Vandaag staan we vroeg op, want we willen naar Pantokrator. Dat is het hoogste punt op het eiland Corfu. We hebben gehoord dat het zeer de moeite waard is, maar dat het handig is om daar op tijd te zijn. Nou, dat kunnen wij wel, hoor. We hebben de wekker gezet, maar waren voor die tijd al wakker. Blijkbaar was Gea nog niet helemaal scherp, want het diepe bord waar yoghurt in had moeten komen belandde op de grond. Oeps.

Na het ontbijt op pad, zwemspullen mee, navigatie aan. Het is een prachtige route, het slingert omhoog. Af en toe hele smalle stukjes in dorpjes. Dat kun je trouwens nauwelijks dorpjes noemen...5 huisjes bij elkaar en dan heb je het weer gehad. Hoger en hoger gaan de haarspeldbochten. De Peugeot heeft het er moeilijk mee. Uiteindelijk komen we bij het hoogste punt. We kunnen heel dichtbij parkeren. Er is ook nog een klooster, maar het hek daarvan is dicht. Ik wist niet dat kloosters ook openingstijden kenden, maar hier blijkbaar wel. We genieten van de uitzichtpunten. We kunnen best ver kijken. Dan gaan we dezelfde weg weer naar beneden, maar nu is het uitzicht nog veel mooier.

Halverwege zit een restaurant "Oaziz". Ook daar hadden we al over gehoord. Het zit bij een eeuwenoude boom, schattig plekje. Het restaurant is nog niet open. We mogen wel even wachten. Een beetje voor niks blijkt...want de koffiemachine is stuk. Ik neem dan voor de vorm een Frappé. Ook kopen we nog allebei een flesjes olijfolie.

Daarna vervolgen we de route naar beneden en koersen richting Barbati, daar willen we ons laatste stranddagje houden. We parkeren bij hetzelfde plekje als eerder deze week en nemen een lekker strandbedje. De zee is nóg weer lekkerder, maar Gea vindt van niet. Ik dobber heerlijk op mijn waterhangmatje, kraakhelder zeewater. Wat ik op dat moment gemist heb, maar wat Gea me later opbiecht: ze wilde even met haar rug in het zonnetje, maar ging daarbij op het voeteneind zitten en kiepte achterover met de beentjes in de lucht. Leuk vermaak voor de andere strandgasten. Ik mocht dit niet vertellen....maar hee...wie schrijft hier de verslagen?
We liggen heerlijk in het zonnetje en af en toe een briesje. Hoe kan je hier ooit genoeg van krijgen. Dan weer opdrogen op je strandbedje, terwijl de krekels in de bomen boven je hoofd flink lawaai maken. Zucht... we willen hier blijven ...

Terug bij het appartement gauw weer het zwembad in! We hebben een lekker plekje onder de parasol en proberen niet aan morgen te denken. Laatste restje wijn opgedronken na een heerlijke douche en vanavond weer heerlijk gegeten bij het panorama restaurant. Dezelfde ober is er weer en we krijgen allebei een hand en weer een karaf wijn van hem. Waar de hele menukaart precies voor dient weten we nuet, want meer dan de helft van de gerechten is niet beschikbaar. We nemen dus weer souvlaki en het smaakt heerlijk. We vragen de ober om een foto van ons te maken, maar dat lukt niet erg. Ik doe hem voor hoe het moet en zo hebben we hem ook op de foto. Dat hij niet zo van de moderne techniek houdt merk ik wel bij het afrekenen. We willen pinnen en dat is een hele opgave. Uiteindelijk is het gelukt!

We lopen het kleine stukje tetug naar het appartement. Het is nog erg warm buiten, in de kamer maar snel de airco weer aan! Nog één nachtje en dan zit het erop. Spannend of het met Harley morgen allemaal goed gaat!

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis