De hike was experten niveau!! Maar we zullen beginnen bij de start van onze dag. We wilden graag gaan ontbijten bij Yong Teng Cafe, een goedkoop, lokaal restaurantje. We kwamen aan en het bleek gesloten te zijn! Dan maar gewoon naar de winkel. Jef nam een koffietje en we namen een rozijnenbrood dat we dan op ons appartement op aten. Tegen 9u vertrokken we voor de hike, het plan was om trail 10 te doen, die overgaat in trail 6 en uiteindelijk uitkomt op een theeplantage. Het begon al goed, gewoon recht omhoog! Trail 10 was klimmen naar een elektriciteitsmast op de top van de berg. Het pad was een grote klim, de ene al wat heftiger als de andere. Al goed dat het in het bos was, dat was toch al frisser. Het laatste stuk was wel gevaarlijk, hangen aan een touw om omhoog te lopen (zoals in kamp Waes). Marie trok zich daar voor de laatste meter recht en ja, drama. Haar drinkfles tuimelt helemaal naar beneden. Nederlandse meisjes hebben deze dan terug naar boven gegooid. We kwamen op de top nog twee Kempenaars tegen waar we een hele babbel mee deden, zij gingen ook verder met trail 6. Bleek dat we terug naar beneden moesten van dat gevaarlijk deel (terug naar waar Marie haar drinkfles was gevallen). Aan het begin van trail 6 stond dat we niet verder mochten, maar dat was nog een restant van een trailrun denken we. De Kempenaars hun tempo lag wat hoger, dus die hebben we gewoon door laten gaan. Het begin stuk viel nog wel mee, vrij open. De trail was beschreven als dichtbegroeid en heel glad, dat was het tweede deel ook. Recht door het tropisch bos, enorm slipperige klei en recht naar beneden. Marie deed dan maar sommige delen op haar poep. Dat was nadien ook te zien, heel haar onderkant vol klei, precies recht uit het kleibad. Het steil afdalen bleef maar komen, het was echt constant nadenken waar je je voeten moest plaatsen. Jef had zijn dikke bergschoenen aan en Marie huppelde erachter met sneakers (natuurlijk aan een iets trager tempo). Op een bepaald moment moesten we een klein riviertje over en daarna was een helstuk. We moesten 2,5 meter omhoog, maar je geraakte niet naar boven!! Marie gaf Jef een goede zet, daarna kon hij afstoten op een steen, dus die stond lekker boven en zij lekker beneden. En daar stonden we dan… Na veel gepuzzel geraakte Marie ook boven, dat puzzelen was echt nodig, want achter ons was het gewoon afgrond. Niet veel later kwamen we het bos uit en konden we verder via een stenen pad dat was aangelegd voor een 4x4. We volgden akkers met avocado’s, koriander, sla, … en kwamen terecht op de gewone weg. Iets later stonden we aan de theeplantage. Deze hebben we niet bezocht, we deden gewoon een drankje. Vanaf daar moesten we terug geraken in Tanah Rata, dit was nog 4 km gewoon volgen langs de weg. We waren nog geen 5 minuten aan het wandelen en achter ons wordt getoeterd. Een vriendelijke Maleis die ons een lift wou geven. Heel grappig, maar de snelheidsmeter en toerentalmeter deden het niet meer. De wijzer van de benzinetank schoot tussen vol en halfvol, afhankelijk van de bochten. We werden afgezet en gaven de man een centje (uit beleefdheid hebben we gevraagd of dit mocht van hem, als je het gewoon geeft kan het als een belediging worden gezien). Terug aangekomen passeerden we snel op het appartement om Uno te halen en we gingen verder naar Lord’s cafe. Het was ondertussen 13:45 en we hadden echt veel honger. We namen hier een scone met zelfgemaakte confituur, een eitje met toast, een gebakken boterham en Jef nog een appeltaart. Wanneer je order klaar was werd dit door heel de zaak afgeroepen door de micro “Table 2, your food is ready. Table 2.”. We speelden hier nog wat Uno, maar daarna kwam er een grote groep en zijn we teruggekeerd naar het appartement. Jef deed een middagdutje en Marie zocht nog wat op voor de komende dagen. Tegen 18:30 gingen we weer eten bij Highlands Spice en het was weer zo lekker!! We speelden weer wat Uno. Terug in het appartement namen we een douche en maakten we onze tas klaar. Morgenochtend reizen we verder naar Ipoh!

Geschreven door Marie.vincke