Bij het opstaan is het droog en er hangt veel lage bewolking. De hogere toppen kan ik af en toe wel zien en er is bovenin weer aardig wat sneeuw bijgekomen... Even de Noorse weersite geraadpleegd, vanmiddag wordt er wel wat neerslag verwacht. Met de noordwestelijke aanvoer is dit voornamelijk aan de noordzijde. Ik twijfel nog even, want morgen ziet het er erg goed uit, maar ik heb ook niet zo'n zin om maar wat rond te hangen. Eerst maar eens ontbijten.

Het lukt me sinds gistermiddag niet meer om de 'pindat' site te bezoeken, server error....dus ook het uploaden loopt spaak. Jammer, dan maar wat later.

Met het ontbijt hak ik de knoop door, inpakken & wegwezen en om kwart voor negen ben ik op (de) weg. Eerst afdalen naar Vallerois op 1400 m en dan door naar de 'Col de Galibier'. Ondanks het redelijk vroege tijdstip en toch niet zulk fraaie weer, razen de motoren, vaker denderen, voorbij of komen me tegemoet. Als ik in Vallerois ben, snap ik ook waarom. Er is een motortreffen dit weekend en Vallerois was op zaterdag het verzamelpunt. Dat verklaart ook meteen waarom er in Vallerois geen enkel hotel nog een kamer vrij had. In het dorpje barst het van de motoren, voornamelijk Harley's, en natuurlijk ook de berijders van deze fietsen met hulpmotor. De winkels zijn ook open wat mij de gelegenheid biedt om twee van die gele energiepillen van chiquita te kopen.

De weg gaat redelijk gestaag omhoog met over het algemeen flauwe bochten. Net als bij de 'Col de Madeleine' staat ook hier iedere km een paaltje met stijgingspercentage en hoogte. Vier km voorbij Vallerois staat aangegeven dat de col is gesloten. Gezien de hoeveelheid verkeer is de indruk anders. Toch komen er motoren terug die ik eerst richting de Col heb zien rijden😕. Terwijl ik in gedachten de alternatieven doorneem, zie ik aan de andere kant een sneeuwschuiver staan. Even vragen, gelukkig hij is toch open☺.

De motorrijders houden prima rekening met je en waarschuwen elkaar dat er iemand langs de kant van de weg loopt. Dat kan ik niet zeggen van een groep Porsche rijders die op een absurde manier langs stuift, even later gevolgd door politie met zwaailicht... Ondertussen passeren er ook af en toe wat fietsers (zonder hulpmotor) ze gaan wel wat sneller, maar ik heb de indruk dat het ze minder makkelijk afgaat.

Ondanks het beperkte uitzicht en het asfalt is het mooi om in deze omgeving te lopen. Ook nu weer de kleurige en diversiteit aan bloemetjes, waaronder velden met narcissen en diverse pollen met anemonen. (Toch een beetje besmet geraakt door het tuinvirus van Aafke.) Boven de 2000 m zie je de vegetatie snel veranderen....en wordt het steeds kaler.

Met nog 500 m te gaan naar de Col, hoogtemeters dus, begint het licht te regenen en geleidelijk gaat dit over in korrelhagel en sneeuw. Fietsers die me tegemoet komen hebben zichtbaar last van de kou en ook die omhoog gaan (in korte broek) hebben het zo te zien niet warm. De hoeveelheid sneeuw om me heen neemt alleen maar toe en het geheel komt bij mij surrealistisch over, lopend tussen de 'ijswanden'. Op 100 m van de Col moet het verkeer via de tunnel en is de weg over de Col voor hen afgesloten, ook voor fietsers en die mogen net als wandelaars niet door de tunnel.....😯. De weg is niet slecht, af en toe wat plekken met sneeuw, goed te doen en ik loop daar geheel alleen. Geen verkeer, het is stil, op het getik van mijn stokken na. Op de Col zelf is het anders, sneeuwduinen van 40 - 60 cm en er staat veel wind, koud dus! Het geeft me best wel een kik om daar boven te staan. De weg aan de zuidzijde is beroerder, maar rustig lopend is het nog steeds goed te doen. Als ik weer lager bij de (doorgaande) weg aankom, willen een paar fietsers toch omhoog al dan niet lopend, ik wens ze veel succes!

Als ik bij de 'Auberge le Galibier' aankom, net na de Col, is dat een mooie gelegenheid om wat brandstof in te slaan. Een heerlijke omelet met ham, alles smaakt natuurlijk (3,4,...) dubbel zo lekker na zo'n inspanning, en daarbij warme chocolademelk. Dat is natuurlijk geen combo, so what! Ik zie diverse fietsers teleurgesteld weer omkeren. Een paar Australiërs zijn op vakantie in Europa ende mannen moeten zonodig fietsen. Even staan kletsen, met alle bekende vragen..die nooit vervelen.

Naar 'Le Refuge du Lautaret' is het alleen nog afdalen over 7 km en niet over de weg. De oude weg van 50 jaar geleden is een pad geworden, heerlijk. Het weer lijkt wat op te klaren en ik waag het er op, dus geen regenkleding etc. Het enige wat mijn pad nu kruist zijn de alpenmarmotten (hoe leuk en te snel voor de camera) en een enkele steenbok. Toch is het weer slechter dan gedacht.....eerst nog sneeuwjachten en wat lager regen. Redelijk nat kom ik aan, maar toch voldaan. Ik ben op dit moment de enige gast in het refuge dat door Mike (Brits) en Maria (Deens) Rollins wordt gerund. Komende woensdag zitten ze nokkie vol met 45 gasten.... Door verandering van provider werkt het internet helaas niet.

Geschreven door JohnTube