Hallo iedereen,

Vandaag het laatste ontbijt in onze oubollige ontbijtruimte, maar eerst: vroeg opstaan voor fotootjes :-)
En inderdaad, om 5u het bed uit, zo stil mogelijk iets aantrekken en met de auto even naar het dorp. Naast het dorp ligt een grasheuvel, die ik al bij aankomst in het oog had. Met de hoop van daarboven een paar mooie foto's te kunnen maken.
Ik parkeerde de auto ergens aan een doe-het-zelf winkel, trok mijn bergschoenen aan en baande mij een weg doorheen het hoge gras naar boven.
Door de vele en ook lange wandeling van gisteren was het een gevecht om boven te geraken. Spierpijn in de bovenbenen! Hopelijk snel weer beter, want zo gaan wandelen is niet te doen!
Uiteindelijk kwam ik toch boven aan, en ik was op tijd! De zon was nog niet opgekomen. Nu was het wachten op dat speciale moment. De dag ervoor kleurde de lucht intens oranje, en ik wachtte geduldig af! Er waren deze keer teveel wolken, het zou minder spectaculair worden vreesde ik.
Langzaamaan kwam het warme ochtendlicht van de zon te voorschijn en kwam het landschap tot leven. Zoals iedereen weet duurt dit maar kort, dus het was een kwestie van snel zijn. Ook even de andere kant bekijken. Met het warme ochtendlicht is alles veel mooier.

Voila, eerste werk klaar. Inpakken en wegwezen, op weg naar de kamer en het ontbijt. Tony belde me of ik dadelijk zou komen. Inderdaad, ik zou dadelijk de terugweg van de heuvel naar beneden beginnen. Langzaam maar zeker kwam er een vrouw dichterbij gewandeld. Gewapend met 2 wandelstokken. Ik lachte vriendelijk en wenste haar een goede morgen toe. Geen spier vertrok in haar gezicht, geen lach kon eraf, geen innemend knikje. Wat doet zo'n zuurpruim 's morgens in zo'n mooi landschap?

Ik kwam goed aan, we maakten ons klaar, en vertrokken naar het ontbijt. Daarna een volgende uitdaging: alles opnieuw in de auto krijgen! Wat eruit was gekomen, moest er natuurlijk opnieuw in. Na wat gepas en geduw was alles ingeladen en we vertrokken naar de volgende bestemming. Nog geen 5 m verder riepen andere mensen op de parking ons na. In de spiegel zagen we ze met hun armen heen en weer zwaaien. We stapten uit om te kijken wat er mis was, we hadden geen idee.
Oei, een klein detailke, de achterdeur van de auto hadden we vierkant open laten staan! Kan natuurlijk altijd gebeuren :-)

We kwamen aan op onze bestemming, Alpbach. Een van de mooiste dorpen in Tirol. De bouwvoorschriften zijn hier heel streng en er mag enkel traditioneel gebouwd worden. Dat betekent dus veel hout, mooie grote balkons...en veel bloemen.
Met pak en zak sleepten we alles naar onze kamer. Gelukkig op het gelijkvloers! De parking ligt er compleet scheef bij. Dat kan al eens gebeuren in de bergen. Ik moet oppassen om niet uit de auto te rollen als de deur opengaat, Tony moet bij aan bergbeklimmen doen om eruit te geraken!
Moe en afgepeigerd vielen we op bed in slaap. Daarna maakten we een korte wandeling in het dorp, en maakten enkele foto's met de gsm.
Tony was zo vooruitziend om tijdens mijn schoonheidsslaapje ( dat trouwens totaal geen effect had) al een restaurant gereserveerd. We aten er lekker en na het avondeten maakten we nog een korte wandeling door het dorp.

Verder in het dal was de zon aan het ondergaan, en de lucht kleurde ongelooflijk mooi. Misschien toch snel met de auto verder rijden? Want hier tussen de huizen hadden we weinig zicht. Snel fotorugzak in de koffer en op weg, door de smalle straatjes van Alpbach in de hoop de auto ergens aan de kant te kunnen zetten en een mooi uitzicht te hebben.
We ontdekten een plaatsje, vroegen aan de mensen die buiten op het terras zaten of we even de auto mochten parkeren op de oprit. Geen probleem! Vriendelijk volk dus!
3 foto's later begon het te gieten. Het naderende onweer was tot bij ons gekomen. We bedankten de mensen op het terras nog, maakten half en half een afspraak voor morgen en reden naar huis.

Een kalme dag dus, eentje om de benen te laten rusten! Hoog nodig!! Morgen zien we wel wat we doen. Tony wil morgen naar 2 kruisen boven op de bergen hier wandelen. Maar morgen wordt ook regen en onweer voorspeld. We zien nog wel waarmee we de dag vullen.

Vele groetjes vanuit het mooie bloemenrijke Alpbach in Tirol.
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek