Hallokes iedereen!

Na het opstaan hadden we het direct door! De zon scheen volle bak, zoals voorspeld op internet, het zou dus een mooie dag worden.
Voor de allereerste keer in dit hotel, hadden we ontbijt. Er was van alles voorzien, en zeker meer dan genoeg.
We maakten ons klaar op de kamer voor de wandeling van vandaag. En deze keer mocht het iets bloter zijn, alle 2 met een short.
De rugzakken werden klaargemaakt, en we vertrokken met de auto naar Adelboden voor de wandeling naar de Engstligen watervallen. Deze keer vonden we vlot de parkeerplaats, helemaal gratis, vlakbij en rond de gondelbaan. Voor wie de beklimming niet ziet zitten, brengt de gondelbaan met gemak iedereen naar boven, tot op een hoogplateau.
Wij natuurlijk, kozen ervoor om de wandeling helemaal te voet te lopen. Het allereerste stuk was gemakkelijk. Een brede bosweg bracht ons naar de voet van de eerste waterval, waar het water met flink gedonder naar beneden kwam.
Vandaar vertrokken we op een echt bergpad naar boven. De weg was af en toe wat steiler, en met heel veel aangelegde "trappen" met boomstammen. Onderweg hielden we af en een korte pauze om wat rond te kijken, op adem te komen, wat fotootjes te maken en eens met de drone rond te vliegen.
Na veel gezweet kwamen we uiteindelijk bij de bovenste en meest indrukwekkende waterval toe. We genoten van het uitzicht en via een houten brug over het water klommen we verder de berg op. Het pad was er een stuk gladder door het gestuif van de waterval. Helemaal boven aangekomen, kwamen we aan bij een echte boerenalm.
Tony vroeg hoe we verder moesten. Ik zei gewoon, hier 5 meter verder, en dan rechts. Dus recht het terras van de alm op. Niet echt iemand te zien, behalve 3 joelende tienermeisjes die er vrolijk heen en weer liepen. Eentje sleepte maar heen en weer met een jong geitje. Het was alsof ze een jong katje bijhad. Het beestje liet het maar allemaal toe!
Vrolijk en giechelen kwamen ze tot bij onze tafel, en vroegen ze wat we dronken. Veel keuze was er niet, en Tony bestelde een mokka milkshake, ik ging voor de aarbeien milkshake. Giechelend en lachend verdwenen ze van het terras de hut in. Ze bleven en bleven maar weg. Tony stelde zich al een tafereel voor in die keuken, waarbij de milkshake en aardbeien alle kanten uitvlogen. Uiteindelijk waren ze erin geslaagd onze bestelling te fabriceren, en kwamen trost terug bij ons aan tafel. We vroegen om te betalen, de prijslijst was enkel in Zwitserse Franken voorzien. Ze zei iets onverstaanbaar, we denken 11 Franken, en wij vroegen of we ook in euro konden betalen. Weer gelach en gegiechel...10 euro was ok! Dat was dan ook weer geregeld :-)
We liepen nog wat verder omhoog, en kwamen op een grote vlakte uit met verschillende hutten en almen waartussen de koeien en geiten te grazen stonden.
We namen er een korte pauze, genoten van onze sausiskes vanuit den aldi, keken wat rond en vertrokken via een andere weg te voet naar beneden.
De wandeling was niet van de langste maar toch weeral meer dan genoeg voor onze knoken.
Vermoeid kwamen we aan onze auto, en reden naar het hotel. Doucheke, rugzak uitpakken enz en het was alweer tijd om een restaurant op te zoeken.
We kwamen terecht in een restaurant waar we de dag ervoor waren voorbijgewandeld. We bestelden alle 2 een wienerschnitzel met "Sauce café de Paris" Een saus zoals een kruidenboter, maar met een pak meer kruiden en wat room. Lekker, echt lekker!
We reserveerden ook al een tafeltje voor morgen. Daar zou wel eens veel volk kunnen zijn, want morgen komt daar vanaf 20u30 een groepje muzikanten live optreden.
We zullen we zien, maar eerst staat er morgen weer een nieuwe wandeling op het programma, want het wordt weer mooi weer!

Vele groetjes van ons 2en!
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek