Mijn wekker ging al om 5:30 af 🥴. Ik maakte me klaar en om 5:50 stond ik op de taxi te wachten. Hij zei dat hij iets voor zes zou komen, maar het werd 6u, 6u10, ik probeerde te bellen, maar zonder reactie. Ik besloot al op Grab te zoeken naar een andere rit, dat werd een scooterrit. Omdat ik niks hoorde van de taxi heb ik deze geannuleerd en sprong ik op de scooter voor een hele lange rit naar de luchthaven. Ik het begin had ik mijn rugzak op mijn rug, maar daardoor leun je meer naar achter en worden zowel je buikspieren als liezen enorm getraind. Na 15 minuten heeft de driver (Alex) gevraagd om de rugzak tussen hem en het stuur op de scooter te leggen, dat was echt een verlossing. Daarna verliep de rit vlot, totdat Alex begon te flirten. Ik moest mijn hand rond zijn middel leggen en dan begon hij over mijn hand te wrijven. Aan mijn linker ringvingerhad ik een ring aan dus hij vroeg of ik getrouwd was, waarop ik maar heb gezegd dat ik dat was. Al trok hij zich er niks van aan en bleef over mijn hand wrijven, complimenten geven en uiteindelijk vroeg hij ook mijn Whatsapp. Na een rit van een uurtje kwamen we aan aan de luchthaven, ik wou een tip geven want hij had me echt wel uit de nood geholpen, maar dan bleek dat hij geen wisselgeld had en ik had in klein geld exact wat ik moest betalen. Inchecken ging vlot desondanks mijn rugzak te veel woog. Op een of andere manier zit er 2kg extra gewicht in terwijl ik alle zware spullen in mijn kleine rugzak had zitten. Bizar. Ik kreeg een stoelverandering van het gangpad naar het raam aan de nooduitgang! Beenruimte met hopen! In de luchthaven had ik echt nood aan een koffie en het enige dat er was was starbucks… Overpriced koffie die helemaal niet zo goed is. Aangekomen in Soerabaja was het lang wachten op de koffers en is er weer een deel van mijn rugzak afgebroken. Onlangs was de bevestiging van de rugzak naar de armsteunen aan de rechterkant losgekomen en nu aan de linkerkant… ik moest vanuit Soerabaja de bus nemen, deze vond ik heel makkelijk en bracht me naar het centrum van Soerabaja. Daar moest ik naar een andere bus, maar ik wist niet goed hoe dit werkte dus vroeg ik het aan een balie en die zei loop door naar terminal 7 en negeer alle mensen. Koop je ticketje op de bus. Eens op de bus stappen er mensen op om dingen te verkopen en er stapte ook een man op met een gitaar die begon te zingen en dat was echt enorm slecht haha. Het was echt niet fijn wachten want ze proberen je echt alles aan te smeren van sokken tot speelgoed en eten. Toen we vertrokken werd er karaoke opgezet haha Eens aangekomen moet ik weer een scootertaxi nemen en ik denk dat het mannetje mij daar eigenlijk niet mocht ophalen want ik moest snel op de scooter springen. Een paar straten verder stopte hij om mij een helm te geven. Om 12:30 stond ik dan eindelijk in het hostel. Daar duurde het nog een tijdje om ingecheckt te geraken. Ik bestelde noodles als middageten, bleken dat gewoon Aiki noodles te zijn! Ik besloot naar Jordipan village te gaan, dat zijn de sloppenwijken. Onderweg naar daar kwam ik een super leuk plekje tegen Pop, die hadden allemaal verschillende soorten thee. Ik bestelde een Fruits garden koude thee en wow dat kon echt een drankje in een sterrenrestaurant zijn. Ongelofelijk hoe het qua smaak ineen zat. Nadien ging ik dus verder naar de sloppenwijk en daar werd ik eerst aangeklampt door een Indonesiër die aan het soloreizen was en die bleef maar praten. Ik stond nog geen minuut in het dorp en ik wou gewoon doorgaan. Nog geen vijf minuten later word ik weer aangeklampt, maar dat is gewoon niet fijn. Op een bepaald moment passeerde er twee meisjes Britt en Krisz en heb ik gevraagd of ik even met hun kon meelopen omdat ik dus constant werd aangeklampt. Lekker makkelijk want ze waren uit Nederland. Eens uit de sloppenwijk vroegen ze wat mijn plannen waren en ik wou graag naar Heritage village, een ander deel van Malang. Ze besloten mee te gaan en uiteindelijk waren we heel de namiddag samen. Heritage village was zo leuk, dit zijn echt nog straten uit het koloniale verleden en er zijn veel vintage cafeetjes. We dronken een koffie in een super leuk plekje en omdat we waren teruggekomen naar dat koffiewinkeltje kregen we een sleutelhanger! We hebben daar echt een hele tijd gezeten gewoon om te babbelen. Tegen 17:30 namen we afscheid en ging ik op zoek naar een plekje om te eten al begon mijn buik wat raar te doen. Ik had een mie goreng want het was het enige vegetarische en er stonden twee pepers bij dus het zou behoorlijk spicy zijn. Ik vroeg voor een minder pikante variant, maar uiteindelijk was er niks pikant aan. Het is nu 19:15 en ik ga me klaarmaken voor bed. Vannacht doe ik de Mount Bromo tour en word ik opgehaald om 00:30. Dat wordt dus heel pittig want ik ben écht geen nachtpersoon en mijn maag kan hevig protesteren dan. Morgen is het Freedom day hier dus het wordt een dag vol feest, maar waarschijnlijk lig ik een halve dag in bed om te bekomen van Bromo.

Geschreven door Marie.vincke