Hallo iedereen,

Het is er weer van gekomen, van onze vorige trip naar Sibiu en Brasov in Roemenië in november van vorig jaar hebben we hier niets geschreven.
We doen een nieuwe poging om deze keer toch iets neer te pennen.

Zaterdag 1 maart vertrokken we in de namiddag naar Eppegem, waar we op de welbekende plaats gingen overnachten. Voor het bedtijd was, gingen we nog samen met mijn ma en Heidi eten in Vilvoorde, en het had gesmaakt!
Na een nachtje slapen, was het dat tijd om naar de luchthaven van Zaventem te vertrekken. Rond 8 uur bracht onze taxichauffeur, mijn ma natuurlijk, ons zonder problemen naar de luchthaven. Om 10u was konden we aan boord gaan, en om 10u30 zouden we opstijgen.
Alles ging vlot en we hadden nog meer dan tijd genoeg na de veiligheidscontrole. Er zat dus niks anders op dan geduldig te wachten en wat op de luchthaven rond te kijken.
Ons vertrekuur kwam eraan, en eindelijk zaten we in het vliegtuig richting Warschau. Daar hadden we een goed half uurtje de tijd om over te stappen naar Poznan. We hadden voor de 2 vluchten dezelfde maatschappij, dus dat zou wel lukken. Onze bagage werd voor ons natuurlijk van de ene vlieger in de andere geladen.
Na de 2e vlucht, die ongeveer 35 minuutjes duurde, kwamen we aan in Poznan. Nog even de wachten tot onze koffers op de band kwamen en we konden uitkijken naar een taxi waarmee we naar het centrum van de stad zouden rijden.
Maar het liep toch een beetje anders...ik had mijn bagage ondertussen al lang, maar die van Tony bleef maar achter. En daar kwam een vrouw de overgebleven koffers die maar op de transportband bleven ronddraaien en niet werden afgehaald op een karretje laden...Er komt niks meer zei ze, als er iets te kort is, kan je een dossier laten maken, daar wat verder.
En we waren er niet alleen, voor ons stonden nog een 5 of 6 tal gelukkigen waarvan de bagage de korte overstap in Warschau niet mee gereisd was. Geduldig wachtten we onze toer af, en vulden de nodige paperassen in. Er zouden die dag nog 3 vluchten uit Warschau aankomen, dus de kans was groot dat de verloren koffer zou meekomen. Maar of die vandaag of morgen aan het hotel zou geleverd worden, was moeilijk te zeggen.
In elk geval, we vonden een taxi, eigenlijk gewoon de eerste die klaar stond. Een 8 km naar het hotel, we slapen in een appartementje aan de grote markt gelegen, legden we in recordtempo af. De taxichauffeur leek wel een formule 1 piloot. Waar 70 km/u mocht gereden worden, haalde hij vlotjes 120... en hij reed vlotjes voorbij de andere auto's, we reden er niet alleen.
In elk geval, we kwamen levend aan het hotel aan, en vonden ons appartementje. Mooi, met uitzicht op de grote markt. Na wat op de kamer gezeten te hebben vertrokken we om iets te eten. We vonden een restaurantje aan de andere kant van het grote plein, en aten er onze buikjes vol. Ik nam een schnitzel, Tony een ceasar salade.
Nadat we op de kamer terug waren gekomen, en nog altijd niets van de verloren koffer gehoord had, belde ik terug. Ik had wat rondgeneusd op internet, en had gezien dat er in Poznan opnieuw een vliegtuig uit Warschau was aangekomen, en de koffer zou ook meegevlogen zijn. Ik belde opnieuw naar de buro van de verloren koffers, en ze wisten ons te vertellen dat het wel nog 40 minuten kon duren voor alles uit het vliegtuig was geladen, maar de koffer zou vandaag nog geleverd worden. Het was toen 22 u. We keken ondertussen wat tv, en hielden internet in het oog, maar konden geen nieuws vinden. Ik belde opnieuw naar de buro, maar daar werd niet meer opgenomen. Ondertussen was het al iets voor middernacht geworden, en besloten we om te gaan slapen. De koffer zou morgen wel komen. Nog geen 5 minuten lagen we in bed, en ik kreeg op mijn gsm een berichtje. Binnen 20 minuten staan we daar aan de deur met de koffer. Hop, licht aan, kleren aan, en na nog even wachten gingen we naar beneden, van de 3e verdieping. Tony zei al, die kan hier ook wel sneller staan he, en inderdaad, toen we de buitendeur open deden, kwam er iemand met de koffer aangewandeld.
Eind goed, al goed, en we konden opnieuw het bedje in kruipen.
Hop naar de volgende dag een een nieuw avontuur.

Vele groetjes,
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek