Hallo iedereen!

Na ons "sjiek" dinner van vorige avond in de herberg "Ospitale" hadden we toch een normaal ontbijt.
Er stond vanalles klaar, vlees, kaas, wat zoet en wat hartig.
Daarna pakten we alweer onze koffers in de auto. Het is altijd een heel gedoe. Voor alles erin kan om de vaste plaats, moet er altijd wel een gedeelte uit de auto en koffer, zodat alles weer mooi past. Losse bergschoenen, wandelstokken, zakjes met ondertussen nieuw gekochte T-shirts, en andere prullen die niet mee de kamer op gaan, moeten dan plaats maken voor onze koffers, die nog altijd genoeg wegen. We hebben zoals te verwachten ook deze keer veel te veel kleren mee, en het lijkt of de koffers geraken niet leeg :-)
Onderweg zochten we een spar winkel. Want Tony wou absoluut nog van die aardbeienlikeur vinden, die toch zo goed was. Het was weer warm vandaag! We parkeerden de auto ergens onderweg op de parking van een heel grote spar, en liepen er de rekken af.
De drank werd al heel gauw gevonden, en we sloegen onze voorraad in.
Daarna vertrokken we naar de Edelweisshütte, die ligt langs de bergpas Würzjoch ( Passo de Erbe op z'n Italiaans).
We kwamen er te vroeg aan, zo ergens rond half 1, en konden pas om 14u op de kamer. Maar dat is hier helemaal geen probleem!
We kregen de meest hartelijke ontvangst van de hele vakantie. Onze gastvrouw herkende ons direct, en we kregen alle 2 een hele dikke knuffel. Ze was zo blij ons opnieuw te kunnen begroeten. Het deed haar en onszelf heel veel plezier.
Ze herinnerde ons zich nog heel goed. Dat waren jullie met zoveel bagage, en de rumbollen! Ja echt wel, we zijn dan ook lang onderweg. De rumbolletjes hadden ook indruk gemaakt. Lekker, lekker, echt lekker :-)
We zetten ons buiten op het terras, want het was opnieuw stralend weer, en bestelden iets om te drinken. Als de andere klanten bediend waren, kwam ze opnieuw bij ons aan tafel, om te tetteren met haar "stamgasten". En we zijn niet de enige die het hier zo geweldig vinden, er logeert ook nog een Duits koppel dat hier nu voor de 4e keer verblijft.
Na lange tijd babbelen, reden we terug de bergpas naar beneden, om er wat in Brixen ( (Bressansone) rond te slenteren. Het was daar beneden in het dal stikheet!
We liepen er het oude centrum door, keken wat rond naar de mensen en vitrines van de winkels en likten er natuurlijk aan een lekker Italiaans ijsje.
We zaten op de trottoir neer, de bankjes in de schaduw waren allemaal bezet, de anderen stonden in de volle zon.
Een paar 10tallen meter verder kwamen we opnieuw in de verleiding om een ijsje te halen. De bollen, worden hier met grote lepels opgeschept, niet de miezerige kleine scheppertjes die bij ons gebruikt worden. 2 bollen chocolade zijn bij ons wel 4 bollen. En opnieuw, was het veel te lekker :-)
Al die calloriën zullen we er wel later aflopen in de bergen!
Op het gemak keerden we naar de parking en reden terug naar ons verblijfplaats.
De kamer was klaar, en we hadden deze keer de grootste kamer van de hut, iets heel anders dan vorig jaar, toen we de kleinste hadden.
Zoals vorig jaar, bleef ik niet met de auto op de parking langs de baan staan, maar reed ik langs de achterkant van de hut naar beneden. Zo stonden we dichter bij de trap om alles naar binnen te dragen.
Daarna zakten we af naar beneden voor het avondeten. Zoals vorig jaar hier, geen complimenten, maar lekker een goed! Het smaakte. We kregen een voorgerecht, hoofdschotel en dessert. Ondertussen maakten we ook kennis met het Duitse koppel dat hier al voor de 4e keer kwam, en bleven er nog de hele avond mee babbelen.
Ondertussen was het tijd geworden om naar de kamer te gaan, en moest de auto nog naar boven gereden worden op de parking. Eerst achteruit, daarna vooruit, het lukte maar niet om boven te geraken, omdat de wielen slipten op de losse steentjes. Uiteindelijk kwam alles in orde.

Vele groetjes,
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek