Dit is alweer het eerste verslag na een periode met zo goed als geen internetverbinding!
Voor diegene die dag op dag volgen, de nummering van de dagen tevoren is aangepast, want er was een foutje ingeslopen, maar nu zijn we weer helemaal in orde!

Hey allemaal!

Het was vanmorgen een zaaaalig wakker worden... ( Denk er het uwe maar van ;-) )
Zoals elke dag op vakantie was ontbijten weer een feestje op zich!
Alles ligt klaar om op te scheppen en koffie en koude melk worden opgediend... en als je klaar bent... bol je het af en moet ge der u niks meer van aantrekken. Hoewel we alles altijd netjes achterlaten hoor! We zijn opgevoed om voor iedereen het nodige respect te hebben en ik denk wel dat we dat ook tonen. Ook al foeteren we soms in onszelf op die bussen Chinezen... Hihi...
Nadat we heel onze brol weer zo goed en kwaad mogelijk in koffers, tassen en zakjes propten hebben we de auto volgeladen en nog vlug een laatste inspectie van de kamer gedaan en afgerekend wat er nog te betalen viel.
Vervolgens stelden we de GPS in voor ons verblijf in Süd-Tirol (Italië).
We passeerden langs Sankt-Anton waar we soms skiën in de winter en ook langs Imst waar dit hele avontuur, deze vakantie van start ging.
We reden via de Brennerpas Italië binnen. Na een tijdje kwamen we wat dichterbij onze bestemming...
Ik kreeg al een déja-vu van vorige keren in Italië.
Straatjes gemaakt voor ne vespa of ne Fiat cinquecento (Fiat 500).
En natuurlijk moeten we opnieuw kilometers over een verrekt smalle bergpas want langs deze weg slapen we.
Hoe meer bochtjes en hoe hoger we klimmen en hoe hoger ook mijn hartslag gaat.
DJEEZES WA IS DEES HIER?!
De Zillertalerjodelmuziek die door de boxen in de auto galmt maakt het er al niet beter op. En op het moment dat zelfs Dirk begint te twijfelen zien we een plaatje... Edelweisshütte!!!!!!
Oef... uiteindelijk zijn we er toch geraakt.
We worden hier al dadelijk zeer hartelijk ontvangen zonder kak eraan. De toon is al meteen gezet, dat wordt hier een fijn verblijf. De kalfjes, schaapjes en geitjes komen juist uit de stal de weide in gerend en Dirk Oooooohhhhh gelijk en klein kind dat zijn pakjes mag open maken op kerstavond erachteraan! Hihi... Ik kan gerust zijn als ik mijn ventje niet vind moet ik maar uit het raam van de kamer kijken en te midden van de bonte beestenboel, daar is hij dan!
We hebben hier ter plaatse gegeten en moet zeggen het was subliem.
Eerst een risotto met groentjes vervolgens vitello tonato en voor Dirkske geen tonato maar een soort Provençaalse saus, gevolgd door een dessertje met peer. We hebben al uitgebreid kennis gemaakt met Noorse gasten en onze gastvrouw kent ondertussen ons hele levensverhaal. Maar het is ook een enthousiaste babbel dus wij ook het hare.
Helaas ze vertrekt omdat ze morgen weer aan het werk moet in het ziekenhuis als verpleegster maar haar dochter zal ons met evenveel plezier wel voorzien van alles wat we nodig hebben.
Ook al weer zo een vriendelijk, sympathiek meiske.
Internet werkt hier van geen kanten zelfs met de WiFi van ons verblijf is ''t een heel gedoe om ook maar iets op internet te doen... pffff hoe verslaafd we zijn aan onze wondere wereld van de gsm's en het internet wordt ons pijnlijk duidelijk hihi.... salukes, tot de volgende keer

Dirk en Tony xxxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek