Hallo iedereen!

Vandaag niet zoveel speciaal te vertellen...bij het opstaan zien we al dat het alweer een grijze en regendag is, net zoals we de dag tevoren op internet al gezien hadden.
Dus ook op vandaag weer geen fotootjes.
Na het ontbijt sleepten en zeulden we onze bagage de lift in en gaven alles opnieuw een plaatsje in de auto. De koffer zou overdreven zijn, want de achterste stoelen liggen ook plat om alles mee te krijgen...
Na enkele meters van ons berghotel stonden we al vast op het kleine landweggetje. Een paar koeien vonden het nodig de weg te versperren, en ze hadden duidelijk geen haast om opzij te gaan. Waarom zouden ze...we reden eigenlijk in hun wei!
Achter ons kwam al een volgende auto aangereden. De chauffeur stapte uit, en kwam voor onze auto wat in de handen klappen in de hoop de beestjes van de weg te krijgen.
Met wat geduld maakten ze uiteindelijk plaats, en we konden door. Jammer genoeg voor de auto achter ons, poseerden dezelfde koeien opnieuw op de weg, maar wij waren al door :-)
Onderweg stopten we nog in de aldi, en kochten wat worstjes voor onderweg tijdens een volgende wandeling, en nog een paar kleinigheden. Onderweg was het de moeite niet om eens uit te stappen door de regen.
Eenmaal in Kandersteg aangekomen, liepen we nog een uurtje het dorp rond. We waren toch nog te vroeg om op de kamer te kunnen. Het leek zoals in de vorige plaatsen, dat alle toeristen en zelfs dorpsbewoners weggelopen waren. Niemand op straat te zien, geen enkele winkel open.
Na wat rond geslenterd te hebben en hier en daar al eens de menukaarten van de restaurants bekeken te hebben, wandelden we terug naar ons nieuw hotel. Hotel "Alpina" in Kandersteg...daar waar de tijd bleef stille staan...
We werden zeker vriendelijk ontvangen, maar de receptie zag eruit zoals in de jaren 70. ( Nu ik moet zeggen, dat zijn wel heeeel goede jaren :-)
We kregen de uitleg over het ontbijt, de kamer en niet te vergeten het sleutelsysteem. De kamerdeur heeft een loodzware sleutelhanger, het is te zeggen, eentje helemaal uit metaal, met een dikke bol op het einde. Perfect om iemand de kop mee in te kloppen. Ik dacht al wat een geval om overal mee naartoe te slepen...maar dat is niet nodig. Het hypermoderne systeem vanuit de jaren 70 bleek de perfecte oplossing te bieden! Op een groot sleutelbord moest die zware sleutel ingestoken worden bij het juiste kamernummer, en gedraaid zoals bij de deur, de zware sleutel zat dat vast in het paneel, en een andere, lichte sleutel wordt vrijgeschakeld om dat mee te nemen op uitstap.
We installeerden ons in onze ouwbollige kamer, houten planchetjes, een "antieke" badkamer, maar een groot terras! Met uitzicht op de bergen natuurlijk.
'S avonds wandelden we naar een restaurant dat we alweer op tripadvisor hadden gevonden. We werden er vriendelijk ontvangen. Tony koos voor een braadworst met ajuinsaus en een bijpassend slaatje, ikzelf voor Wienerschnitzel met frietjes. En ik mocht af en toe mee-eten van het slaatje van mijne man. 2 drankjes erbij, en ikzelf nam nog een dessert met warme chocoladetaart, vanilleijs en warme krieken.
De afrekening kwam. 100 euro...toch wel genoeg voor uiteindelijk een simpele maaltijd...maja, dat wisten we op voorhand...we zijn in Zwitserland he.
Na het avondeten wandelden we opnieuw naar de kamer, sukkelden wat met kabels, laptop, tv e, gsm, en wisten uiteindelijk netflix aan de praat te krijgen om onze serie te kunnen volgen.
Daarna gingen de lichten uit en de oogjes dicht!
Vele groetjes vanuit Kandersteg,
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek