Vanochtend op tijd opgestaan, al is 'staan' in mijn slaapcabine sterk overdreven. De ochtendroutine is als volgt: vanuit de slaapzak eerst kleding aan, vervolgens alle spullen inpakken, slaapzak, matje etc. Dan alles zo klaar leggen dat ik het van buiten de tent kan pakken, vervolgens naar de wasgelegenheid, ontbijten en hopen dat de tent is gedroogd, dan de spullen uit de tent, tent afbreken en deze als eerste in de rugzak. Vervolgens alles op zijn plek in de rugzak, dan een laatste controle, rugzak om en gaan.......

Dan hebben jullie een beetje idee van mijn ochtendritueel. Dit loop enigszins anders als de hemel de sluizen heeft geopend😞. Dan is het improviseren en kijken welke mogelijkheden de camping biedt om mijn spullen ergens droog weg te leggen voordat ik de rugzak kan inruimen, en anders alles eerst in vuilniszakken. Dat zal de komende maanden vast wel eens een keer kunnen gebeuren.

Terug naar vanochtend. De tent was weliswaar nat van condens, maar het was een stralende ochtend met een beetje wind. Na wat koud water om wakker te worden, heb ik op het terras van de campingbar m'n broodje gegeten. De fietser van gisteren zit er ook en hij is klaar om te gaan. Het rondje België dat hij doet is langs de zogenaamde 'paal campings', plekken in de natuur waar je mag 'wild' kamperen, dus geen voorzieningen. Hij heeft voor een dag of zes aan eten bij zich en is, op water na, volledig zelfvoorzienend. Zijn favoriete fietsgebied is de Balkan en dan met name Bosnië. Vooral omdat het daar noch zo puur is....... Wat ik mij nog herinner van mijn uitzending in 2002 is vooral dat het gebied, met overigens fantastische natuur, naar de kl... is geholpen. Als we het daar over hebben, geeft hij wel aan dat de verbeteringen slechts langzaam gestalte krijgen. En wat de landmijnen betreft, zijn er gebieden die gemarkeerd zijn, waar je dus niet van de paden moet gaan, en er staan nog steeds veel huizen met de sporen van de oorlog. Maar de mensen zijn allemaal zeer vriendelijk en behulpzaam.

Na de tent nat te hebben ingepakt, met vuilniszak er omheen in de rugzak, ben ik tegen negen uur op stap. Heerlijk koel met een lichte bries en alles ziet er fris en vrolijk uit. Van de ene rivier naar de andere rivier betekent in dit geval dat ik vandaag ook over het hoogste punt van de Ardennen langs mijn route ga, ongeveer 500 meter msl. Vanaf vertrek gaat het pad geleidelijk omhoog, de benen voelen goed en ik hoop nog een bakker te vinden in het eerstvolgende dorp. Ik heb echter pech en zal het moeten doen met de kleine voorraad die ik nog heb.

Het wordt een mooie boswandeling over paden die inmiddels de afgelopen dagen zijn ingedroogd . Aan de sporen te zien is het hier ook 'modderen' geweest. Ik mag in mijn handen knijpen met het schitterende weer van de afgelopen week en geniet volop van de omgeving. Hierdoor heb ik ook meer 'tijd' om de afgelopen dagen nog eens de revue te laten passeren en bedenk me hoe belangrijk het is om tijdig inkopen te doen. In dit deel van België heb je als wandelaar een uitdaging wat betreft de beschikbaarheid van winkels en bakkers, hoe zal dit dan in Italië gaan? Verder toch ook veel met mijn gedachten bij thuis, Aafke en Wijnand (in Japan). Vandaag komt Linda, zijn vriendin, terug uit Paraguay waar zij haar stage heeft gedaan. Ben erg benieuwd hoe het haar is vergaan, toch ook weer een heel andere cultuur.

Halverwege de ochtend is het tijd voor een break en heb ik meteen de tent opgezet om te laten drogen. Kost wel wat meer tijd, maar een droge tent is straks wel zo prettig.

Vanaf Namen volg ik één van de Belgische LAW's (Lange Afstand Wandeling), de 126. Vandaag kom ik diverse wandelaars tegen die delen van deze route lopen. Deze ontmoetingen leiden altijd tot wat vragen over en weer en altijd even vriendelijk. Al was ik wel een beetje verbaasd toen een Belg/Vlaming zich verexcuseerde dat hij in het Frans begon te praten en hij later in gaten kreeg dat ik Nederlands sprak....... Ik dacht dat wij een taaltik hadden. Dit even tussendoor.

Na het middaguur ben ik bij Orchimont. Dit is volgens planning en ik wil het dorp in voor een bakker en anders een lunch. Ik sta beneden in het dal en het dorp ligt boven op de heuvel......stijgen dus. Die lunch zal ik moeten verdienen. De bakker is gesloten en gaat niet meer open, à vendre, maar gelukkig is er wel een restaurant/taveerne waar ik wat kan happen. Het is redelijk druk en de eigenaresse doet in haar eentje de bediening voor twee terrassen. Mijn geplande lunchtijd van een uur wordt bijna twee uur. Maar de salade Niçoise was het wachten waard en van het 'huis' krijg ik een gratis consumptie.

Na twee uur weer op pad valt niet mee. De spieren hadden ook hun rust genomen en het is inmiddels een stuk warmer. Terug het dal in en aan de andere zijde weer steil omhoog, de Ardennen geven zich nog niet gewonnen.... Het gebied van de Semois is misschien niet meer zo hoog, maar wel grilliger en vraagt meer dan vanochtend. Het venijn zit hem dus weer in de staart. Toch nog een uurtje of twee flink bikkelen. Om zes uur ben ik bij Alle-sur-Semois, waar ook een eenvoudige camping direct aan mijn route ligt. Na 27 km vind ik het welletjes en het is voor vandaag mooi geweest. Eerst een pinteke en dan het tentje opzetten. Na te hebben gedoucht , ga ik het dorpje in voor wat eten en als afsluiter van mijn verblijf in België een heerlijke trappist (of 2 😴).

Morgen de grens over naar Sedan en tijd voor een rustdag!

Geschreven door JohnTube