Alle hup daar gaan we weer.
Een nieuwe dag, een nieuw verhaal.

Vakantie en de wekker gaat af om 5u. Zaalig! :-)
Na een kattenwaske want de grote wasbeurt was gisterenavond al gebeurd, hebben we onze rugzakken gevuld met lekkers en ook het pakketje dat het hotel voor ons had voorzien omdat we niet in het hotelleke zouden ontbijten. Maar dat viel wel tegen! Een flesje water, fruitsap, en 3 droge koekjes, geen broodje met beleg, we moesten het eigenlijk met wat snoep doen.
Alle hup tegen 05.30u waren we met de auto op weg om rond de 3 Zinnen te wandelen.
Op dit uur nog geen massatoerisme en op de parking waar slechts een 600 auto's kunnen staan waren we bijna de enigen. We vertrokken met een dikke laag mist richting de eerste hut.
De hemel trok open en we kregen zicht op een majestueuze berg. Ik dacht al bij mezelf... amaai als het dat is... pft... moet ge daar zo hoog van de toren over blazen. Ik vond de omliggende grillige bergformaties een stuk indrukwekkender.
Terwijl de mist weer op kwam en ons al het zicht ontnam stapten we verder naar berghut nummer 2. Van hieruit kreeg je een prachtig zicht op de 3 Zinnen.
Oh ja oké het is wel de moeite om eens gezien te hebben. Toen het begon te regenen zijn we vlug de berghut in gedoken en daar wat gegeten en gedronken. Het was er pokkedruk maar we hadden toch een plaatsje weten te bemachtigen. Het weer verandert hier op enkele minuten tijd en we konden onze tocht verderzetten onder een stralend zonnetje.
Van hieruit ging we weg steil omlaag tot in het dal waar de koeien vreedzaam aan 't grazen waren om dan weer steil omhoog te gaan tot aan berghut 3. Het was er ook alweer heel druk, want iedereen probeerde een plaatsje onder het afdak te bemachtigen. Binnen was er absoluut geen plaats, want er stonden maar 2 tafeltjes!
De regenjassen werden weer bovengehaald en het pad slingerde modderig verder tot aan de parking waar we deze ochtend de auto parkeerde.
De tocht van zo een 13 km kunnen we afvinken van ons lijstje.
De benen en de voeten hebben het geweten...

We hadden alweer gereserveerd om te eten bij onze Italiaanse furie, waar we al eerder geweest waren. Deze keer straalde ze al bij onze aankomst, en babbelde al van bij het binnenkomen. We kregen een tafeltje toegewezen en kozen iets lekkers uit. Echt veel tijd hadden we niet. We hadden gereserveerd om 18u, maar hadden om 19u een afspraak met de Belgische familie die we tevoren al 4 keer toevallig tegen het lijf waren gelopen. Het zoontje stond er absoluut op, om die avond samen iets te gaan drinken.

Dirk was aan het twijfelen wat te nemen, ofwel de spaghetti bolognese ofwel de pasta met hertenvlees en vroeg of ze de pasta konden opsturen per post als hij vandaag de spaghetti zou kiezen. Ze moest er natuurlijk eens mee lachen. Hij vroeg ook om tegen volgend jaar ( als we zouden terugkomen ) de poster aan de zijkant van het terras te vervangen. Daar hier toch wel geen vrouwmens levensgroot op, en deze moest absoluut vervangen worden door een Italiaanse adonis. Ze zei al, we zullen er jouw foto hangen :-) Jammer genoeg niks aan te doen, want de poster was blijkbaar van de coiffeuse ernaast.

We werken ons eten snel binnen zodat we op tijd terug aan het hotel waren, waar we op het terras nog iets dronken, in afwachting van de andere familie. Jammer genoeg zijn ze niet meer komen opdagen...het was dan maar zo.

Daarna weren we nog even bezig met de foto's op de laptop. Omdat ondertussen het onweer zo hevig losbarstte, wou Dirk een filmpje maken vanop de vensterbank op het 2e verdiep. Die is daar wel 1m breed, zo'n dikke muren, en ondertussen stapte ik verder de trap op naar boven. Opeens hoorde Dirk een doffe slag, en hij dacht dat hij hier of daar een potje of beeldje had opgestoten, maar nee hoor! Het was ik die een trap miste en opeens tegen de vlakte lag! En...het deed geen deugd, maar we konden er toch nog om lachen.

Dit was eigenlijk onze laatste echte vakantiedag. Morgen vertrekken we naar huis, en slapen onderweg eerst nog in Stuttgart om de rit minder lang te maken.

Vele groetjes aan iedereen!
Tony en Dirk xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek