Ja, we hebben heel wat afgestapt de laatste dagen. In drie dagen tijd staat de teller op bijna 60.000 voetstappen. Tel daarbij nog eens de denkbeeldige treden van de eindeloze lange roltrappen van de metro die we ook al vele keren hebben genomen, dan hebt u een voorstelling van de wegen die we gingen. En er is veel te zien in St. Petersburg. Wie dashcam-filmpjes van Russische chauffeurs bekijkt weet hoe het verkeer meer op Russische roulette lijkt dan op rustig autorijden. Maar in St. Petersburg is dat anders. Nog geen door rood licht denderende auto gezien die gewoon op een zijligger knalt of een dronkaard die zich voor de auto gooit. Gewoon verkeer. Nou ja, ontzettend druk. En af en toe oerend hard. Dat is deze stad. Echt een westerse stad. Zo heeft Peter de Grote deze ook willen bouwen. Brede wegen, grote parken, vele kanalen. A la Amsterdam-Venetië-Parijs. Maar wel met een eigen stempel, een eigen charme.
Aan de oever van de Neva werd de eerste vesting gebouwd, genoemd naar de apostelen Petrus en Paulus. Dat lijkt een veilige vesting. Religie doortrekt hier immers het hele leven, ook al is de kerkelijke meelevendheid maar een klein percentage van de bevolking. Wij meenden op zondagmorgen de dienst in een Russisch-Orthodoxe kathedraal te kunnen bijwonen, elders deden we dat al eens. Maar toen we aankwamen bij de kathedraal van de " Verlossen op het bloed" was de kerk al vol toeristen. Een non liep nog tussen de kakelende Japanners "sstttt" te roepen, maar tevergeefs.
Een merkwaardige naam overigens voor die kathedraal, die qua schoonheid één van de mooiste is, maar helaas deels in de steigers stond. De aanduiding op het bloed slaat niet op het bloed van Jezus Christus, maar is een aanduiding dat op deze plaats in 1881 Tsaar Alexander II vermoord werd.
Het heeft weinig zin in exacte volgorde te noemen wat we gezien hebben en welke gebouwen we tegen kwamen. Dat bevredigt hooguit onze eigen drang te vertellen hoeveel mooie dingen we gezien hebben, maar voor wie er niet was zegt het niet zoveel. Zoek hooguit op Trip Advisor de tien meest bezienswaardige punten en u bent op de hoogte. We waren er. Prachtig. Schitterende architectuur. Kolossale gebouwen. Eengezinswoningen hebben we niet gezien. veel paleizen, monumenten, versieringen, noem maar op.
Een bijzondere plek was ook de begraafplaats van kunstenaars. Daar liggen o.a. Tjaikovsky en Dostojevski begraven, naast vele andere voor ons onbekende namen. Dwalend door St. Petersburg kom je ook veel standbeelden tegen. Zoals op het grote plein voor de Hermitage een hoge zuil met daarop een engel die de slang vertrapt. Of beelden van vele kunstenaars, zoals Pushkin (een soort Russische Vondel), wiens vrouw weer op die genoemde begraafplaats begraven ligt. Uiteraard vinden we er beelden van Peter de Grote en Katharina de Grote. Maar ook een beeld van Nobel, althans een beeld dat door dynamiet getroffen lijkt, zijn uitvinding immers. het verbaasde ons hem hier tegen te komen, maar hij heeft hier in zijn jeugd lang gewoond.
De vele bruggen over de Neva en de vele kanalen zijn al een lust om te bekijken. Water trekt sowieso altijd en om dan door de wind voortgestuwd over de bruggen te lopen en naar het water te staren waarin de vele rondvaartboten te zien zijn is al een tijdverdrijf op zich. En uiteraard hebben we daar zelf ook aan deelgenomen. Zoals je in Wenen op elke straathoek een folder krijgt van een concert, zo krijg je dat hier van een rondvaartbootmaatschappij. Uiteraard wilden we daar ook gebruik van maken. Net op een moment dat de warme zon van al deze dagen het voor gezien hield vertrokken we. Maar met een plaid hielden we het aardig warm.
Typisch Russisch ook zijn de vele uniformen en petten die je tegenkomt. overal is bewaking en controle. Bij de metro - uiteraard ook voor de veiligheid - bij de roltrap, op elke WC (al zijn dat Russische vrouwtjes zonder uniform), ze paraderen over straat. Soms hele schoolklassen aanstormende jongens allemaal met miniuniform en bijbehorende pet-op-de-groei. Russen zijn ook heel erg op zich. Ze maken geen contact. Zelfs bij het ontbijt in het hotel gunnen ze je nauwelijks een blik waardig, laat staan dat je een woord kunt wisselen.
En morgen dan is het zover, dan stappen we op de trein. Vandaag al even rondgekeken hoe en waar, want we vertrekken om negen uur al en moeten op tijd uit het hotel weg. De eerste stap is de rit van St. Petersburg naar Moskou. Nog niet de Trans Mongolië Express dus. Maar wel vier uur om vast te wennen. En weer een dagje sightseeing in Moskou. Steeds spannend, die vreemde steden en culturen, en vooral dat uitzoeken waar we heen moeten, welke metro we moeten hebben, waar we kaartjes kopen en noem maar op. het voelt na enkele dagen al werkelijk als een avontuur, waarvan je soms nu al denkt: waar ben ik aan begonnen.

P.S. Ik noemde in het vorige verslag de 136 treden naar de hotelkamer. Nu ging ik uit van de afstand van steeds 26 treden tussen elke verdieping plus zes extra aan het begin. En als je dan op de vijfde verdieping zit ... juist reken maar uit. Maar in Rusland is de vijfde verdieping niet de vijfde maar de vierde! Logisch toch? De begane grond is gewoon de eerste. Tja, dus zijn het nog maar 110 treden.. OK, probeer het eens een paar keer achter elkaar?

Geschreven door Mari.ada.op.reis