Dat wij twee verwende meisjes zijn werd ons de afgelopen avond en nacht wel duidelijk. Op de plek waar we stonden hadden we geen stroom. Het licht in de camper deed het nog, we dachten dat we het wel zouden redden...totdat we koffie (uit het koffieapparaat) en thee (uit de waterkoker wilden). Oké, dan water koken op het gas ende gedownloade film kijken. Tuurlijk....accu van de laptop leeg. Gelukkig is een spelletje altijd goed en waren we rozig en moe. Maar we kunnen dus niet zonder elektriciteit, dat is ons duidelijk geworden.

Lekker op tijd wakker en een vrolijk zonnetje schijnt. Snel ontbijten, de afwas laten we voor vanavond. De camper staat nu goed om zó weg te rijden, dat is dan weer fijn. We zien pionnen staan, maar we hopen wel dat we die even weg kunnen halen. Er loopt een mannetje die ons ziet twijfelen, maar die denkt: zoek het zelf maar uit. Een andere man die er loopt zegt ons dat we daar inderdaad doorheen mogen, maar voelt zich niet geroepen om even een handje uit te steken. En bedankt, hè? Maar goed we zijn toch twee selfstsndige vrouwen.

De route gaat nu echt richting de Moezel, naar het plaatsje Cochem. Daar hebben we veel goede dingen van gehoord en gelezen. Maar eerst komen we langs een benzinepomp. De achterbandjes van de scootmobiel willen wel wat lucht erbij. We gaan meteen ook even tanken. We staan wat te stuntelen bij het luchtapparaat en een vriendelijke vrachtwagenchauffeur (?) wil ons graag even helpen. Daar maken we graag gebruik van, zo is het dan ook wel weer. En blijkbaar zijn niet alle Duitse mannen lomp.
Getankt, bandjes vol lucht en een bekertje koffie rijker en flink wat euro's armer vervolgen we onze weg.

Wat krijgen we schitterende plaatjes voorgeschoteld! Met dat zonnetje en die blauwe lucht is het een perfect plaatje. We rijden Cochem in, even zoeken naar de stoeltjeslift, daar zouden we gratis kunnen parkeren. Helaas niet voor campers. We zien een camping en besluiten hier te blijven als het kan. Het stadje is op loopafstand en dan hebben we over de overnachtingsplek geen zorgen meer. Dat lukt!

Even later zijn we lopend (rijdend) bij de stoeltjeslift. Schitterend uitzicht! Bovenop is een restaurant waar we heerlijk in het zonnetje kunnen lunchen. We gunnen onszelf onze lievelingsgerechten: Gea patat met worst en ik een kleine pizza. Met de lift weer naar beneden en dan het gezellige centrum in. Mooie vakwerkhuizen en schattige straatjes. Leuke winkeltjes en we genieten enorm! De terugweg naar de camping valt niet mee. Allebei geografisch gehandicapt enhoe heette die camping nou eigenlijk? Gelukkig is daar dan onze vriend google maps. Gea heeft heel wat afgestapt en mijn trouwe Harley heeft het ook prima gedaan. (we hebben de scootmobiel maar omgedoopt na het zien van gigantisch veel motoren).

Stoeltjes naar buiten en lekker in het zonnetje. De camper staat eigenlijk best wel scheef. Zoals we slapen rolt Gea uit bed, ik tegen de zijwand. Zullen we die blokken onder de wielen doen. Tuurlijk! Wij zijn stoer, dus dat kunnen wij. De foto geeft het bewijs. Lekker even douchen in het gebouwtje, dan wordt het wel eens tijd voor een wijntje. Het is wel weer een trilogie geworden, maar we hebben een heerlijke dag gehad en daar willen we jullie graag van laten meegenieten .
Morgen weer nieuwe avonturen!

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis