Hallo iedereen!

We hadden heel prima geslapen in onze primitieve chalet op de camping in Gudvangen, en namen de tijd om wakker te worden en iets te eten. Op de camping natuurlijk geen geserveerd ontbijt, maar alles wat we voorzien hadden vanuit de supermarkt. Brood, confituur, kaas, charcuterie, choco, yoghurt, melk, koffie en fruitsap. Niet meer niet minder dan wat je op hotel zou krijgen.
Na ons klaargemaakt te hebben voor de beklimming van de Rimstigen gingen we op pad. De altijd goedgezinden en vriendelijke eigenaresse van de camping wees ons de weg naar Bakka, een piepklein dorpje vlakbij onze camping gelegen. We hadden geprobeerd dit in de gps in te geven, maar het dorpje was voor de gps technologie onbekend. Bakka is gelegen in het Nærøyfjord, een zeer smal en ongekend fjord. Daarom zeker niet minder mooi, want het werd als unesco werelderfgoed geklasseerd. Zolang het onbekend blijft, wordt het niet overrompeld door een massa toeristen, en dat is een heel goede zaak.
Na een paar kilometer door een smal baantje dat de waterkant van het fjord volgde, kwamen we aan in Bakka. Een paar huisjes, een campingplaats en een kerkje. Dat was het.
We waren al gewaarschuwd dat de klim zwaar en zeer steil zou zijn... en als Noren dit zeggen, betekent het wat!
We begonnen, eigenlijk met weinig moed, aan de wandeling. De vermoeidheid van de verschrikkelijke Trolltunga zit nog in de benen.
Het pad liep stijl omhoog van begin tot einde. Nergens een stukje vlak of iets minder steil. Het lag er op veel plaatsen ook erg modderig bij en de stenen waren nat. Opletten voor uitschuivers dus!
De beklimming was inderdaad heel erg zwaar, en moeizaam geraakten we hoger en hoger. Af en toe regende het een paar minuten, kwestie van het wandelpad nog vettiger en glibberiger te maken. Onderweg was er jammer genoeg niet veel te zien. Het uitzicht werd gehinderd door struiken en kleinere boompjes. Af en toe kwamen we nog andere mensen tegen, maar niet veel.
Eindelijk waren we boven gekomen, op een heel drassig plateau. Vandaar was het Nærøyfjord jammer genoeg niet te zien. We zochten ons door de natte grond een weg naar wat stenen en daar rustten we uit. We aten een banaan en wat koekjes. Dit hadden we wel verdiend. Voor we naar beneden liepen, vulde ik onze flessen nog met ijskoud water van de wilde rivier die er naar beneden stroomde. Het uitzicht op het fjord hadden we een stuk lager kunnen bewonderen, dus de klim naar het plateau was eigenlijk voor niets geweest.
Op de terugweg kwamen we nog een Noors koppel tegen, waar we wel een half uur mee babbelden. Elk excuus was goed om uit te rusten!
Onderweg begon het nog flink te regenen. We hadden ons wel voorzien, maar echt aangenaam is het toch niet.
We kwamen moe aan de auto. Onderweg naar de camping kwamen op het smalle baantje plotseling een hele grote kudde schapen de weg op. Zo mooi voor een fotootje, maar we moesten eerst wachten tot alle beesten in troep de weg op liepen vanuit de wei. Onderweg kwamen we nog wat tegenliggers tegen, en ik wou perse een foto zonder auto's of mobilhomes in de achtergrond. Sommige toeristen zijn toch echt stommelingen, en in plaats van een paar minuten geduldig wachten tot de geiten voorbij waren, reden ze met hun auto of mobilhome dwars door de geitenkudde. Je zag zo dat die beestjes schrik hadden. Ik was zo uit de auto gestapt om mijn gedacht te zeggen...
We aten er spaghetti. Niet de normale, wel diegene in een pot, waarvan je kan eten nadat je er kokend water op hebt gegoten en 5 minuten gewacht. Echte luxe is iets anders, maar als je honger hebt smaakt alles!
Daarna luierden we nog wat op het terrasje van onze chalet en vielen weer als blokken in slaap!

Vele groetjes van uit Noorwegen!
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek