Hallo iedereen,

Vanaf het moment dat we onze ogen openden hadden we het al door, het zou vandaag geen stralende dag worden vol zonneschijn...
Daardoor wisten we niet goed wat te doen. De voorziene wandeling van vandaag zou veel te lang duren, en we hadden alle 2 geen goesting om opnieuw kloddernat te worden en midden in een onweer terecht te komen!
We hebben dan eerst maar op de kamer wat zitten lummelen en luieren, wat prullen op onze gsm enzovoort. Het bleef jammer genoeg nogal bewolkt, maar de hele dag op de kamer blijven is natuurlijk ook geen doen!
We besloten om hier aan de andere kant van de straat even het toerist info kantoor binnen te lopen, om te horen of er hier kortbij of in het dorp wandelingen waren die niet te lang waren, en ook niet te zwaar.
We kregen een bomma en bompa wandeling voorgeschoteld die een lus vormde en naar een klein meertje leidde.
Nadat we alles samengepakt hadden in de rugzak, ook natuurlijk deze keer voorzien op regen, vertrokken we vanuit ons hotel te voet. Eerst langs de hoofdstraat, daarna een zijstraat die naar beneden liep, richting het bospad en de rivier.
Hier kwam een supervriendelijke oudere Italiaanse man wat babbelen. We verstonden er niks van! Maar de mens moest toch zijn verhaal kwijt. Dus al 2 debielen lachten we en knikten we dan maar af en toe. En hoewel we eigenlijk het hoger gelegen bospad wilden kiezen, volgden we dan toch maar de raad van de man die ons bijna pushte om langs de rivier te blijven lopen. We hadden hem al met handen en voeten en een kaartje duidelijk gemaakt dat we naar het meertje wilden wandelen.

Ondanks dat het een lichte wandeling zou zijn, waren er hier en daar toch stukken bij, waarbij we "hennig" moesten klimmen en puffen.
Uiteindelijk kwamen we door een houtzagerij, waar enorme stapels hout lagen te drogen. Nog iets verder door, kwamen we aan het meertje aan.
We zetten ons op een bankje, want dat pas al wat onze leeftijd, en keken er wat rond naar de omgeving en de passanten, waarover we mekaar de nodige commentaar leverden.

Na een tijdje werden de wolken donkerder, de bergen rondom verdwenen stillaan in de wolken en in de vijver zagen we de eerste regendruppels vallen. Geen paniek, we zaten lekker droog op ons bankje onder een grote boom!
Het gedruppel werd echt regen, en we besloten te verhuizen naar een picnicbank waarover een afdakje gebouwd was. We zaten er goed en droog...hoewel het onweer barstte compleet los, door de wind werden we toch wat nat, en het afdakje zelf had ook al zijn beste tijd gehad, en begon ook al te lekken.
De bliksem schoot heen en weer, dus werden werd ons geduld op de proef gesteld!
Een afdakje verder waren ook nog 2 fietsers aan het wachten, die zichtzelf al helemaal ingepakt hadden in een vuilzak, maar niemand ging de uitdaging aan om de schuilplaats te verlaten. Ook de politie kwam even met een auto langs om te kijken of er alles in orde was, lachte eens vriendelijk vanachter de autoruit, en reed opnieuw verder. Daar hadden we onze gratis taxi gemist!

God weet hoelang we er gezeten hebben, maar op een bepaald moment besloten we toch om de stap te wagen, en ingepakt in onze regenkledij vertrokken we vanuit onze veilige schuilplaats richting dorp en ons hotel, waar we nat, maar goed aangekomen zijn.

Het was nog te vroeg om te gaan eten, dus moesten we nog iets uitvinden om ons mee bezig te houden. Het onweer was ondertussen voorbij getrokken en de zon straalde opnieuw. Een hotelletje verder dan het onze, zijn we dan nog een stuk taart gaan eten.

Toen zagen we stillaan de eerste oldtimers en sportauto's voorbijkomen, van de Coppa d'Oro delle Dolomiti, een jaarlijkse bijeenkomst van oldtimers en sportauto's ( dikke nekken dus!) die hier een grote toer in de bergen maken, overnachten in een poepsjiek hotel in Cortina d'Ampezzo en de dag erna hetzelfde doen.
Het interesseerde Tony werkelijk gene bal, maar ik vond het wel tof om de oude auto's voorbij te zien komen, en hoopte op wat foto's.
Tony is hier recht tegenover in het park wat gaan lezen. Ondertussen had ik ergens postgevat om de voorbij komende auto's van de "race" te fotograferen.
Een beetje teleurgesteld, blijkbaar waren de oldtimers al gepasseerd, of vielen ze onderweg in panne, maar het enige wat ik zag voorbijkomen, waren de indrukwekkende sportbakken van de dikste nekken dus :-)

Daarna probeerden we een voor ons nieuw Italiaans restaurantje uit, en kozen we alle 2 voor een pizza. Daarna namen we natuurlijk nog een dessertje. Tony tiramisu, ikzelf koos voor een Tartufo nero.

We wandelden op ons gemak naar huis, prulden nog wat op de gsm of keken wat tv.
Daarna was het alweer tijd om te gaan slapen!

Vele groetjes aan iedereen!
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek