Beste meelezers,
We zijn dus al enkele dagen thuis. De draad weer opgepakt al zitten we in gedachten nog vaak in Rusland, op de steppe of in de drukke metropool Beijing. Bedankt voor alle reacties. Hier en daar heb ik een antwoord/reactie gegeven.
En uiteraard begreep niemand waar Lennart met zijn spreuken toch wel heen wilde. Gelukkig schreef ik niet zoveel verhalen dat hij heel zijn epische bijdrage kon afmaken. Hij was hooguit zover gekomen als ik hieronder laat zien. De rest laat zich raden. Een groet uit Apeldoorn!

Drs P - Dodenrit

We rijden met de troïka door 't eindeloze woud
Het vriest een graad of dertig, het is winter en vrij koud
De paardehoeven knersen in de pasgevallen sneeuw '
t Is avond in Siberie en nergens is een leeuw

We reizen met de kinderen, al zijn ze nog wat jong
Door 't eindeloze woud waarover ik zo-even zong
Een lommerrijk en zeer onoverzichtelijk terrein
Waarin men zich gelukkig prijst dat er geen leeuwen zijn

We zijn op weg naar Omsk, maar de weg daarheen is lang
En daarom vullen wij de tijd met feestelijk gezang
Intussen gaat zich iets bewegen in de achtergrond:
Iets donkers en iets talrijks en het lijkt me ongezond

Ze zijn nog vrij ver achter ons, ik zie ze echter wel
Het is een hele massa en ze lopen nogal snel
En door ons achterna te lopen halen zij ons in
Wat onvoordelig uit kan pakken voor een jong gezin

De donkere gedaanten zijn bijzonder vlug ter been
Ze lopen op vier poten, en ze kijken heel gemeen
Ze hebben grote tanden, dat is duidelijk te zien
Het zijn waarschijnlijk wolven en kwaadaardig bovendien

Al is de toestand zorgelijk, ik raak niet in paniek
Ik houd de moed erin door middel van de volksmuziek
We kennen onze bundel en we zingen heel wat af
Terwijl de wolven nader komen in gestrekte draf

Het is van hier naar Omsk nog een kleine honderd werst
't Is prettig dat de paarden net vanmiddag zijn ververst
Wel jammer dat de wolven ons toch hebben ingehaald
Men ziet de flinke eetlust die hun uit de ogen straalt

etc....

Geschreven door Mari.ada.op.reis