Ik had enorm slecht geslapen vannacht. Om 23:00 had ik het licht uitgedaan, wat wel duidelijk maakte aan het meisje onder mij dat ik ging slapen. Eerst kon ik niet goed in slaap vallen, t en 23:30 dommelde ik in en net dan begon ze rond te lopen en lawaai te maken. Echt niet fijn. ‘s nachts ben ik dan ook nog enkele keren wakker geworden en uiteindelijk ging mijn wekker om 6:30. Vandaag was een vliegdag. Ik maakte me klaar en nam een taxi naar de luchthaven. Super vriendelijke chauffeur, eens daar ging alles heel vlot. Ik kocht een croissantje als ontbijt en dat staken ze in een fancy doosje met boter en confituur. De vlucht had wel wat vertraging bij het vertrekken, dus zijn we in Kuala Lumpur geland met zo’n 20 minuten vertraging. Op de vlucht zat iemand voor me heel de tijd te protten 🥴 en veel mensen waren aan het snurken. Ik vergeet ook altijd hoe mini de beenruimte is. De vertraging was niet erg, want ik had 2 uur tot de volgende vlucht. De luchthaven van KL is wel zo extreem groot, dat is onbeschrijfelijk. Ik moest naar de connecting flights zone voor internationale vluchten. Van daar naar de gate was echt 20 minuten wandelen. Ondertussen was het al middag en wou ik iets eten, maar alles was zo duur?? Zeker in vergelijking met het eten in het vliegtuig (nieuwe menu van airasia zag er ook heel goed uit 🤤). Ik ben dan maar verder gelopen naar mijn gate. Die ging pas open om 13:50 en om 13:50 opende deze helemaal niet. Om 14:30 was ze nog niet open terwijl de vlucht om 14:50 zou opstijgen. Tegen 14:45 opende de gate, maar er was geen vliegtuig. Je ziet het al aankomen… Vertraging. En dat terwijl de vlucht al eens verlaat was van 14:10 naar 14:50. We zouden opstijgen om 16:00. Onderweg heb ik een coconut latte gedronken en ik heb die stewardess er zo veel werk mee gegeven 😬. Ik dacht dat het al in een beker zou zitten, maar ze moest dat zelf helemaal maken. Het was wel kei lekker! Alle prijzen waren in Rupiah en dat had ik niet verwacht, ik dacht dat het nog wel in Maleisische ringgits zou zijn. Al goed had Jef me nog wat geld van Hanna en Kobe gegeven (dankuu!! 🥰) en kon ik hiermee betalen. Ze hadden dat liever dan kaart en ik was ook even tijdelijk de pincode van mijn Revolutkaart vergeten. Uiteindelijk zijn we om 18:40 geland en toen begon de miserie. Bij de immigratiedienst stonden enorme lange rijen en dat gaat niet vooruit. Ik stond er een half uur voordat het aan mij was en dan zei die man ai nee je moet een visa kopen. Ik had online gelezen dat dat niet zo was, maar dat zal dus veranderd zijn. Het visum was 515.000 Rupiah (€30). Dus ik ga even wenen omdat het zo veel geld was. Daarna mocht ik terug in de lijn gaan staan, nog eens 20 minuten. Ik werd er echt lastig van. Eens daaruit moet je ook nog geld wisselen, simkaart kopen (duurde ook weer lang om ge installeren). Dus ik stapte buiten en wou gewoon naar het hotel. Ik las overal dat je hier een Bluebird taxi moet nemen, want dat grab en indrive etc niet werken. Al dacht ik laat me Indrive even proberen en dat ging gewoon. Ik heb dit nog in de luchthaven besteld en al goed. Ik kwam buiten en er stond een gigantische massa volk en ze riepen allemaal taxi taxi. Echt aanklampen, dus ik was blij dat ik kon zeggen dat ik al een had!! De rit naar het hotel was 30 minuten. Ja je leest het goed hotel, ik vond geen hostels meer of ze waren duurder dan deze privékamer dus de keuze was snel gemaakt dan. Ik heb dit voor twee nachten en de nacht erna is het een hostel. Terug naar de taxirit, na 20 minuten ging er ineens een heel alarm af op die man zijn telefoon en hij beëindigt de rit, dus ik dacht al shit gaat die mij hier halfweg uitgooien want hij stond ook echt stil. Maar bleek dat zijn internetverbinding gewoon was weggevallen. Ik moest dan mapsen. Het laatste stuk was een slechte zandweg. Ik wou de man betalen, maar hij had geen wisselgeld, dus dat was een heel gedoe. Dan wou hij het als tip, dat wou ik niet. Dus heb ik even naar geld gezocht, opnieuw danku Hanna en Kobe, want hierdoor had ik kleine centen. Tegen 21:00 was ik in het hotel en ik had barstende hoofdpijn. De kamer is echt nog groot! Zeker de badkamer! Ik ging nog iets eten beneden in de straat. Ik nam de gado gado en wou eigenlijk ook springrolls, maar die waren op en al goed want de portie was zo groot. De smaak was flets, had wat meer zout mogen hebben. Ik vroeg aan een meisje of ik bij haar mocht gaan zitten. Ze heette Laura en kwam uit Duitsland en was al 6 maanden aan het reizen! Tof meisje, maar helemaal andere plannen als mij. Het eten was echt goedkoop, voor 42.000 IDR (€2,4) had ik eten, drankje en een grote fles water. Morgen ga ik hier in Kuta de buurt wat verkennen.
Foto’s volgen. Wifi en 4G hebben een te slechte verbinding.

Geschreven door Marie.vincke