Hier ging het om: de viering van de 30e verjaardag van de succesvolle herintroductie in het wild van het Przewalskipaard. Succesvol, want op de Red List van de IUCN niet meer 'extinct' en ook niet meer 'critically endangered', maar gewoon 'endangered'. In totaal zijn er nu ca 1000 in Mongolië: 432 in Hustai, ca 410 in Takhyn Tal en ca 120 in Khomyn Tal. Deze drie projecten hebben gezamelijk dit jubileum georganiseerd, wat wel een vermelding waard is. Want: waar de achterliggende initiatiefnemers nogal eens danig van mening konden verschillen en niet samenwerkten, doen de huidig directies dat wel. Takhyn Tal is het initiatief van de dierentuin Praag en is ook in 1992 hier gestart, Khomyn Tal is een initiatief uit 2002 van een rijke Franse familie (La Roche, als ik het goed heb), en Hustai, de eerste in 1992, het initiatief van de FRPH uit de Da Costastraat in Spangen. Met name dus Jan en Inge Bouman en Annette Groeneveld. Ik ben daar ergens in 1987 bij terechtgekomen toen juridische ondersteuning nodig bleek.

Twee dagen feest: 6 augustus een symposium en feestavond in UB en de 7e een mini Naadam in het dal van de Tuul rivier, net zuid van Hustai met diner en disco. Wat een succes! Goed georganiseerd, mooie optredens met Mongoolse zang en dans, hoogwaardigheidsbekleders, speeches, onderscheidingen, televisieinterviews, honderden gasten, lekker eten, dansen in de open lucht tot middernacht en de nodige Mongoolse wodka 🥂. Naadam is het nationale festival in Mongolië met worstelen, paardenraces, boogschieten.

Na de openingsspeech van de Minister of Environment and Tourism, Bat-Erdene, speeches van alle voorzitters en directeuren van de projecten en van alle andere nationale en internationale betrokkenen; ook van Inge Bouman. De projecten zijn samen (waarschijnlijk) het enige succesvolle reïntroductieproject van een uitgestorven soort ter wereld, zeker van deze omvang.

Er werden door de minister diverse hoge onderscheidingen uitgereikt, oa aan Annette Groeneveld en tot mijn grote verrassing ook aan mij: de hoogste regeringsonderscheiding voor de bescherming van natuur en milieu in Mongolië werd mij opgespeld. Wat een eer! Mag op het uniform gedragen worden😅. Deze onderscheiding natuurlijk de hele avond en volgende dag gedragen, wat bij de Mongolen vele blijken van herkenning opriep. Deze onderscheiding wordt kennelijk niet zo snel uitgereikt, daar moet je in ieder geval meer dan 10 jaar op dit gebied actief voor zijn geweest. Dat heb ik hier wel gehaald.
Zeer vereerd, ook omdat eerder al MACNE een speciale editie van haar krant had gewijd aan het project met daarin een hele pagina over mij...local hero in Mongolië!

Geschreven door Cyclingcor.balticum18