Met het hotel op zich was niets mis en ik kreeg nog korting ook, maar toch voel je je daar minder op je gemak. Een mooi aangeklede eetzaal en alles strak in de plooi, dat ben ik even ontwend. Het weer is vergelijkbaar met gisterenochtend : grijs, fris en het gevoel dat het op ieder moment kan gaan regenen en dus ga ik voorbereid op pad. Eerst nog even het 'centrum de ville' in voor een bezoekje aan de bakker om 2 sandwiches te kopen. Één voor onderweg en de ander wordt meteen vermalen tot brandstof😊.

Op weg naar Langres ontkom ik er niet aan om de eerste 7 à 8 km langs de al eerder genoemde D74 te stappen. Gelukkig is er op sommige gedeelten een landbouwpad parallel aan de weg. Dat beetje modder neem ik dan wel op de koop toe en het is prettiger dan het constant alert moeten zijn op het verkeer. Ten opzichte van zaterdag is er aanmerkelijk meer vrachtverkeer en dat maakt het er niet gemakkelijker op. Onderweg kruis ik de A31, Nancy - Dijon, en het geraas van de snelweg zal ik nog een tijdje blijven horen.

Bij Frécourt aangekomen, kan ik gelukkig de binnenweggetjes pakken. Net als gisteren wordt de wandeling dan een stuk langer, nu over de heuvels, maar geeft ook meer voldoening. Langs de weg zijn drie mannen bezig met graafwerkzaamheden. Als ik met mijn bepakking langs loop en groet, willen ze wel wat meer weten over het hoe, wat, waar kom je vandaan..... Dit zijn toch de vragen die steeds weer terugkomen. Na een kwartiertje ga ik verder en het 'Bon courage.....' volgt.

In de dorpjes waar ik doorheen loop, is niets te vinden dat lijkt op een eetgelegenheid en ik ben blij dat ik een extra sandwich heb gekocht. Onderweg loop ik wat na te denken over de vraag, c.q. opmerking van Ed, of ik niet 'bang' ben om in mijn uppie uren door het bos te sjouwen. Ik moet er een beetje bij grijnzen. Ik denk er nooit zo over na en sta er dus ook niet bij stil. Voor mij betekent het bos juist veiligheid en bescherming (overgebleven uit de survival training?). Als ik alleen door het bos stap, ben ik zeer waarschijnlijk de enige malloot die daar is en die ik ook nog denk te kennen😄, terwijl in een stad een veelvoud van onbekende malloten rondloopt. Onbewust moet ik aan de Belgische tri-atlete denken, die een paar weken geleden tijdens haar dagelijkse training in een parkje door een man met een mes werd belaagd. Natúúrlijk denk ik ook wel eens na over situaties waarin je terecht kunt komen. Een misstap, een uitglijer, het is zo gebeurd en dan is het vervelend als je op dat moment geen bereik zou hebben. Voor mij is dat, 'part of the deal'. Je kunt het alleen voorkomen door thuis bij de kachel te blijven zitten, maar dan moet je wel uitkijken voor CO-vergiftiging. Dat komt misschien wat cru over, maar is voor mij de realiteit.

Als ik Charmoilles ben gepasseerd, gaat het weggetje omhoog opnieuw over een bult. Boven aangekomen heb ik een fraai uitzicht en zie in de verte op bijna 8 km afstand Langres al liggen. Over de weg is het dan nog 11 km. Geleidelijk afdalend, langs weiden met koeien, kalveren en schapen met lammetjes, en met het zonnetje dat af en toe te zien is, voel ik me prima. Een andere voetganger heeft wat minder geluk gehad en is tijdens het oversteken met iets hards in aanraking gekomen. Sneu van zo'n mooi beestje. Een auto passeert, stopt en rijdt achteruit terug. Bij mij aangekomen, gaat het raampje open en een oude baas begint een praatje. De bekende vragen volgen en hij vindt het schijnbaar plezierig om zo even te kletsen. Ik ook, al kan ik lang niet alles volgen van wat hij zegt.

In Charmes even een korte pauze om wat te eten en te drinken. Na ieder bultje dat ik passeer komt Langres dichterbij.....in Champigny zijn 2 dames druk bezig met de tuin. Als ik langs hun tuin loop, wordt me gevraagd of ik wat water wil. Aardig toch, en het komt goed uit want ik ben bijna door mijn voorraadje heen. Vlak voor de stad eerst nog de Marne over en dan de laatste 2 km naar het oude stadsdeel. Dit is, zoals gebruikelijk in vroegere tijden, bovenop de heuvel gebouwd, en de weg er naartoe gaat redelijk steil omhoog. Goed voor de kuiten..... Eenmaal in de stad (14.30) ga ik op zoek naar het pelgrimsverblijf. Ik kan daar weliswaar vanaf 4 uur terecht, maar dan weet ik alvast waar ik moet zijn.

In het centrum, Place Diderot, een plekje gezocht om iets te drinken, Aafke ze hebben hier Affligem op de tap😆, maar ook WiFi... Even later komen er onmiskenbaar twee Hollandse stellen binnen, schijnbaar ben ik als Hollander minder herkenbaar😉. Mijn rugzak staat een beetje in de weg, maar zij vinden dat geen probleem en proberen dat in het Frans duidelijk te maken. "Het is goed" zeg ik daarop in het Nederlands, levert altijd weer een leuk moment op, gevolgd door de bekende vragen, verbaasde blikken, en nee, dat verveelt nog steeds niet.

Om vier uur ben ik naar het pelgrimsverblijf getogen. Ik hoop dat ze plek hebben, want ze hebben slechts drie slaapplaatsen. Anders moet ik alsnog de tent opzetten. Bij de weg, het is gelukkig droog gebleven. Als ik daar aankom, wordt ik zeer vriendelijk ontvangen en wordt er de tijd voor me genomen, je wordt dus uitgehoord.....😀. Er is plek, yes..., en na een uurtje wordt ik naar het slaap verblijf gebracht. Douche, keukentje, voor als je nog wat wil kokkerellen (vanavond, dacht ik niet), alles is aanwezig.

Nadat ik me heb geïnstalleerd, is het tijd voor de dagelijkse scheer en douchebeurt. Dan kan ik straks fris en fruitig mijn slaapzak in. Tip voor de dames, een kleine handwas is prima te doen onder de douche, bespaart tijd en water en zelfs mannen kunnen dat doen......😂. Na het kuisen, is het tijd om wat te gaan eten en ben ik naar het restaurant gegaan waar ik in de middag ook heb gezeten. Ze serveren hier een pelgrimsschotel: koude vleeswaren, gekookte aardappel, sla en een sausje dat veel weg heeft van een kaasfondue met een glaasje wijn. Het is voor mij een prima hap. Alhoewel, na vandaag had een flinke stamppot er ook rap ingegaan.

Nu nog even voor morgen de verdere route plannen.......

Geschreven door JohnTube