Vandaag stond er weer een tour met Iqbel (ja het is Iqbel en niet Iqdat) op de planning. We hadden om 9u afgesproken om de omgeving van Tetebatu te verkennen. We vertrokken met vijf meisjes (Amy, poppy, Dorothee, Belana en ik) en eerst deden we weer de plantage, want dat hadden de andere drie nog niet gedaan. We hebben weer vanalles lekker geproefd, maar voor Poppy en mij was het exact hetzelfde als twee dagen geleden. Nadien gingen we verder naar de Air Terjung Sarang Walet waterval, dat was degene waar ik drie dagen geleden ook naartoe probeerde te gaan. Google Maps stuurde me naar een totaal verkeerde locatie! De waterval was echt cool! We moesten een heel deel door een kloof in het water stappen om aan de waterval te geraken! Dit was vermoeiend dus namen we een pauze aan een winkeltje, waar Iqbel traditionele pasteitjes voor ons kocht. We wandelden door de rijstvelden naar de Durian Indah Waterval. De uitzichten over de rijstvelden zijn adembenemend, zo enorm mooi! De Durian Indah waterval was makkelijker toegankelijk dan de andere en we kregen een groepskorting aan de ingang! We moesten samen maar 30.000 Rupiah betalen in plaats van 20.000 per persoon! Na de waterval keerden we terug naar Tetebatu en gingen we iets eten bij warung Oktavia. Ik had springrolls en die waren zo groot! Na de middag was het plan om naar de Benang Stokel waterval te rijden, maar het begon te regenen tijdens het middageten. Iedereen haakte één voor één af, maar ik wou dit zo graag doen dat ik dan maar alleen ging. Ik had gehoopt dat de regen enkel in Tetebatu zou zijn, maar dat was dus niet het geval. Heel de weg lang, zo’n 50 minuten had ik regen. De watervallen waren super duur, ik koos ervoor om twee te doen, wat 125.000 rupiah (€7,35) was. Maar ik kreeg wel zen mannetje dat me heen en weer naar de verste waterval bracht, wat me een wandeltocht van een uur bespaarde. De scooterrit zal ik beschrijven als dolletjes en doodeng. Bijna een bruin spoor in mijn onderbroek. Het was hard aan het regenen, de weg zag er glad en nat uit (het was een aardeweg) en die man vloog erover met snelheden, onbeschrijfelijk. Het had was weg van een achtbaan, constant gillen. Ik vroeg hem op een bepaald moment om trager te rijden, wat hij ook deed. De waterval was de mooiste die ik ooit zag, precies een sprookje en de speciale rit 100% waard. Het was zo mooi!!!! Gewoon zo jammer van de regen! Ik heb daarom ook alle foto’s gewoon met de onderwatercamera gemaakt. Nadien moest ik weer terug met de scooter, maar het mannetje reed veel rustiger nu. Ik wandelde naar de tweede waterval (waar ik helemaal alleen was) en deze was ook heel cool, het waren drie stomen naast elkaar), maar het is beter om deze eerst te zien en erna pas de indrukwekkende. Ik ben er in totaal maximaal een uurtje geweest door het slechte weer voordat ik weer op de scooter sprong voor de rit terug. De rit terug was een die mijn hart deed overlopen van liefde. Stoppen om kindjes een high five (toss) te geven, iedereen die hi zegt, vrouwtje van de supermarkt zegt dat ik mooi ben, … En ik had ook het geluk dat het na vijf minuten stopte met regenen! De rest van de terugweg kon ik droog afleggen! Ik stopte snel om te tanken en om cola te kopen en kwam tegen 17:40 terug aan in Tetebatu. Ik nam een zalige warme douche en we gingen met z’n vijven eten bij Monkey forest warung waar we gisteren ook waren. Ik nam hetzelfde als gisteren, al was het nu meer spicy! Wel heel lekker, de vegetarische curry, maar nadien ging het mis. Na een hele dag goed te zijn geweest dacht mijn lichaam dat het weer tijd was voor een diarreeaanval. Ik ben echt klaar met het ziek zijn en wil gewoon terug oké zijn, want het neemt echt al mijn energie weg en elke inspanning voelt tien keer zwaarder aan. Morgen rijd ik verder naar Sebalun, waar ik naar een park ga en ik denk ook dat ik een korte hike ga doen. Het weerbericht voorspelt opnieuw regen en ik hoop dat het fout is. Mijn schoenen zijn nog steeds nat van de dag dat ik aankwam in Tetebatu en die beginnen te stinken naar de hel, verschrikkelijk. Door de constante regen en vochtigheid hier hebben ze nog niet kunnen drogen. De avond sloten we af met een potje uno!

Geschreven door Marie.vincke