Zoals gisteravond in het verslag al beschreven hebben we de avondmaaltijd in ons eigen huisje genuttigd. Gezellig en helemaal prima voor een keertje. Tijdens de avond ontstond een gesprek en kwamen daarmee ook de herinneringen. Dat is ook een onderdeel van deze vakantie en het mag er zijn. Verder zal ik er niet te veel over uitweiden.
Vanmorgen werden we verwacht voor het ontbijt tussen 8 en 9 uur. We hadden uiteraard geen wekker gezet, maar we waren gelukkig op tijd. Het ontbijtrestaurant ligt iets verder op in deze straat, dus wandelden we daar in het ochtendzonnetje naar toe. We zijn verwend, dat geven we onmiddellijk toe. Er stond een zeer uitgebreid ontbijtbuffet klaar, maar het was allemaal net iets minder smakelijk en gezellig als in het vorige hotel. Maar zoals gezegd: we zijn verwend. We hadden besloten om vandaag een wandeling uit de reisinformatie te maken. Natuurlijk was het ook nu weer een dingetje om sowieso het beginpunt van de wandeling te bepalen. Doordat we een beetje heen en weer hadden gereden en naar een goede plek om te parkeren hadden gezocht, ontdekten we dat een flink stuk van de route over de doorgaande asfaltweg ging. Daar hadden we niet zo'n zin in. We besloten een ander punt in de route te zoeken en dan maar een heen en weer wandeling te gaan maken. Parkeerplek gevonden, goed in ons hoofd geprent, want het is op zich best handig dat je je auto ook weer terug vindt. Vol goede moed beginnen we aan de wandeling. We weten dat we omhoog moeten, maar het is pittig. Ik heb geprobeerd te tellen en kwam in elk geval op ruim 1000 traptreden, dan heb ik de schuine stukken omhoog, soms heel steil omhoog nog niet meegerekend. De zon scheen fel en al gauw voelden we de zweetdruppeltjes over onze rug lopen. Maar het uitzicht....niet normaal, zo ontzettend mooi! We stappen dapper door. We genieten van de rust hier, de diversiteit aan bloemen en de hoeveelheid hagedisjes of salamanders (ik weet het verschil niet). Zelfs de stenen muren zijn hier vruchtbaar, daar groeien mooie bloemen uit. Kijk maar op de toegevoegde foto. Uiteindelijk komen we bij het punt waar de levada stroomt. Dit is een van de oudste levada's van Madeira. Er loopt een smal betonnen wandelpaadje langs, levada rechts en afgrond links. Je moet je goed concentreren op het smalle paadje, maar het is best een beetje eng. We durven niet erg de diepte in te kijken, dan gaan je knieën knikken. Op een bepaald moment wordt het pad nog smaller en vinden we het welletjes, we keren om. De honden van het huis wat op dat punt staat blaffen om het hardst en we zijn blij dat we achter een hek zitten. De terugweg is wat makkelijker, maar ook nu doen we het in een rustig tempo, afdalen is niet zo'n feest voor je knieën. Nu lijkt het of het geen fijne wandeling was, maar jullie kunnen vast aan de foto's zien dat het prachtig was. Halverwege wisten we een uitkijkpuntje waar picknick banken stonden en daar was al een gezin met drie opgroeiende kinderen. Toen we dichterbij kwamen zagen we dat ze niet naar het uitzicht aan het kijken waren, maar stonden te bidden. Heel bijzonder. Heel stilletjes namen wij plaats op de tweede bank en wachtten rustig af tot ze klaar waren met hun gebed. Mooi om te zien. De familie ging op pad en wij genoten van ons meegebrachte yoghurtje. De auto vonden we gelukkig weer terug en opgelucht gingen we op weg naar het hotel. Onderweg even een colaatje gedronken en een reepje gegeten, daar komen we van bij. Het is nog vroeg in de middag, maar we gaan lekker naar ons huisje. Bij elke traptree die ik vandaag beklom verheugde ik me al op mijn bad, dus al snel lag ik in het warme schuimbadje. Wijntje op onze veranda en gelukkig is er nog genoeg water voor Gea om ook weer een bad te nemen. Onderweg hebben we een restaurantje gezien voor vanavond, dus dat komt ook wel goed.
Morgen vertrekken we al weer uit deze paradijselijke omgeving voor onze laatste overnachting. Dat is verder langs de kust richting luchthaven Funchal, in Santa Cruz. Morgen een korte wandeling en wat kleine plaatsjes bezoeken.

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis