Hallo iedereen,

Vandaag slapen we wat langer uit en nemen opnieuw het ontbijt in de refter van de school.
De bergtochten, het vele buitenzijn en het laat gaan slapen zorgt ervoor dat we ons niet op gang kunnen trekken, en we hangen maar wat in de kamer.
Zoals de dag ervoor beloofd rijden we naar Svolvær om de winkels een te bekijken.
We wandelen wat winkels door, slenteren wat rond en alles is ok, totdat Tony beslist de laatste winkel binnen te lopen.
Iedereen weet hoe graag ik ga shoppen, en zeker passen...
Tony vind dat ik nieuwe jeansbroeken nodig heb. Braaf en gedwee knik ik ja, en pas een beige en groene broek. Er wordt beslist dat de groene mij goed staat, dus ik stem maar in dat die helemaal top is... Voila, 2 broeken gepast. We zijn er vanaf. Uiteindelijk heb ik weer alles aangetrokken, klaar om het pashokje uit te komen. Plotseling komen er met veel swier 3 jeansbroeken over het deurtje binnengewaaid, begeleid met de tekst "pas die ook nog maar". Zucht, daar gaan we. Opnieuw schoenen los, hoed af, broek uit... broek aan, deur open en keuring. Nee, die is de smal. Broek uit, andere broek aan, " ik zal een andere maat halen"... Doe toch maar niet, hier hangen nog 2 te passen broeken. Afin, het zweet breekt me uit, ik krijg honger, en heb na een tijdje nog weinig plaats om mezelf te keren of draaien, door de vele broeken die nog te passen zijn. Tussendoor komt er nog een hemdje en een pull bij. Pft, veel te warm, ik zweet, ik heb dorst, ik heb honger. Nee, ik wil niet meer passen. Ik wil hier gewoon weg. Heel het circus wordt nog met een paar broeken herhaald, en voor ik kan ontsnappen uit deze nachtmerrie heb ik zeker 8 broeken gepast. Tony tevreden, ik koop uiteindelijk 3 jeansbroeken, ik content we kunnen naar buiten!

Ik val na de middag in slaap, Tony ook, en we verdoen onze tijd al slapend en hangen de luie slof uit.
Later op de avond willen we toch nog eens buitenkomen, anders hebben we bijna de hele dag binnen doorgebracht. Tony natuurlijk iets minder, want die gaat af en toe vanop de kamer naar de refter een tas koffie halen. Om nog zo laat echt te gaan wandelen hebben we geen zin meer. Ik kijk eventjes en we besluiten nog naar een mooie strand te rijden, maximum 30 minuutjes met de auto. Aan het strand, vlakbij de zee staat een klein wit kerkje. Mooi voor wat fotootjes!
Zo gezegd zo gedaan en we vertrekken met de auto op pad. Het is die dag nog altijd mooi weer met veel zon. Eenmaal wat verder het fjord uit (in Noorwegen gaat het inderdaad om een fjord en niet om een dal zoals in Tirol) begint het weer te veranderen. We zien iets verder boven het water in het fjord een dikke laag mist, waarop de zon schijnt. Wel heel mooi en speciaal maar geen plaats om ons even aan de kant te zetten. We rijden nog wat verder en komen in dichte mist terecht. We zitten midden in de mistlaag, en het is er enorm veel wind. De bomen en struiken langs de baan bewegen als zot. We rijden verder en komen na wat zoeken om het strandje en de kerk uit. Helemaal alleen en verlaten, in de mist. Geen mooie zomerfoto's. We kijken wat rond op het strand, maken enkele fotootjes en kijken eventjes rond op het kerkhof. Zoals op andere plaatsen hier ook weer graven uit lang vervlogen tijden. De oudste die ik gezien had was van 1846.
Door het koude weer en mist houden we het voor bekeken en rijden terug. Ik maak nog wat fotootjes van de Gimsøystraumen brug ook in de mist. Kwestie van modern te doen, en een meer strakke, minimalistische foto te maken. Ik noem het een abstracte compositie van wit, kwestie van sjiek te doen en wat dure woorden te gebruiken :-) Tony had aangegeven dat een "long expo" foto hier wel op zijn plaats zou kunnen zijn. Hij heeft ook weer eens iets gehoord :-). Afin, ik doe mijn ding, en we rijden verder.
Even later moet ik dringend stoppen voor een noodgeval. Tony was bij de brug uit de auto gekomen om een piske te doen. Bij de eerste de beste mogelijkheid zette ik me aan de kant van de weg. Blijkbaar was dat piske hem niet goed bekomen. Zijn witte sportschoenen hingen helemaal vol kaka. Ik had daar aan de brug ook rondgelopen (voor de foto's) maar was niet in de val gelopen. Vol ijver probeerde hij zijn schoenen met papieren servietten en het gras de schoenen enigszins toonbaar te maken. Ik toonde mijn oprecht medeleven en maakte de bedenking, al een geluk dat ik het niet was geweest! Ik zag het al zo voor me, "gij toch altijd met uw foto's, kijk toch waar ge loopt....
Gelukkig waren de tapijten van de auto gespaard gebleven. De sportschoenen verdwenen in een plastieken zak en zouden later mee de douche ingaan...zei men liefhebbende echtgenoot.
Onderweg komen we opnieuw in de mist en windlaag en vinden toch nog een plaatsje om wat aan de kant van de weg te staan. Blijkbaar ben ik niet de enige. Er staat nog iemand in de weer met statief en fotomateriaal. Vrouwlief staat er braaf bij terwijl manlief bezig is met filters en toestanden.
Ik zet me even verder en probeer ook een mooie foto te maken. Tony blijft in de auto zitten, hij vindt het te koud. De vrouw moet iets bijhalen en vergist zich bijna van uit. Ze trok bijna onze deur van de auto open, en verschoot toen ze Tony zag zitten.

We rijden opnieuw naar onze school, doen de nodige verfraaiingswerken (douchen, scheren enzovoort) en ikzelf prul nog wat aan de fotootjes totdat het veel te laat is.

Vele groetjes,
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek