Donderdag 21 met de trein van Katowice naar Berlijn. Plan: vrijdag met de IC naar Rotterdam. Het liep anders: Hauptbahnhof overvol, kaartverkoop DB idem. Veel Oekraïners voor wie gelukkig een aparte rij was. Bij de Empfang kreeg ik te horen: dat wordt waarschijnlijk pas maandag of je gaat vrijdag met Regionalzüge vol met die 9 Euro tickets en zes keer overstappen. Lang wachten op een beurt bij het loket, en ook lang zoeken, maar gelukkig bleek er een ingelaste IC op zaterdag te gaan, vertrek 14:01 aankomst Rotterdam 23:55. Dat is te doen, met extra anderhalve dag in Berlijn.

Terug bij de fiets, één verdieping lager, was de politie al bezig die rondom af te zetten met rood-witte tape...onbeheerde bagage op een station, dan vraag je erom. Ik kreeg beleefd op mijn donder en er werd gedreigd met een boete; ik bood beleefd excuses aan, had nog een smoesje van lift en roltrap die niet werkten, maar dat werd afgedaan met een 'dan moet je maar tillen', wat ook zo was. Zonder verder gedoe, met tickets, het station uit. Veel dronken zwervers bij de ingangen, in heel Berlijn trouwens. Opvallend.

Vrijdag en zaterdagochtend door Berlijn gefietst. Charlottenburg, Wilmersdorf, Tiergarten...met de fiets allemaal goed te doen en Berlijn is fietsvriendelijk. Geen musea in. Op de zaterdag maakt Berlijn, heel Duitsland nog steeds, een uitgestorven indruk. Zondagsrust op zaterdag. Wat doen die Duitsers dan toch allemaal, vroegen wij ons destijds (1975) af. Antwoord: Bubiboko, nu waarschijnlijk Bubitako 😂
Hoewel niet verplicht: overal veel mondkapjes; op of in de aanslag. Geen fris gezicht.

Wel een Denkmal bezocht: Gedenkstätte Plötzensee, waar in 1944/1945 de (eerste) kopstukken van de Widerstandsbewegung tegen Hitler werden opgehangen. Onder anderen de veldmaarschalk Von Witzleben en de beoogde nieuwe kanselier Goerdeler. Plötzensee ligt enigszins verborgen, achter een snelweg naast een groot gebied met volkstuinen; geen bewegwijzering, met een rommelige ingang tegenover de Aldi. Er ligt een jeugdgevangenis tegenaan.
In Plötzensee werd van 1933 Terrorjustiz en Unrechtjustitz bedreven, met veel onthoofdingen (vanaf 1936) door de Fallbeil, onder andere van de 26 jarige Nederlandse koetsier Albert Tamboer voor de diefstal van twee blikjes visconserven.

Door alle wendingen in de geschiedenis is Berlijn een fascinerende stad: in de jaren 20 ruim baan voor alle geaardheden en gezindten tussen de prostituees en talloze bedelende Kriegsverletzte. Dan de naziperiode met politieke repressie, de vernietiging in WO II, de opdeling tot 1989 en daarna de wederopbouw. Wat een verschil nu met de grote leegtes die ik in 1992 zag. Al het nieuwe, de glazen highrises etc, allemaal in het oostelijk deel.

Die verschillende Berlijnse sferen, van liberaal tot fascistisch tot communistisch op verschillende Berlijnse locaties wordt goed beschreven door Philip Kerr in de vorm van literaire politie-thrillers met als hoofdpersoon de politieman/privé detective Bernie Günther. Treffend beschrijft Kerr de transformatie van de gewone Berlijnse politie, onder leiding van de Joodse hoofdcommissaris Bernhard Weiß, tot onderdeel van de Gestapo. Feit en fictie; Weiß wist het regime tijdig te ontkomen en overleed in 1951 in Londen.
Ik kon een heruitgave van een CIA kaart uit 1985 krijgen, met daarop alle Sovjetbases rondom West Berlijn: helemaal omsingeld.

Voorlopig einde voor nu; dit stukje lag nog op de plank.
Binnenkort nog eens naar het Oosten.

Anders dan bij Noord en Zuid kun je naar Oost en West onbeperkt doorreizen.

Op de mobiele telefoon staan de foto's onder de reacties: ik moet Pindat toch eens vragen of dat kan worden omgedraaid.

Geschreven door Cyclingcor.balticum18