Al voor dat de wekker zou gaan was ik wakker en taxi van Ee was keurig op tijd. Gea ook opgehaald, door naar Schiphol. Bij de vertrekhal stond een kleine file, maar het was niet chaotisch. In de vertrekhal gingen was het best druk, maar we gingen eerst op zoek naar een plek waar we de koffers voor in het ruim konden laten insealen. Geen idee of het ook echt noodzakelijk was, maar qua veiligheid vonden we het wel een goed idee. De inpakmeneer was nog druk met opstarten, dus moesten we eventjes wachten, maar gelukkig hadden we tijd genoeg. Met de ingepakte koffers en de handbagage in de rij voor de incheckbalie. Een flinke rij, maar dat hebben we wel eerder meegemaakt, alles paste in de vertrekhal, dus geen rijen buiten of zoiets. Alle papieren werden goed bekeken, dus de vaccinaties en het visum niet voor niets geregeld. Ruimbagage ingeleverd, dan in de rij voor de douane. Ook dat liep best lekker door en uiteindelijk zaten we heerlijk aan een ontbijtje. Nog een beetje rondgelopen en toen naar de gate. Het was helaas verplicht vanaf dat moment mondkapjes te dragen, ook tijdens de gehele vlucht. Niks aan te doen, het is tenslotte ook voor je eigen veiligheid. Rustige vlucht gehad, maar mensen...wat een zit is dat toch, gelukkig konden we af en toe even opstaan en naar toilet lopen. Films gekeken, dutje gedaan, gelezen. Eindelijk....om 14.00 uur plaatselijke tijd landden we in Bogota. Heel spannend hoe het nu gaat verlopen. Uit het vliegtuig zagen we meteen allerlei luchthaven medewerkers rondlopen luid roepend in het Spaans, lekker chaotisch. Passagiers voor transfer vluchten moesten in de ene rij, doorvlucht naar Cartagena weer in een andere en daartussen door moest soms ook nog zo'n passagierskarretje. Wij moesten in de rij voor de immigratie. Dat duurde ook wel even, maar na de lange zit is staan niet zo erg. Onze papieren werden uitgebreid gecheckt, we moesten aantonen waar we zouden verblijven en daar kwam dan het stempel in onze paspoorten. We zijn binnen!

Nu de koffers nog, Die zagen we al staan, dus al met al verliep het vlot. Op weg naar de uitgang werden we aangesproken door een man. Ben u Jacqueline, vroeg hij? Het was een collega van Albert. Hij (Gary) had voor Albert, die niet op de luchthaven zelf werkt, maar op een kantoor elders in Bogota, een filmpje van de wachtrij gemaakt en naar hem gestuurd. Albert zag ons staan en zo kon de man ons uit de mensen herkennen. Super fijn! Hij zei ons naar welke uitgang we moesten, dan ging hij de taxichauffeur opsporen die Albert geregeld had. Wij vonden Garry een held, het was een enorme chaos buiten. Wij hadden wel een foto gekregen van de legitimatie van de taxichauffeur, maar wij hadden hem nooit kunnen vinden. Taxi's reden af en aan en daar tussen liepen politieagenten, met een fluitje. Die fluitjes vonden ze denk ik geweldig, er was een agent die zijn quotum fluitsignalen van die week duidelijk nog niet had gehaald en dat deze vrijdagmiddag wilde goedmaken. Garry vond de chauffeur en we konden op weg naar het appartement van Albert. Leuk om alvast een beeld van Bogota te krijgen vanuit de taxi. Net als iedere wereldstad een chaotisch verkeer, brommers tussen de auto's door, het is natuurlijk wel vrijdagmiddag, dus spitstijd. Om half vijf kwamen we bij het appartement en Albert kwam al naar buiten. Heerlijk om hier te zijn. Het appartement is prachtig. Dit staat duidelijk in een betere wijk van Bogota. Mooie appartementencomplexen, het ziet er super uit. Tijd voor een wijntje! Heerlijk, daar hadden we wel zin in. We zijn een beetje gaar van de reis, maar niet heel moe. We hebben natuurlijk een hele lange dag, het tijdsverschil is 7 uur. We doen wat boodschappen in de supermarkt tegenover het appartement. We moeten wel lachen op de prijzen hier. Een fles wijn kost bijvoorbeeld ca. 17.000. Het omrekenen zal nog wel een dingetje worden. Boodschappen in de koelkast en dan gaan we nog even naar de top van het appartement om het uitzicht te zien. Het is geweldig! Prachtig terras met zitjes en dat uitzicht...niet normaal. We zien ook de berg Montesserrat, daar willen we deze week nog naar toe, je kunt met een kabelbaan naar boven, tot 3200 m! Wij zitten nu op 2700 meter. Dat merken we ook wel wanneer we buiten lopen, je hijgt wat sneller en je hart gaat tekeer. We lopen naar een uitgangsgebied niet ver van het appartement. Dit had ik dus echt niet verwacht. Supergezellige terrasjes en winkels. We strijken neer op een terras, we kiezen er eentje zonder wachtrij, want bij sommige restaurants staan flinke wachtrijen. Wijntje en een pizza die we met z'n drieën delen, dat is voor ons meer dan genoeg. Het wordt wat frisser, we lopen terug en nemen nog een drankje op het dakterras. Dan is de pap wel op voor ons, het was een lange dag en voor ons is het nu diep in de nacht, terwijl het hier ik denk half tien 's avonds is. Na twee regels lezen vielen we heerlijk in slaap.

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis