Zoals de titel al doet vermoeden: vandaag, zondag (passende dag), zijn we naar de zoutkathedraal in de plaats Zipaquira geweest. We gingen daar naartoe met de auto van Albert, nou ja auto...het is een enorme bak, luxe en volledig kogelvrij. Dikke ramen, groot en robuust, allemaal een beetje onzin, vindt Albert, maar it comes with the job zullen we maar zeggen. Hoe dan ook wij laten ons graag rijden over de wegen van Colombia. In Bogota is op zondag één deel van de hoofdweg afgesloten. Dat is de kant die de stad ingaat, dus wij hebben er geen last van. Vanaf 8 uur ´s morgens tot een uur of 2 in de middag is dat deel van de weg gereserveerd voor fietsers, wandelaars en joggers. Er wordt inderdaad veelvuldig gebruik van gemaakt. Eerst moeten we nog even tanken, we zien op de pomp 10.000 pesos staan, dat is ongeveer €2,50, dit is niet erg goedkoop! Maar wanneer Albert weer instapt legt hij uit dat dit niet het bedrag per liter is, maar per gallon, dat is 4,5 liter. Onvoorstelbaar! Colombia is helemaal zelfvoorzienend qua gas, olie en energie en hebben dus geen last van de problemen zoals in Europa. We rijden de stad uit, daar zijn nog wel mooie appartementencomplexen, soms afgeschermd met een hek, maar naarmate we meer de buitenwijken bereiken zien we wel de grote tegenstellingen die je natuurlijk in veel wereldsteden ziet. In elkaar geknutselde huisjes, het zag er niet altijd even stabiel en veilig uit en vooral erg op elkaar gepropt. Wij rijden richting bergachtig gebied, mooi groen en langs de wegen zien we mooie bomen met gele bloemetjes. We zijn erg blij dat Albert zo´n goede chauffeur is en wij in een solide auto zitten. De stad uit zijn de wegen niet meer voorzien van belijning. Dat moet je je als volgt voorstellen: aan de breedte van de weg kunnen er drie auto's naast elkaar rijden, dat gebeurd dus ook. Maar dan zijn daar ook nog de motoren en oh ja..de fietsers. Dan zit er soms een flinke kuil in het wegdek en die wil je wel omzeilen, dan krijg je dus leuke situaties. We moeten ook over een stukje tolweg. Dat gaat vast een mooie weg worden, maar nu wordt daar nog flink gewerkt.

We komen eerst door het stadje Zipaquira, dat heeft een historisch centrum en ziet er heel gezellig uit. Even buiten het stadje bevindt zich de zoutmijn waar de kathedraal in gebouwd is. Het is niet echt een kathedraal, er is geen bisschop aan verbonden, maar het wordt wel zo aangekondigd. De parkeerplaats is vol en we moeten parkeren bij een hotel, waar we ook onze tickets kunnen kopen. Dat blijkt heel handig, want bij de ingang van de zoutmijn staat een flinke rij. Wij kunnen een audioguide ophalen, want de tour met gids is alleen in het Spaans. We weten niet zo goed wat we kunnen verwachten en we moeten een beetje door de gekleurde neonverlichting heen kijken en er een beetje 'in komen'. Nadat we via een lange gang de mijn in zijn gelopen komen we echt in de grot waar nummers staan, daar luisteren we naar de Engels gesproken gids. We volgen een soort kruiswegstaties uitgehouwen in de rotsen, het zijn abstracte taferelen, waarbij het kruis steeds centraal staat. Het is sowieso schitterend gemaakt, we moeten wel goed kijken wat er symbolisch wordt bedoeld, maar soms is het wel goed duidelijk. We hebben geprobeerd foto's te maken, uiteraard kunnen we met die foto's nooit het indrukwekkende beeld weergeven, maar we doen een poging. Eén van de beelden is prachtig en daarvan zal ik de foto toevoegen: rechts zie je een blauw verlicht kruis en links een rood verlicht spoor. Dit symboliseert het moment dat Jezus tijdens zijn gang naar Getsemané voor de tweede keer valt en de breuk die is aangebracht in de rotsen symboliseert dat Jezus breekt en de rode kleur staat voor het bloed. Ook de statie waar Jezus sterft vonden we indrukwekkend. In verloop van de hele rij staties zakt het kruis steeds verder in de grond, maar waar Jezus sterft is alleen de omtrek van het kruis, dus een leeg kruis als het ware. Ook hiervan voeg ik de foto toe. We moeten goed kijken waar we lopen, soms dalen we een uitgehouwen trap af, maar het is niet altijd recht en het is behoorlijk donker. De groep met de Spaanstalige gids loopt voor ons, maar wij kunnen soms alleen bij de staties staan en foto's zonder mensen erop maken. Nadat we alle kruiswegstaties hebben bekeken komen we in de ´dome´ de kerkzaal. Daar is een dienst bezig. Allemaal heel bijzonder. In andere kerkzaal stond een klein koortje te zingen, dat klonk prachtig, de akoestiek is natuurlijk super. Later kwamen we weer terug in die eerste kerkzaal, op de voorgrond staat een beeldhouwwerk geïnspireerd op het schilderij van Michelangelo in de Sixtijnse kapel. Hier zijn nu de vier jaargetijden in verwerkt. Je ziet God hier in zijn geheel en van Adam alleen zijn hand en onderarm. God staat immers boven alles, dat wordt hiermee bedoeld. Op het kruis wordt een mooie film vertoont over het ontstaan en vernietiging van de aarde. Dit samen met prachtige muziek. We bekijken nog een film over de zoutkapel, maar die is maar gedeeltelijk in het Engels ondertiteld en doet ons niet zoveel. We gaan richting de uitgang. Daarvoor moeten we in een rij om met behulp van een soort treintje de zoutmijn weer uitgebracht te worden. Mensen kijken is altijd leuk. Wat hier in Colombia opvalt: er zijn super veel honden. Bij de ingang stond een hele rij karretjes. Niet om kinderen in te zetten, maar honden. Zo worden vaak ook aangekleed. Rare jongens, die Colombianen.
We besluiten het stadje over te slaan, want het is nog een ritje naar huis en, geheel terecht, Albert rijdt hier liever niet in het donker, wat we heel goed begrijpen. We genieten weer van de omgeving en verbazen ons over het rijgedrag. Vlak voordat we de stad Bogota weer inrijden zien we tegen een berg aan een heel dorp van gekleurde huisjes, heel bijzonder.

Thuisgekomen zetten we de auto weer in de parkeergarage (ook een kunst, hoor), doen wat boodschappen en nemen thuis wijn en nootjes. We hebben de lunch overgeslagen, maar om 17.00 uur gaan eten is echt te vroeg. Na de borrel lopen we weer naar dat uitgaansgebied van vrijdagavond en eten met z'n drieën van een schaal met verschillende stukjes vlees en krieltjes. Heerlijk. Al vroeg duiken wij ons mandje in, vol van alle indrukken. Morgen is het maandag en moet Albert gewoon werken. Wij hebben nu een taxi-app, creditcard en google translate. Met dat op zak en wat dapperheid gaan wij morgen met z'n tweeën naar Monserrate. Tot morgen!

Geschreven door Gea-Jacq.op.reis