Hallo iedereen,

Na ons laatste ontbijt op Senja vertrokken we met veel spijt naar Skellefteå, een stadje in Zweden. Het betekent dat onze reis naar Noorwegen voorbij is. Tot nu toe hadden we 4910 km op de teller staan. De totale reis tot nu toe, gerekend vanuit Diepenbeek.
De komende dagen zouden er nog vele kilometers bijkomen, want nu moeten we 4 dagen na mekaar rijden om thuis te geraken. Er wachten ons nog 4 saaie dagen te wachten.
Het duurde een hele tijd voor we het eiland Senja achter ons lieten. Door de smalle en bergachtige wegen ligt de snelheid laag. Ook ligt da maximumsnelheid in het algemeen in Noorwegen veel lager dan thuis, en de Noren zijn zo gedisciplineerd om zich daar strikt aan te houden. Dit betekend vele kilometers afleggen tegen 50-60 of 70 km/uur. Het is zelfs zo dat vele wel 15-20 km/u trager rijden dan toegestaan is. Omdat wij dit niet gewoon zijn, is het vaak nagelbijten als je tegen 65 voorsjokt ipv 80.
De ruige rotsachtige bergen van Noorwegen maken langzaamaan plaats voor een ander landschap. Eenmaal de grens met Zweden voorbij zien we de plaat lapland. Wij zijn tenminste nog in het hoge noorden, maar de bergen zijn niet meer zo ruig en lijken niet meer zo hoog. Ze zijn ook veel meer afgerond en er zijn geen scherpe ruwe toppen meer te zien. Er is opnieuw veel meer begroeiing, we zien meer struiken en bomen. Onderweg in Zweden worden de bergen nog kleiner tot er enkel heuvels overblijven. Helemaal bedekt met bos met tussendoor grote en kleine meren ter afwisseling. De natuur is er ook mooi, maar niet meer te vergelijken van wat wij de voorbije 4 weken zagen.
Tijdens de lange rit zien we regelmatig verkeersborden die waarschuwen voor wilde dieren. Rendieren, elanden, herten het is hier allemaal niet ongewoon.
Tony maakte nog de bedenking dat die borden er enkel voor de toeristen staan, omdat we tot nu toe nog geen enkel groot wild hadden gezien.
Vele kilometers later was het zover. In het midden van de baan liep een rendier. Het fototoestel lag ingepakt in de rugzak op de achterbank en was dus onbereikbaar. Dan maar vlug met de gsm een foto. We reden even verder om daar terug te draaien in de hoop een betere foto met het fototoestel te kunnen maken, maar jammer genoeg verdween het dier langs de baan in het groen. Wij hoopten natuurlijk op een 2e kans om een rendier te kunnen fotograferen.
In totaal zagen we een een stuk of 7-8 rendieren. We reden ook verschillende keren heen en weer. Maar telkens verdween het dier in het groen, weg van de baan.
Ik heb men best gedaan en er is in elk geval een rendier op de foto te herkennen.
Na een heel lange rit kwamen wij rond 22 u 30 toe aan ons hotelletje. Het inchecken kon maar tot 22 u, maar ik had die morgen nog een mailtje gestuurd om te vragen of we ook na 22 u terecht konden. Ik had al snel antwoord gekregen, geen probleeem, de code van de buitendeur kreeg ik doorgestuurd en in de inkomhal zou een enveloppe klaarliggen met de sleutels van de kamer. Alles was ook duidelijk, en we geraakten vlot onze kamer binnen. Daar was het snikheet. Wij waren deze temperaturen helemaal niet gewoon van in Noorwegen, alhoewel het daar ook schitterend weer was, maar 30 graden was net te veel. De kamer leek wel een bakoven.
Doodmoe vielen we in slaap! Er zou ons morgen weer een lange rit te wachten staan.

Vele groetjes vanuit Zweden.
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek