Hallo iedereen!

We hadden voor vandaag al op internet gezien dat het waarschijnlijk na de middag zou regenen of onweren.
Vandaar alweer een wandeling die wij in de morgen konden afronden, zodat we op tijd terug thuis zouden geraken, voor het onweer zou losbarsten.
De wandeling voor die we voor vandaag hadden voorzien, moest dus ook uitgesteld worden.

Ik had via internet iets gevonden! In Cortina d'Ampezzo, het dorpje hiernaast, kun je met de kabelbaan tot op de 3e hoogste berg van de dolomieten geraken. Helemaal tot boven geraak je niet, er is nog een kleine klim nodig om tot aan het kruis te geraken.

Het leek ons beiden een goed idee om deze uitstap vandaag te doen.
Op de parking van de kabelbaan was meer dan plaats genoeg. We kochten onze ticketjes en stapten in de gondel van de eerste kabelbaan. We zouden tussendoor nog 2 keer moeten overstappen om helemaal tot boven te geraken.

Na de eerste kabelbaan stapten we uit, en wandelden even rond. Deze plaats noemt Col Druscie (1778 m). Daarboven staat ook een installatie om de sterren te bekijken. De zon scheen ondertussen op ons bolleke, en het weer was nog steeds ok. Als we verder naar boven keken, zagen we de volgende stop in de mist, maar in de bergen kan dat natuurlijk snel veranderen.
We stapten dus in lift nr 2, en schoten in sneltempo naar boven. Onderweg was het al een stuk frisser geworden en ook al wat mistiger. Bij deze overstap op Ra Valles (2470 m) konden we niet even rondkijken, maar moesten we direct overstappen in de 3e Cabine. Dit bracht ons in retro stijl naar het hoogtste bergstation. De Cabine deed al 50 j dienst. Hoewet eraan te zien was, waren we toch blij dat deze oude tante het zwaarte werk voor haar rekening nam. Onze beentjes werden gespaard!
Nadat we op het terras van het uitzicht hadden genoten, het is te zeggen, het zicht op een dikke, witte mist, klommen we verder naar boven. Eerst via een aangelegde trap, daarna verder de bergtop op. De laatste meters was een uitdaging van klimmen en klauteren. Een echt pad was niet meer voorzien.

Buiten adem kwamen we aan op 3244 m. Zo hoog waren we nog nooit geweest, en we merkten dat de lucht er toch al wat dunner begint te worden.
De mist kwam en ging, en af en toe werd ons een blik gegund langs de achterzijde van de top, op het dal eronder en de omliggende bergen.
We bleven er toch zeker een uurke, ondanks de wind en koude, en genoten van een zelf meegebrachte picnic.
Ondertussen kwamen en gingen anderen, en zagen nu hoe anderen soms ook op handen en voeten naar boven of naar beneden klefferden.

Wanneer iedereen de top had verlaten, was het zalig genieten van de rust en de stilte zo hoog boven de wolken.
Nadat we alles gezien hadden, vertrokken we opnieuw naar het hoogste bergstation om vandaar weer helemaal tot in het dal te geraken, met onderweg natuurlijk opnieuw de nodige overstappen. Onderweg hielden we nog een pauze in het bergstation, omdat onze magen begonnen te knorren. Het broodje met parmaham en mozzarella smaakte! We maakten nog wat foto's van de bergen rondom ons. De dorpen waren van daar weer zichtbaar, maar boven ons dreven de wolken en mist voorbij.

We kwamen opnieuw goed thuis, en voor we naar het restaurant gingen, zagen we hier op een pleintje nog iemand die met een soort bmx fiets allerlei kunsten en trucs uitvoerde voor een enthousiast publiek. En lachen dat we gedaan hebben met een kleine mollige krullebol die tegen beter weten in de hele tijd probeerde te fluiten op zijn vingers, maar buiten een hoop zever en wat wind kwam er niks uit :-)
Terwijl ik gefascineerd toekeek naar de kunsten van de fietser ( hij sprong met fiets en al vanuit stilstand over 1 meter) had Tony alweer nieuwe wandelschoenen gespot voor mij in de vitrine van de winkel vlakbij. Deze keer lage wandelschoenen, want de hoge bergschoenen werden tevoren al tijdens deze reis in Zwitserland vervangen.
Na wat passen, proberen, en rondwandelen, een 27 verschillende merken en modellen te testen, bleef ik toch bij de eerste keuze.
Tony haalde zijn trukkendoos weer boven om extra korting te krijgen, zoals hij ook voor de nieuwe bergschoenen had gedaan, en jawel hoor, het lukte opnieuw, en we kregen toch 10% losgepeuterd op de normale prijs. Wat zou ik toch zonder mijn ventje doen? Ik denk, waarschijnlijk veel geld besparen :-) :-) :-) Maar, ik ben absoluut blij met mijn nieuwe wandelschoenen, want de oude waren echt versleten.

We aten opnieuw in hetzelfde restaurant als eergisteren en zaten deze keer buiten op het terras.
Anderen die niet gereserveerd hadden, werden vakkundig opnieuw naar de straat gewezen. Vol is vol! Dank u wel met uw immens gezaag van " We moeten nog reserveren"...want anders hadden wij waarschijnlijk ook honger kunnen lijden!

Dat was zo'n beetje het relaas van de dag. En morgen laat ik jullie weten hoe de nieuwe wandelschoenen mee- of tegenvallen.

Tot morgen!
Vele groetjes aan iedereen.
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek