Hallo iedereen!

Vandaag alweer een nieuwe dag, maar wel eentje zonder grote wandeling.
Tijdens het ontbijt, zitten we alweer naast elkaar. Het wordt een gewoontje, wij 2en, het Duitse koppel ( dat al wat ouder is dan ons, maar nog wel bijzonder actief) en hun hond, die moeilijk weet te kiezen waar te liggen. Ofwel kortbij de baasjes, ofwel kort bij ons...
Tijdens het ontbijt babbelen we wat heen er weer, en planning of mogelijke wandelingen worden uitgewisseld. Omdat het vandaag na de middag opnieuw zou kunnen regenen, besluiten we het er niet op te wagen om echt de bergen in te trekken.
Na het ontbijt vertrekken we opnieuw naar Cortina d'Ampezzo om er wat rond te slenteren en zeker een ijsje te gaan eten.
We volgen de tips van ons Duits koppel, en verlaten hier de berg langs een andere kant, via St Peter, en verder door naar Cortina. Via die afdaling naar het dal, wordt de baan wat breder, en is het gemakkelijker als er tegenliggers komen. Natuurlijk zijn er nog genoeg gedeelten waar het toch wel wringen is om elkaar te kunnen passeren.
Het smalste punt ligt in het centrum van het dorpje St Peter. Daar is het ectht smal tussen de hoeken van 2 huizen, en er moet daar ook echt een heel scherpe bocht gemaakt worden. Dus het is een beetje raden of er iemand van de andere kant komt, omdat er geen steek van te zien is.
De lijnbus komt daar ook door, maar moet er zich echt doorpersen. En dat is goed te zien, want aan 1 van de huizen is goed te zien hoe de bus langs de gevel schraapt, en wat van de bezetting meeneemt naar boven :-)

In elk geval, wij geraken heelhuids in Cortina d'Ampezzo. We parkeren onze auto iets buiten het dorp, op een gratis en grote parkeerplaats. Ook alweer een tip van onze Duitsers. We wandelen zoals ze ons uitgelegd hebben om een dam langs de rivier, lekker uit het zonnetje, want aan weerszijden staan grote bomen aangeplant. We lopen verder een parkje door en komen in het centrum aan. Het is goed te zien, dat het weekend is! Het is er heel druk, en warm! Heel warm, de zon brandt. De stad ligt helemaal ingesloten beneden in een kom, met er rond allemaal bergen, echt hoge bergen. Een beetje zoals een wokpan, zo voelt het toch!

We zijn nog maar pas in de stad, en gaan een ijsje halen. Ja, inderdaad, die 2e van tevoren, waar de bollen zo groot waren! En het smaakte opnieuw. We hadden ons even aan de kant gezet, maar ook Tony vond het nog te warm, en stelde voor om wat terug te lopen en ons daar op de rand van de trottoir te zetten, waar er schaduw was. Tevoren zaten we daar niet alleen, maar vandaag wel. Misschien was het voor de meeste mensen nog te vroeg om al ijs te eten?

We brachten de hele dag door in de stad, en reden onderweg nog naar Santa Magdalena, een klein dorpje hier niet zover vandaan. Iedereen die een foto van de dolomieten opzoekt, krijg bijna meteen een foto van Santa Magdalena (of Maddalena op z'n Italiaans) te zien. Een alleenstaand kerkje, met daarachter imposante hoge rotspieken van de bergen. De juiste plaats voor die foto hadden we niet gevonden, en reden terug naar onze verblijfplaats.

We hadden aan ons Duits koppel beloofd even langs te komen bij de Rodelalm, waar ze de namiddag zouden doorbrengen. Rustend, drinkend en genietend van de omliggende bergen. We dronken daar dus samen nog ene, en kwamen dan te voet naar onze hut waar we slapen. Het was zo stillaan tijd voor het avondeten geworden.

Daarna wilden we nog even tot in Santa Magdalena terug rijden, voor een foto met zonsondergang. De Duitser verklaarde mij voor gek. Opnieuw die hele weg langs die kleine, smalle baan, waar ge mekaar niet kunt passeren...??? Hij dacht dat ik het niet meende...
Afin, we vertrokken, hij ging mee, want wist de juiste plek voor de foto, en zo kwamen we er aan, juist te laat voor de perfecte foto, waarbij de zon de bovenste pieken van de bergen rood kleurt. Tenminste, als er zon is....
Ik bleef er toch wat staan prullen met statief en fotoapparaat, kreeg niet de foto wat ik wilde... Tony was ondertussen met de Duitser wat verderop iets gaan drinken.
Hij stuurde mij berichtjes, zou ik nog lang wegblijven??? Iedereen die daarbinnen zat, kende onzen Duitser, en Tony zat er wat voor spek en bonen bij... Ik was ondertussen aan de wandeling naar boven begonnen, want zij waren met de auto omhoog gedaan.
Het was toch nog een stukske verder te stappen dan ik gehoopt had. Afin, we dronken er nog gelijk iets, en reden dan in de donker naar huis.
Iedereen lag al zowat te slapen, het licht was uit. Het zal zo ongeveer rond u geweest zijn.

Vele groetjes,
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek