Het ontbijt is normaal vanaf half negen, maar voor pelgrims hanteert de gastvrouw andere normen. Zeven uur kan ook, maar ik vind half acht wel prima. Buiten onder een party tentje en er is van alles aanwezig, dus de dag heeft een goede start. Het afscheid is net zo hartelijk als het welkom gistermiddag en ik ga goed geluimd op weg voor een etappe waar ik eigenlijk al een paar dagen tegen op zie. Het is vrijwel onbewolkt, helder, geen wind en de temperatuur is om acht uur 27°C.

Eigeijk raar dat je tegen een etappe opziet, als je al bijna 2700 kms in de benen hebt zitten en al diverse hoogtemeters hebt gemaakt. Het is waarschijnlijk de combinatie van de hoogtemeters en de oplopende temperatuur. Het is ruim duizend meter stijgen en bijna net zoveel weer dalen én de temperatuur loopt vandaag op naar 34 á 36°C.

Onderweg naar Calvi is er geen mogelijkheid om iets te kopen, dus de super om de hoek is na 100 meter mijn eerste stop voor mijn standaard lunchpakket, twee broodjes (foccacia) met rauwe ham. De bananen die er liggen, zijn te rijp om met deze warmte mee te nemen. Perzikken zijn wel lekker, maar dat is vaak weer een hoop geklieder en zijn dus niet handig. Kwart over acht ben ik dan op pad.

Langs de route en net buiten Stroncone ligt het convento San Francesco. Het is er nu nog rustig, dus ga ik toch even kijken in de eraan gekoppelde kerk. De eenvoud vind ik altijd weer een opvallend verschil met de 'normale' katholieke kerken. Het klooster zelf is (nog) gesloten.

De eerste (asfalt) kilometers gaan redelijk vlot en ik heb vanaf de weg een mooi uitzicht over het dal en de berg(en) waar ik over heen moet, om in het volgende dal te komen. Voordat ik aan de 'grote' klim begin, zijn er nog drie lagere 'drempeltjes' te nemen en moet ik eerst nog door een beek.

Door het water lopen vind ik niet zo erg, maar als de schoenen uit moeten met al het rondvliegend gespuis, dat het op mijn fraaie kuiten heeft voorzien, is het andere koek. Terwijl ik de beek nader, ben ik aan het bedenken hoe ik het eventueel zonder schoenwissel zou kunnen aanpakken, plastic zakken zouden een mogelijkheid kunnen zijn.... Bij de 'beek' aangekomen, zie ik alleen een ander pad dat het mijne kruist. Ik moet nog eens op de GPS kijken om zeker te weten dat ik goed zit. Het kruisende pad is de gortdroge stenige bedding en ik kan er zo doorheen lopen. Dat scheelt weer.

De drempeltjes zijn beduidend lastiger, korte steile hellingen met stenige paden. Ondanks dat ik voornamelijk in de schaduw loop, loopt het zweet over mijn rug. Even na het laatste dalletje, is op 400 m hoogte een klein gehucht. Bij een informatiebord staan twee bankjes en daar tref ik de twee oudere Duitsers, Eike en Bernd. Ze zijn toch eerder vertrokken van hun hotel dan dat ze aanvankelijk dachten. Ik neem even een pauze en bekijk de route die langs de steile helling omhoog gaat tot 800 m en daarna zou het pad wat minder sterk stijgen tot 875 m.

Na een kwartier ga ik weer in de benen. Het pad gaat eerst langs een paar huizen, aan een oude dame vraag ik wat water, en dan rap omhoog. De kuitspieren worden weer lekker opgerekt..... Er is even een stukje door wat struikgewas en langs olijfgaarden, maar dan gaat het door het bos. Een zijpad naar de spleet waar San Franciscus zou hebben geslapen, laat ik voor wat het is. De condities variëren van bos tot rotspad, vaste en losse stenen en alles daar tussenin. Oh ja, ook weer veel hinderlijk vliegend gespuis. Toch ben ik na een uurtje boven en kunnen ze me uitwringen. Daar tref ik twee bankjes met een schitterend uitzicht op de vallei en er staat veel wind, te veel voor de vliegers en bij een temperatuur van 30+ is het heerlijk toeven. Ik geniet van mijn broodje en de omgeving, dat gaat in één ruk door. Nu nog de afdaling naar Calvi, ongeveer 9 km.

Net als gisteren gaat het pad eerst nog over een redelijk vlakke kam met nog een kleine stijging en dan afdalend naar een asfaltweggetje. Tot aan Calvi gaat het omlaag over asfalt, wel een goede grip voor mijn inmiddels redelijk versleten zolen 😕. Nog even en ik kan ze alleen onder droge baancondities gebruiken 😄. Het is makkelijker lopen dan zo'n puinhelling, maar de constante pas op het warme asfalt is ook niet alles. Gelukkig blijft het stevig doorwaaien en is het goed uit te houden. Kwart over twee loop ik Calvi binnen, 34° wordt er gegeven, en niet veel later ben ik in het eenvoudige hotel. Een prima ruime kamer met een heerlijke douche.

Om half vijf even een biertje pakken in de lokale bar en daar tref ik de Eike en Bernd. Ze zijn net gearriveerd. Even later komt Eike met een aantal glazen prosecco aanzetten. Bernd is vandaag jarig en daar moet op gedronken worden. Hij is 74 geworden...Eike blijkt twee weken geleden 76 geworden te zijn. Krasse knarren!

Wanneer zij enige tijd later naar het hotel gaan, loop ik de kerk binnen. Er wordt op de achtergrond gregoriaanse muziek gespeeld. Ik ga even zitten en laat mijn gedachten de vrije loop. Na een half uur ga ik terug naar het hotel, even nog wat lezen voordat ik om halfacht ga eten. Vanwege de muggen ga ik maar naar binnen, toch weten ze me ook daar te vinden.... Zoals gebruikelijk is het een prima hap, de antipasti laat ik dit keer maar even.

Als ik wegga, zie ik Eike en Bernd buiten zitten en maak nog even een praatje. Daarna is het vroeg op bed.

Geschreven door JohnTube