Het was weer wat vroeger opstaan om 6:30 en omdat ik gisteren veel te laat was gaan slapen, was ik wel echt nog moe. Om 7u werd ik opgepikt door de chauffeur en reden we naar het hostel van Jade en Cammy om hun op te halen. De rit naar Tumpak Sewu zou zo’n 2 uur duren. Gisteren was het independence day en dat wordt de volgende dag gevierd met carnaval! We kwamen een hele stoet tegen met hele luide muziek, danseressen, praalwagens en personen die verkleed waren. We maakten nog een korte ontbijtstop in de supermarkt en iets verder stopte de chauffeur voor fruit. Hij kocht ons sawo (ik denk dat het dat was), een fruit dat volgens hem naar karamel smaakte. Het had er wat van weg, maar ik was niet echt fan. Na een lange autorit kwamen we aan aan de waterval. Ik huurde waterschoentjes, maar mijn voeten zijn daar zo lastig voor. Een 42 is te klein in lengte, maar een 43 is te breed. Ik nam toch de 43, maar omdat ze niet zo goed rondom aansloten creëerden ze wondjes. We moesten eerst een heel steil stukje naar beneden, daar was een uitzichtpunt op de waterval langs boven af. Het was er wel druk dus zijn we maar een paar minuten gebleven om dan aan de hike te beginnen. Naar beneden waren het heel veel trappen, soms waren er opstoppingen omdat het al druk was. We deden eerst de grotten en amai wat was me dat! Omhoog klauteren langs rotsen in de waterval! Jade deed dit allemaal met een natuurlijke flair, terwijl Cammy en ik zaten te berekenen waar we moesten stappen. Het klauteren was leuke ervaring, maar de grot viel wel wat tegen. We werden constant omringd door watervallen en het was gewoon zo enorm mooi! Na de Batu grot gingen we verder naar de Tempak Sewu waterval, dat was een half uurtje naar beneden klauteren. De waterval was ongelofelijk! Het is een halve maan met allemaal waterstromen naar beneden, geweldig om te zien. We zijn aan de linkerkant gebleven omdat het daar minder druk was. Daar zijn we eerst een berg opgelopen, maar dat was wat gevaarlijk. De stenen vielen naar beneden en je schoof makkelijk uit, dus zijn we weer teruggekeerd en zijn we beneden wat verder gewandeld. Het was ongelofelijk om te zien. Nadien kwam het pittigste stuk, 583 trappen omhoog klimmen, door het water klauteren en daarna nog de steile hellingen. We waren tegen 13:00 terug bij de auto. Het zou al jammer zijn om terug te keren naar Malang. De chauffeur wou ons meenemen naar een koffieplantage, dat leek me heel cool, maar we moesten op tijd terug zijn voor Cammy zijn trein. De koffieplantage was een half uur in de verkeerde richting, dus daar hadden we gewoon de tijd niet voor, jammer genoeg. Hij nam ons daarom mee naar een tempel in de buurt van Malang. Het was zo’n twee uur rijden en in de auto ben ik even in slaap gevallen. De tempel was niet heel groot maar wel heel mooi. Er stonden enorm veel tekeningen in gegraveerd die zo enorm goed bewaard waren gebleven! De chauffeur gaf heel wat uitleg bij de tempel, hij zei zelfs dat we omhoog mochten klimmen ook al stond er een bordje van niet. We hadden gevraagd om ons nadien mee te nemen naar een warug. We kwamen aan op een super chique plaats, dus ik had schrik dat het echt een dure plek zou zijn. Het was zo mooi ingericht en er was een festival bezig voor carnaval! De prijzen waren normaal, zelfs aan de goedkopere kant. Het was een plekje waar enkel locals komen en ze spraken dan ook geen engels. Ik nam een nasi goreng en omdat ik zonder kip vroeg kreeg ik een enorm grote portie met nog eens een enorm omelet erop. Cammy had mie goreng en zijn portie was 3 keer zo klein. Het was enorm lekker! Tussen het bestellen en eten mochten we gaan kijken naar de traditionele dans, ze doen dan speciale kledij en maskers op en het was gewoon weer zo’n unieke ervaring!! We waren enorm blij dat we hadden gekozen voor een privéchauffeur en niet de tour! Tegen 16u keerden we terug naar het centrum van Malang omdat Cammy zijn trein had. Terug in het hostel deed ik wat opzoekwerk voor de komende dagen. Er kwam een jongen Jay uit Italië de kamer binnen en hij stelde zich voor. Hij gaf me een hand, ik mocht blij zijn dat het er nog aan stond. Wat een overdreven stevige handdruk! Omdat we zo laat hadden gegeten had ik helemaal geen honger meer, ik ben nog even naar de supermarkt geweest op zoek naar ontbijt, maar dat rekje is al een paar dagen niet meer aangevuld. Net wanneer ik buitenkom kwam ik de chauffeur van vandaag en gisteren samen tegen, ze gingen samen eten! Ik hoop morgen iets in het station te vinden van ontbijt. Om 8u neem ik de trein naar Yogyakarta, de laatste stad die ik doe in Indonesië…

Geschreven door Marie.vincke