Gisteravond nog een tijdje gerommeld met het uploaden van het stukje tekst...het wilde maar niet lukken, terwijl de internet verbinding goed was. Uiteindelijk is het dan toch gelukt (bleef waarschijnlijk op het boeketje hangen😉), maar veel te laat, zoals jullie ook hebben gezien. Ondanks de verrichtte inspanning overdag heb ik vervolgens een onrustige nacht gehad en het verbaast me dat ik er vanochtend weinig last van heb. In het koppie is het redelijk zonnig, maar buiten is het grijs en regent het licht.

Om in Briançon te komen moet ik eerst nog een andere 'heuvel' over en dat betekent voor vandaag dat ik verder moet afdalen naar La Chambre en vervolgens door het dal naar St Michel de Maurienne. Wat hoogteverschillen betreft is het geen zware dag....

Met het ontbijt is de groep fietsers ook al aanwezig en dat maakt het geheel wat levendiger. Bij het weggaan veel reacties van de mannen. De eigenaar van het hotel gaat een half uurtje later naar La Chambre en ik kan wel een lift krijgen.....nou nee. Ik hobbel wel naar beneden. Als ik een klein uurtje op pad ben, passeren eerst de fietsers en even later het wagentje van het hotel. De fietsers houden zich merkbaar in op het natte asfalt. Ik kan me er iets bij voorstellen.

Naar La Chambre is het over een afstand van 10 km, 750 meter dalen en dat gaat redelijk vlot. De bewolking maakt steeds meer plaats voor de zon, maar het is nog wel fris. Dat zal straks in het dal wel anders zijn. Een halve meter vanuit de kant zit een jonge mees eenzaam op het asfalt. Als ik dichter bij kom, verroert hij zich niet en als ik hem oppak blijft hij aanvankelijk rustig op mijn hand zitten, maar even later fladdert hij toch onbeholpen een paar meter weg het struikgewas in. Hij is in ieder geval even veilig voor het verkeer.

Het uitzicht over het dal wordt steeds beter en met het zonnetje erbij ook vrolijker. Onderweg zijn er altijd wel weer leuke dingen te zien die de aandacht trekken, een 'lantaarn'paal, wat plantjes langs de kant of een stel aandachtig kijkende beesten. Achterom kijkend probeer ik een glimp op te vangen van de col waar ik gisteren over heen ben gegaan. Is helaas verscholen achter de bewolking. Twee wandelaars komen bezweet omhoog, het zijn Nederlanders. Gisteren hebben zij mij aan de andere kant zien lopen toen zij met de auto naar Albertville reden. Nu wandelen zij aan de zuidkant omhoog, moeten nog 17km over de weg en 1200 meter stijgen. Ik wens ze veel wandelplezier

Even voorbij La Chambre bij een snackkar wat drinken, een broodje genomen en de verdere route bestudeerd. Hemelsbreed is het nog 18 km door het dal, maar het dal kronkelt als een dronken vent om de rechte lijn en ik schat dat ik nog een 25 km te gaan heb. Tot St Jean de Maurienne is het dal nog redelijk breed en kan ik voort over minder drukke wegen. Daarna wordt het vervelend....het dal vernauwd zich en is een transportader met Italië, Turijn. De Tolweg, een 'route nationale' en het spoor delen gedrieën de ruimte tussen de soms steile en nauwe doorgangen. Ik loop langs de 'route nationale' over de afgebakende fietsstrook en het zijn geen aangename kilometers. Na de schone berglucht is dit een stoffig geheel en af en toe moet ik denken aan de walm van mijn startende Volvo 😞.

Het spectaculaire beeld van de rotspartijen vergoelijkt het een beetje. Verkeer raast langs, veel motoren en schijnbaar is er een ralley van klassieke sportwagens die over dezelfde weg gaat. Ik zie van alles langskomen, oude Porches, Renaults, MGs, Jaguars, Citroëns etc. Had ik wel een collage voor de mannen van willen maken, maar ik ben iedere keer te laat met het fototoestel....

Met nog 5 km te gaan zie ik dat de bewolking boven de bergen flink toeneemt. Af en toe valt er een drup, maar nog niet verontrustend genoeg om de regenkleding aan te trekken. Met het hotel in zicht beginnen er meer druppels te vallen en ben ik mooi op tijd binnen.

Geschreven door JohnTube