Stevige tocht, slechts 55 km maar wat een steile beklimmingen. 650 mtr omhoog, moest meerdere keren afstappen en dan was het lopen ook nog eens zwaar. Dwars door het Sperrin gebergte, hoogste top 678 meter wat lokaal wel de boomgrens moet zijn, want helemaal kaal. Uitgestorven, veel schapen dat wel. Ik ben door Mapy over de Glenshane Pass geleid, wat uiteindelijk op de top veel lopen betekende. Mapy's route was voortreffelijk, prima voor fietsers.

Bergaf de vaart wat beperkt tot ca 35 km/uur. De Travelmaster ligt weliswaar als een huis op de weg, maar het wegdek vraagt constant aandacht. Het fietsen zelf ook: niet te veel op het stuur leunen, de duim om het handvat heen, weten welke rem rechts zit, op tijd uit de clips en...het is niet alleen kijken waar je rijdt, maar uiteindelijk rij je daar waar je kijkt.

Het weer: regen, mist, wind...meer regen, koude mist, veel wind tegen. Gemiddeld net 10 km per uur gehaald. Nergens koffie onderweg of een bankje.

Derry ook lopend bereikt. Aan de protestantse kant binnengekomen en over de voetgangersbrug, de Peace Bridge, naar het oude centrum. Nog met ons belastinggeld gebouwd.
Uit de lokale Derry News begrepen dat hier een kwart van de volwassenen aan de tranqulizers zit. Schijnt te komen door armoede, ontberingen en zelfmoorden. Of politieke spanningen een rol spelen werd niet vermeld.

Toch bleek uit diezelfde krant dat die spanningen nog springlevend zijn: een kruisbeeldje van 300 jaar geleden, uit de tijd dat alles wat katholiek was verboden was, bracht ca £ 900 op en stond met foto's en al in de krant. Ook een artikel over de vlag van een regiment dat dodelijke slachtoffers maakte tijdens Bloody Sunday in 1972; die mag niet in een protest worden meegedragen. Strafrechtelijk is met die Sunday nog niets gedaan.

Als je Derry zegt is het altijd goed; Londonderry kan vaak fout vallen.

Geschreven door Cyclingcor.balticum18