We hadden om 8u45 onze wekker gezet om te ontbijten om 9u15. Het ontbijt was heel lekker en verzorgd. Er lagen eitjes maar we wisten niet zeker of het een hard of een zacht gekookt was. Het waren hard gekookte, dat was een beetje een domper. Jef at naar gewoonte ook het eitje van Marie op. We gingen na het ontbijt nog even terug naar de kamer waar Marie haar koffer nog eens extra goed onder handen nam voor de terug vlucht van morgen. We keken op maps wat we vandaag allemaal konden gaan doen, dat bleek bitter weinig te zijn. We wandelden door de soeks waar nog maar weinig kraampjes hun deuren hadden geopend. Onze eerste stop was de ondergrondse gevangenis. Die bevond zich naast de toegangspoort die ze aan het renoveren waren. De omheininghekkens en lawaai van bulldozers voorspelde niks goed. En ja hoor, ook de gevangenis was gesloten tot 2023 voor renovatie werkzaamheden. We keerden terug en zetten koers naar het mausoleum. Gelukkig was dit wel gewoon open. Het was een prachtig gebouw waar een of andere sultan van Marokko zijn tombe had. Om de tombe te kunnen zien moest je je schoenen uittrekken, omdat in de ruimte allemaal tapijten lagen. We maakten veel foto's en bij het verlaten van het mausoleum sprak een verkoper van magneten ons aan. Lekker handig want Marie was al heel de dag naarstig opzoek naar magneten als souvenir. De verkoper bleek lid te zijn van een coöperatieve en leidde ons rond in zijn winkel. We zagen hoe metalen kunstwerken werden gemaakt en versierd. Hij bleek ook tapijten te verkopen en dat hebben we geweten! Hij gaf een hele uitleg over tapijten die we al hadden gehad in het tapijten museum van Marrakech. Het was een goede herhaling. Hij liet ook alle tapijten zien die er waren, zeker een stuk of 20 rolde hij voor ons uit. Hij vroeg aan Marie welke ze de mooiste vond. Marie wees een wit tapijt aan met zwart motief en de verkoper zei dat Marie een dure smaak had. We zeiden dat we nog niet samenwoonden en dat we het ook nergens zouden kunnen leggen, laat staan meenemen in onze koffer. Daar had allemaal een oplossing voor, ze leverenden aan huis in België en hij zei dat je het tapijt perfect zeker 3 jaar opgerold kon stockeren. Hij had het over een special price voor ons. Jef vroeg hoeveel het kostte. De man zei 1200 euro voor dikke Amerikaanse toeristen die hier met een gids komen, voor jullie is de prijs 450 euro. Dit hebben we vriendelijk bedankt afgeslagen en dan maar naar zijn kaartje gevraagd voor als we in de toekomst een tapijt wouden kopen. Dat had hij niet dus noteerden we de naam van zijn winkel. De man was zichtbaar teleurgesteld en Marie kocht uiteindelijk nog een magneet van 1 euro. We liepen langs de royal golf verder naar het beroemde bassin van Meknes. Rarara wat ze aan het renoveren waren? Het bassin stond leeg en er stonden allemaal hekken voor. We stapten dan maar terug naar het centrale plein voor een drankje en een terrasje. Jef bestelde een halve liter orangina en Marie een cola zero. Omdat we toch niks meer te doen hadden deden we nog een drankje en bestelden we frietjes met nuggets. Na het terrasje keerden we terug naar het hotel, we passeerden een super grote markt met allemaal kraampjes. Ze verkochten alles behalve theeglazen waar we zo hard naar zochten. Na onze hopeloze zoektocht naar theeglazen waren we bijna in onze riad toen een oud mannetje ons aansprak. Het was een kunstenaar die ons een hele uitleg deed over de stad maar Marie had buikpijn dus wouden we zo snel mogelijk naar de riad. We wimpelden het mannetje af en geraakten eindelijk in onze riad. We bekwamen even en keken al uit naar ons restaurant bezoek van deze avond. Marie had gisteren al een lekker restaurantje uitgekozen. We maakten ons klaar om te vertrekken naar het restaurant. We kwamen en aan en omdat het een rooftop restaurant was namen we de trap naar boven. Maar we werden terug gefloten door een mevrouwtje. Ze vroeg of we een reservatie hadden. Dat hadden we natuurlijk niet dus dropen we af. Wat nu? In heel meknes was dit het enige lekker restaurantje waar we zin in hadden. Op de koop toe begon Marie haar buik ook nog pijn te doen. We besloten dan maar terug naar de riad te gaan en onderweg kocht Jef nog 2 margarita afhaal pizza’s. We namen nog een douche en kropen moe ons bedje in.

Geschreven door Marie.vincke