Hallo iedereen!

Na het ontbijt zijn we vanuit ons hotelletje te voet vertrokken, want de wandeling van vandaag begint vanuit het dorp waar we slapen.
Op het gemak wandelden we de straat af, en wat verder door de weiden. We liepen er als een kudde schapen achter elkaar, het zou er dus wel eens heel druk kunnen worden.
Aan de parking van de gondelbaan werd er al automatisch een selectie gemaakt. De sportievelingen kozen de benen om boven te geraken, de overgrote meerderheid koos er voor de gondelbaan. Vol goede moed vertrokken wij dus natuurlijk te voet naar boven!
Het eerste stuk verliep nog gemakkelijk over een breed wandelpad, tot aan de bosrand. Daar kozen wij natuurlijk voor het bospad, in plaats van de brede wandelweg verder te volgen. Het was ongeveer een uur en half klimmen over stenen en boomwortels, door steile alpenweiden, waar we tussen de koeien en kalfjes onze weg naar boven baanden.
Wij kwamen boven aan op het vlakkere stuk, waar we weer tussen de "gewone" toeristen richting meer wandelden. En we zagen de typische tafereeltjes al voor ons. Vele op sletskes, helemaal niet voorzien om in de bergen te wandelen. Maar ze waren natuurlijk met de lift omhoog gekomen. Wij liepen er al als bezwete boerenkoeien tussen.
Even verder kozen we opnieuw die meute te verlaten, en in plaats van een overbevolkt strand aan het meer te begapen, kozen we voor een bergpad dat nog hoger de bergen in ging, zodat we een geweldig uitzicht hadden om het bergmeer onder ons. Natuurlijk liepen we er niet alleen, en er waren toch nog echte wandelaars die voor deze weg kozen.
Na een mooie wandeling kwamen we enkele uitzichtspunten tegen, waar ook anderen van het uitzicht genoten.
Omdat het zo'n geweldig mooi weer was, kozen we om toch verder te wandelen dan oorspronkelijk de bedoeling was, en dus niet langs dezelfde weg terug te keren naar het hotel waar we slapen.
We liepen dus verder en verder door, hoog boven het meer in de bergen en kwamen uiteindelijk helemaal aan het uiteinde van het meer, waar we de afdaling inzetten. We hadden van andere wandelaars gehoord, dat langs het meer terug tot het beginpunt konden geraken.
Onderweg maakten we nog een korte pauze aan een berghut. Het zat er gezellig vol op het terras. Jammer genoeg kon er enkel iets om te drinken besteld worden, knabbelen was er niet echt bij, buiten een paar worstjes of zakje chips. Geen "Kuchen, kaas of Spekteller" zoals we gewoon zijn.
Na onze korte pauze daalden we verder af en hadden we ondertussen wel door dat de wandeling veeel langer was, dan we eigenlijk gedacht hadden...! De vermoeidheid begon in onze benen te sluipen, en de brandende zon deed er eigenlijk ook geen goed aan. Te warm is te warm, zo simpel is het :-)
Na lang wandelen kwamen we aan de hutten/restaurant waar de meeste blijven hangen na hun ritje naar boven met de lift. En daar was er ook spektakel te bewonderen. 'T is te zeggen, we ergerden ons dood aan de vele "instagram" troela's, die zonder een druppeltje zweet, met witte kleedjes, pofmouwen, knalrood geverfde lipppen, chakosh onder de armen, zonnebril in de haren, die zich in alle mogelijke poses wrongen om zo goed mogelijk op de foto te komen. Dit zou waarschijnlijk weer zoveel extra volgers op Instagram opleveren. Vele stonden er te lachen met stijve botox lippen! We hadden hen graag geholpen realistische bergfoto's te maken, door hen richting koeienvlaai te duwen, maar bon...we hebben het dan maar zo gelaten.
Als we dachten dat we alles al gezien en gehoord hadden, was er zelfs een rij wachtende modepopjes om de paar honderden meters platte wandelweg naar de lift niet te voet, maar met een elektrisch shuttlebusje af te leggen. Hier hadden we geen woorden meer voor. Blijf dan weg uit de bergen he!
Wij wandelden alleszins helemaal te voet naar beneden, krijgen onderweg nog te maken met afgesloten wandelwegen en omleidingen, dus de wandeling werd er niet korter op.
Toen we bijna het bos uit waren, hoorden we al op voorhand wat geroep en getier. Geen idee wat daar verder beneden onder ons aan het gebeuren was.
Blijkbaar moest daar een hele kudde schapen vanop een parking naar boven gebracht worden tot aan een of andere alm, en moesten die beestjes persé via ons wandelpad naar boven. Het was een heel gedoe om die beesten naar boven te krijgen. En de begeleiders van de schapen, waren ook niet allemaal even vriendelijk omdat toevallige wandelaars langs datzelfde bospad naar beneden kwamen.
We lieten uiteindelijk de schapen achter ons, maakten ons weer toonbaar op de kamer, en gingen opnieuw eten in hetzelfde restaurant als gisteren, waar vandaag ook vanaf 20u30 live muziek gespeeld werd.
Het eten was alweer heel lekker, maar voor mij iets te weinig, dus bestelde ik gewoon een 2e portie, zoals Tony dat ook al gezegd had. Ze keken wat raar, ook het tafeltje naast ons. Maar bon, ik had niet genoeg.
De band was blijkbaar een enorm succes, er waren verschillende tafeltjes die meezongen met de liedjes, maar wij kenden er geen enkel van. Dat Zwitsers hebben we toch nog niet helemaal onder de knie!
De ondergaande zon kleurde de omliggende bergen mooi roze, en vlogen we nog even rond met de drone.
Die foto's filmpjes zullen nog wel via facebook online komen, want daar kruipt tijd in, die we hier niet hebben.

We gingen naar de kamer, ik prulde nog wat aan de foto's, en Tony op zijn gsm, en erna was het hoog tijd om te gaan slapen!

Vele groetjes,
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek