De tendens in het 'weer' van de afgelopen dagen zet ook vandaag door. Er is vanochtend opnieuw meer bewolking en er vallen nu ook serieuze druppels. Richting de bergen ziet het er nog dreigender uit en ik denk dat het een goede switch is geweest om de 'Via Francigena' te gebruiken als aansluiting op de 'Franciscaner Voetreis', die in Firenze begint, en niet de aanvankelijk geplande route over de hogere gedeelten van de Appenijnen.

Nadat ik de sleutel met een donatie in de brievenbus heb gedaan, er wordt geen tarief gehanteerd, maar om een bijdrage gevraagd (het onderkomen draait voor een belangrijk deel op de inzet van vrijwilligers), zoek ik een tentje op om eerst een snel ontbijtje te nuttigen voor ik richting de kust ga. Om bij de kust te komen moet ik nog wel over een paar uit de kluiten gewassen duinen heen. Het zijn geen giganten, 500-600 meter, maar de hellingen zijn steil, dus begin ik vandaag met wat 'ochtend gymnastiek', even lekker de kuitspieren oprekken.....de ritmische muziek maak ik er zelf wel bij 😦. Denk je voor een weekje van het gebergte verlost te zijn, nou vergeet het maar...😉.

Het omhoog gaan valt nog wel mee. Af en toe is het wat lastig door de losse stenen, maar met de afdalingen heb ik het snel gehad. Ik beland weer op een pad met puin, sleuven en bramen. Drie dimensionaal opletten, kijken waar je je voeten zet en opletten dat je geen veeg krijgt van een op hoofd hoogte overhangende tak. Het pad gaat gelukkig ook nog door wat pittoreske dorpjes, alsof de tijd heeft stil gestaan (mits je niet op de elektrische voorzieningen let 😊). Dat de zomer vordert, is ook goed te zien aan de flora, de vruchten beginnen te rijpen. Een paar bessen die er uit zien om te worden geplukt, laat ik toch maar hangen, goed voor de vogels.

Aan het begin van de middag loop ik een buitenwijk van Sarzana binnen en maak even een stop bij een lunchroom om wat te eten. Eigenlijk heb ik het voor vandaag na 17 km ook wel gehad. Niet dat ik op ben, maar ik vind het eigenlijk wel best. Tijd om bij te tanken. Het is nog even zoeken naar een onderkomen, maar ik had ondanks de goed bedoelde aanwijzingen, beter de route kunnen volgen. Uiteindelijk plak ik er nog 5 km achteraan....

Bij de kerk, waar pelgrims onderdak kunnen krijgen, is alles dicht. Wanneer ik aanbel, komt even later bij een andere deur een oudere dame naar buiten. Door de kerk lopen we naar een ander gedeelte. Douche, toilet en slaapruimtes......matras op de grond. Ik kan er niet mee zitten. Of ik voor morgenochtend 8 uur wel weg wil zijn in verband met de zondags diensten. Ook daar kan ik niet.......

Wassen, scheren en douchen is het volgende proces 😌 en daarna weer helemaal fris, nou bijna. Het is niet een plek die uitnodigend is om even te zitten, dus vertrek ik al snel het stadje in. Even de boel verkennen, het licht is te schel voor de foto's. Jammer, want er zijn best wel bijzondere dingen.

Op een rustige plek nog even met Aafke gebeld, telefonisch verslag 😀 van wat ik nog niet heb kunnen schrijven, maar dat wordt snel verstoord door ouders met klein grut. Toch kunnen we nog redelijk door praten. De mosselen die ze had gegeten waren in ieder geval lekker en het was gezellig.

Aangezien het tablet aan de oplader ligt, ben ik verder gegaan op mijn e-reader met een boek over WOI. Het speelt zich af in de streek met de loopgraven waar ik gelopen heb. Dat maakt het wel wat indringender met de beschrijvingen en de foto's die ik heb gezien. Ik vraag me af of het 'ravijn', waar ik in mei doorheen ben gegaan, niet één van die enorme kraters is geweest.....

Om negen uur moet ik terug zijn en lig dus vroeg op het matras. Het is warm en ik kan merken aan de hoge luchtvochtigheid dat ik dichter bij zee ben. Een doorgaande weg loopt langs de kamer waar ik lig. Tot een uur of twee gaat het verkeer er met grote frequentie langs. Ik kom niet in slaap en ga maar lezen. Om vier uur is het boek uit....toch nog even geslapen.

Geschreven door JohnTube