Zoals beloofd heb ik de foto's geplaatst bij 28 en 30 juni. Een selectie. Ons totale fotoaantal - geselecteerd dan, alles wat minder was gelijk weggegooid - bedraagt al bijna 2500.

Ik heb ook in het verslag van gisteren ( 6/30/2016) nog verschillende dingen gewijzigd. Verder was vandaag een reisdag. Prachtig om mee te maken, maar weinig om echt te vertellen. Eerst Montana uit, dan Idaho door (klein stukje, autobaan, 60 mijl), dan Washington in. Wat een verschil in landschap. Washington is totaal anders. Je bent nog maar net de grens over en denkt: waar ben ik. Waar zijn de groene bergen van Idaho?
Aanvankelijk is WA alleen maar vlak, tenminste waar we in dit deel van WA reden. De autobaan naar het zuiden, richting Pasco. Heel apart. Verder leek Washington wel de graanschuur van Amerika. Voor het eerst dat we zoveel graanvelden zagen. Een mooie dag dus.

Met Washington zijn we de tiende staat ingegaan. Nog één te gaan (Oregon). Verder zitten we sinds vandaag weer beneden de 1500 meter. Dat is ongeveer vier weken geleden. In Death Valley zaten we onder de zeespiegel, daarna kwam Las Vegas en kort daarna ging het de hoogte in. Niet alleen de bergen in, maar vaak ook op hoogliggende plateaus.

Alleen dat rijden al - vandaag ging de dagteller de 5000 voorbij. Mijlen dan - is zo schitterend. Ik kan nog wel weken daarmee doorgaan. Maar het thuisfront lonkt en lokt. Ergens voelen we het afscheid en zal het zwaar vallen (afkicken, schreven sommigen al), anderzijds verlangen we weer erg naar huis. Al zal het gewone ritme wennen zijn. Dit leven werkt zeer ontspannend. Morgen eerst nog een stuk verder en dan weer prachtige stukjes op de grens van Oregon en Washington. Een rivier die meandert door een kloof, spectaculaire watervallen. We zien het wel

Geschreven door Mari.ada.op.reis