Hallo iedereen,

Alweer tijd om op te staan! We maakten ons een beetje toonbaar, en zakten af naar beneden voor het ontbijt.
Het koppel Duitsers die we gisteren hadden leren kennen waren er ook en kozen een tafeltje naast het onze. Hun hond kwam ook al direct een goeien dag zeggen toen hij ons zag zitten.
Omdat het weer vandaag wat twijfelachtig zou zijn, met kans op regen en of onweer, hadden we niet direct een idee wat vandaag te doen.
Het Duits koppel, die daar al voor de 4e keer in de streek waren, stelde ons een wandeling voor naar de Rosshütte, niet te lang, niet te steil met een mooi uitzicht.
En zo gezegd, zo gedaan, nadat we ontbeten hadden, vertrokken we met rugzak en al naar boven.
Eerst ging de weg door het bos, al een geluk, want de zon scheen al fel, en het deed deugd tussen de bomen in de schaduw te lopen. Maar wat later kwamen we boven de boomgrens uit, en moesten we in de brandende zon onze weg verderzetten.
Daarboven is geen beschutting meer, en het is wandelen in de volle zon door de weien. Naar ongeveer 2-2,5 uur stappen kwamen we aan bij de alm. En het was er druk.
Met de lift kon vanuit een andere kant naar boven gegaan worden. Vandaar over een gemakkelijke panoramaweg tot aan de hut in ongeveer 45 minuten. Zo komen er daar veel toe. Natuurlijk niks mis mee, maar wij hebben er toch veel zweet voor moeten laten om er te geraken!
In elk geval, we kregen op het terras een plaatsje in de schaduw, en bestelden iets om te drinken. Daarna kwam er nog voor elk van ons een spaghetti erbij.
Door veel te stappen krijgen we honger, of tenminste toch de goesting om iets te eten daarboven! :-)
In de verte zagen we het al wat donker worden en af en toe kwam er wat gedonder bij. Niet te lang boven blijven was toch wat de boodschap, of we geraakten misschien niet meer droog tot beneden!
We namen dezelfde weg terug, en onderweg stopten we nog eens, om van het uitzicht te genieten, maar ook om nog eens met de drone rond te vliegen.
En we hadden geluk....een half uurtje waren we beneden aangekomen, toen het onweer losbarstte. Het regende pijpestelen en het donderde langs alle kanten. Tussen de bergen klinkt dat natuurlijk nog een stuk feller. Af en toe flitste de bliksem.
Opeens viel in de hut alle stroom uit. Geen licht, geen internet....niks werkte nog.
We vroegen ons af, of het avondeten wel gereed zou geraken...en ik ging even naar beneden, het gasvuur stond al te branden, dus dat zou wel in orde komen.
Even later gingen we dan ook naar beneden. Het sympathieke Duitse koppel was er ook bij komen zitten.
En de dochter die er een 2tal dagen kwam opdienen, vroeg ons of iemand wist hoe een dieselgenerator aan de praat te krijgen.
De electriciteit was nog steeds uitgevallen...ik ging samen met de Duits naar het kot waar de generator stond. Het leek een vooroorlogs ding, het stonk er naar diesel en het was me daar maar een vettige boel. In elk geval, we slaagden er niet in om het ding aan de gang te krijgen...de mama moest dan maar naar boven komen, want die wist blijkbaar hoe en wat gedaan moest worden...
Na een rit van ongeveer 3 kwartier kwam ze eraan, en toonde ze ons hoe het ding aan de praat te krijgen. Misschien zou dat ook nog van pas komen voor een volgende keer.
Ze ging ook met haar man naar de beek, waar de hut blijkbaar een eigen dam heeft, waarmee electriciteit opgewekt wordt.
In elk geval, het avondeten viel wat tegen. Gisteren had het wel heel goed gesmaakt, en toen had de kok vrij....vandaag was het de "echte" kok die voor avondeten moest zorgen en viel het toch wat tegen.
We babbelden nog de hele avond met onze buren aan tafel tot het tijd werd om naar boven te gaan en stillaan onder de wol te kruipen.

Vele groetjes!
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek