Zoals gewoonlijk ben ik op tijd wakker, maar vandaag veel te vroeg voor het ontbijt om halfacht. Mooi de tijd kunnen nemen om nog even wat te schrijven, douchen, rustig inpakken en naar de bar aan de overkant te gaan, waar ze wel WiFi hebben, om de laatste bloemlezing te uploaden. Dan hebben jullie in ieder geval iets te lezen bij het ontbijt😄.

Gisteravond voor het slapen gaan nog een keer de route voor vandaag bestudeerd. Dag 4 en 5 voeg ik samen, de afstand is niet het probleem, ongeveer 21km, met de de hoogte meters ligt het wat anders, ongeveer 1200 meter stijgen en 600 meter dalen, alsof ik weer terug ben in het hooggebergte....maximale hoogte is slechts 1360 m. Waar ik nog het meest tegenop zie, is de oplopende temperatuur. Toch moet het te doen zijn onder de huidige omstandigheden, het is droog en de paden zijn doorgaands goed te belopen, als je tenminste het woekerende groen buiten beschouwing laat.

Na het ontbijt eerst nog wat proviand ingeslagen voor onderweg. Verse broodjes belegd met parmaham en salami en nog twee van die gele energiepillen. Ik ben niet zo van de salami, maar dit is toch wel even van andere kwaliteit én vooral smaak, dan wat ze in Nederland verkopen.

Stia uitlopend, passeer ik een oud palazzo, waarvan de toegang is opgesierd met beelden. De weg gaat nu omhoog, en over het asfalt, in de schaduw is dat makkelijk meters maken. Ik denk nog eens terug aan de voorgaande dagen/weken. De mensen die ik heb ontmoet, maar ook hoe alles gaat, de schijnbare toevalligheden, het moment dat je besluit om linksaf te gaan, in plaats van rechtsaf, leidt tot andere gebeurtenissen.......De stad zie ik al snel beneden mij en op enige hoogte heb ik zicht over de wijde omgeving, met op de diverse heuveltoppen in het dal kastelen/ruïnes. Later lees ik op een informatiebord dat ze uit de 9e en 10e eeuw zijn.

Wanneer ik wat later over een binnenweg loop, is deze voor doorgaand verkeer niet toegankelijk. Een deel van de weg is hier enige tijd geleden weggezakt...voor mij geen probleem. Mijn 'pad' gaat veelal over bestaande routes die goed zijn gemarkeerd en is makkelijk te volgen. Na het dorpje Casalino gaat het pad het nationaal park in, maar eerst nog langs de helling, het versmalt en gaat weer door struikgewas met allerlei stekelige planten en struiken. Gisteren een paarse distel, vandaag ook geel en blauw. Dat laatste zal waarschijnlijk anders worden genoemd....

In een dalletje, ondanks dat ik nog steeds omhoog moet, gaat het pad omlaag, stop ik even. Het is er heerlijk koel met geruis van een beekje op de achtergrond. Schuin voor me zie ik een hert uit de struiken komen en op het moment dat hij mij ziet, gaat hij er met grote sprongen vandoor de helling op. Dat gaat een stuk rapper dan ik dat doe, maar hij heeft ook geen rugzak denk ik dan...😁.

Gelukkig wordt het struikgewas minder dicht en loopt het wat makkelijker. Ondanks de zon is het op deze hoogte aangenaam om te lopen. Op 1100 m hoogte loop ik langs een parkeerplaats het bos in, het nationaal park Casentino. Voor de rest van de route loop ik voornamelijk over een breed pad onder de bomen en passeer net na het middaguur het klooster Enemo Cameldoli, waar Franciscus zich een maand heeft afgezonderd (lees ik). Het klooster is gesloten en gaat om 14.00 pas open. Ik loop door richting Badia Prataglia.

Na nog een half uur is het tijd voor de broodjes, pauze! Zittend op een kei, in de schaduw, is het opnieuw genieten. Nog een klein stukje omhoog door een bos met beuken en ik ben bij Monta Penna, 1362m. Dan is het alleen nog dalen en dalen naar 900 meter....bij het passeren van een camping twijfel ik heel even....er staan alleen caravans. Om drie uur stop ik vlak voor Badia bij het Rifugio Casanova. Een kamer voor mij alleen met douche en toilet. In de avond een lekkere maar 'simpele' maaltijd: pasta vooraf, boontjes met gegrild vlees en sla gevolgd door een tiramisú.

Daar waar ik tegenop zag, is reuze meegevallen. Het was op wat stekels na opnieuw een heerlijke wandeldag!

Geschreven door JohnTube