Gisteravond heeft het nog een tijdje ge(mot)regend en is het nu aan begin van de dag grijs. De dagelijkse was is amper droog, dus hangt er het één ander aan de buitenkant van de rugzak. Valt gelukkig niet zo op, omdat ik geen frivool kant of zijde draag😂. Het ontbijt is een meevaller, er is o.a. brood, kaas, ham en fruit. Een opsteker na de teleurstellende hap van gisteravond.

Tijdens het ontbijt, waarom weet ik niet, moet ik denken aan drie jaar terug toen ik met Aafke op Sicilië was en we het verontrustende bericht kregen over ma. De daarop volgende maanden waren als een rollercoaster. Dat dit zo oppopt heb ik wel eens vaker en ik weet nu al dat gedurende de rest van de dag met regelmaat weer flarden terug zullen komen......

Na de kaart bekeken te hebben, ga ik vanuit Bardineto meteen naar het oosten richting de AVML, in plaats van de route weer op te pakken waar ik hem gisteren heb verlaten. Dat scheelt me al gauw 4 uur lopen. Als ik Bardineto uitloop, ben ik al snel in het bos, voornamelijk beuken en af en toe een hert. Via allerlei bospaden, de GPS doet goed zijn werk 😀, is het toch nog redelijk steil omhoog. Eenmaal op de AVML is het over met het klimmen en ben ik ook boven de lage bewolking die in het dal hangt.

Relaxed en in de schaduw loop ik over een breed bospad langs de heuvelrug richting de Col di Melogno. Af en toe loopt het pad aan de andere zijde van de heuvel en zie ik dat het daar dicht is van de bewolking/mist. Dat relaxte verdwijnt een beetje als ik constant insecten om me heen zie vliegen. De vliegen vindt ik hinderlijk, maar die dazen, met grote felgroene ogen, daar heb ik het helemaal niet op. Ze komen waarschijnlijk af op de rugzak waar nog steeds wat stuifmeel op zit van gisteren.

Wat eerder dan verwacht, voor het middaguur, ben ik bij de col. Er is daar destijds een fort gebouwd om de doorgang te bewaken. Na de col bij een 'osteria' tijd voor de geplande lunch. Met nog 8 asfalt kilometers te gaan kan ik rustig aan doen en heb ik de tijd.

Om drie uur ben ik bij het Rifugio Pian dei Corsi. Dit is tevens een educatief centrum over bosbouw en herbebossing, inclusief een kwekerij. Aaf je mist wat..... Het geheel wordt beheerd door een aardig echtpaar, Simona & Fabrizio. Ook nu weer de vragen over de volgende overnachting en alle hulp om het te regelen.

Na het dagelijks ritueel heb ik nog even een rondje gelopen over het terrein. Behalve diverse bomen en planten, staat er ook een automatisch weerstation met uitleg. Ondertussen is er nog een wandelaar gearriveerd. Als we samen buiten eten blijkt dat hij, Luca, les geeft op een middelbare school in Torino, in geschiedenis en aardrijkskunde. Eigenlijk moet hij ook nog in een derde vak les geven, maar dat ziet hij niet zo zitten. Bij de weg, het eten is simpel, goed en lekker, geen franje ☺.

Geschreven door JohnTube