Het heeft een groot deel van de nacht geregend, niet dat ik er veel van heb meegekregen, maar het is bewolkt als we opstaan en bergtoppen zijn niet te zien. De weersverwachting is optimistisch over de neerslagkans, dus niet goed voor ons. Eerst maar inpakken en ontbijten. De wandelbroeken zijn gewassen en gedroogd (was-service door Maurizio en Simonetta) heerlijk om weer alles schoon te hebben. Alhoewel Aafke laatst iets zei van "Een pelgrim die niet ruikt, daar zit een luchtje aan!".

Na een voor Italiaanse normen goddelijk ontbijt en nog een blik naar buiten te hebben geworpen (gelukkig niets geraakt) hebben we besloten (heel democratisch dus) dat we niet de wolken ingaan, maar over de weg naar Licerna lopen. De mooie vergezichten zullen waarschijnlij tegenvallen en met een aantal etappes nog in het vooruitzicht is het wel prima zo! Half tien, veel later dan normaal, gaan we op weg.

Er is gelukkig niet veel verkeer en de twaalf kilometer naar Licenza gaan redelijk rap onder de zolen door. We worden onderweg nog gepasseerd door Maurizio die de twee Oostenrijkse dames naar Mandela brengt en dus ook even stopt voor een praatje. We hobbelen vervolgens rustig door. Pas als we bijna in Licenza zijn hebben we de eerste bui te pakken. Met de paraplu in de hand lopen we een restaurantje binnen voor de lunch. Wat uitgebreider dan anders....het regent toch. Tegen de tijd dat we klaar zijn klaart het op en komt de zon er zelfs weer bij. Afrekenen en wegwezen!

Vanuit Licenza eerst nog een stukje dalen en dan 250 meter omhoog...deels een smal paadje, annex loopgraaf, door struikgewas. Het is vochtig warm en het zweet loopt al snel uit alle poriën. We zijn toch redelijk vlot boven en dan volgt een vlak pad met fraai uitzicht over de omgeving en zien we de regenbuien om ons heen. Tot nog toe wat mazzel, maar we zullen het vast niet droog houden. Als ik langs en op het pad nogal grote pootafdrukken zie van waarschijnlijk een wolf, zeg ik maar niets tegen Aafke. Wanneer we even later met de parapluus op richting een overkapping vluchten om te schuilen voor de tweede regenbui die dag, voegen er zich wat later twee oudere Italianen bij. We raken aan de praat en krijgen het over de wolven die in dit gebied voorkomen. Aafke kijkt me aan met een blik van....hmm.

Zodra het wat minder regent gaan we op pad voor de laatste drie kilometers, door Mandela en naar de B&B. Heuvel af gaat nu niet meer zo vlot. Het is wel weer mooi geweest voor vandaag en we hebben ondanks de enkele bui een schitterende dag gehad.

We besluiten om 's avonds toch weer 'omhoog' te gaan om wat te eten bij de lokale pizzeria. De twee Italianen die we 's middags tegenkwamen zijn in dezelfde B&B, maar blijven daar. Als we afrekenen, blijkt het weer te regenen en biedt de eigenaresse aan om ons naar het B&B te brengen. Hoe aardig van haar. Dan sparen we onze benen ook een beetje voor de 30+ kilometer die we morgen naar Subiaco moeten afleggen.i

Geschreven door JohnTube