Hallo iedereen!

We werden deze morgen gewekt door de zonnestralen die vol goesting door de ramen binnen schenen. Het beloofde opnieuw een heel warme dag te worden!
Bij het openen van de voordeur vielen we al bijna steil achterover, zo warm was het al!
Ons heerlijk gevulde ontbijtmandje werd uitgestald en opgepeuzeld.
Door de grootte hitte twijfelden we of een lange bergtocht wel een goed idee zou zijn en wisten niet goed waarmee we de dag rond zouden krijgen.
We stonden hier op ons terras wat buiten rond te kijken en babbelden ondertussen ook met de sympathieke, flamboyante, knappe, sexy, geweldige, fantastische mooie baas (grapje, nee eigenlijk niet, hij mag er best wel wezen vinden we alle 2 :-)
Hij stelde verschillende dingen voor in de omgeving die bij deze temperaturen toch nog te doen waren. Eentje ervan was zwemmen in een natuurlijk zwembad in de bergen, maar zijn vrouw kwam mij snel ter hulp en redde mij ( Dirk dus) door te zeggen: "Neenee, hij zwemt niet graag!"
Hij probeerde nog door te zeggen, je kan daar ook gewoon zitten en rusten, maar kwam ook onmiddelijk met een ander voorstel op de proppen.
De gletscherkloof! Die is helemaal ingesloten, en uit de zon. Geen zware wandeling, maar een effen pad langs de rotswanden boven het wilde smeltwater van de hoger gelegen gletscher.
Na een 5tal minuutjes met de auto kwamen we aan op de parking. En daar begonnen we weer onder veel bekijks van andere toeristen met onze indrukwekkende routine.
Zilverfolie over de voor en achterruit, en zoals echte professionals de rest van de auto onder een groot wit laken. Natuurlijk zorgden we ervoor dat deze tussen de deuren vast zat, zodat we ons geen zorgen hoefden te maken dat het laken later over een andere auto zou gedrapeerd zijn!

We betaalden de inkom, een 19 euro per persoon en liepen de kloof in. Het was er inderdaad een stuk koeler, omdat er geen zon tot beneden in de kloof scheen, en het pad was ook echt plat, zonder veel hoogteverschillen. Een uitzondering in de bergen!

Na enkele minuten konden we in de kloof het kind in onszelf loslaten! Boven de wilde river was een groot vangnet gespannen waardoor je boven het wilde, kolkende water kon staan, zitten, liggen hoe je maar wil. Natuurlijk was dit ook weer iets speciaal om wat unieke foto's te maken.
Tony maakte zich al de bedenking, hoeveel gsm's zouden hier al tussen het net naar beneden gevallen zijn, het wilde water in.
We wandelden na deze pauze verder door tot op het einde van het pad. De kloof ging nog wel verder, maar was niet toegankelijk.
We keerden terug op hetzelfde pad, hielden opnieuw pauze aan het net, en kwamen dan verfrist de kloof uit. Tony had het in de kloof uiteindelijk koud gekregen, ik vond het er zalig. Frisjes met korte mouwen en shortje! Toppie!

Nadat we onze auto vakkundig hadden uitgepakt, vertrokken we terug richting kamer. Onderweg stopten we nog bij een lieflijk kabbelend bergriviertje waar we ons wat amuseerden met de nieuwe gopro en waar Tony een gratis professionele fotoshoot kado kreeg van mij :-)
Hij had er zin in, want elke pose kon en mocht. Eens kijken naar links, eens kijken naar rechts, kin wat omhoog, met en zonder zonnebril, zittend, staand en liggend, niets was hem te veel op dat moment. Maar het tij kon snel keren :-) gelukkig niet vandaag.
We genoten er op het gemak van de omgeving en van onze zelf bereide picnic.
Daarna vertrokken we naar de kamer om na een frisse douche te gaan eten in hetzelfde restaurant als gisteren. Boven op het terras, met uitzicht op de voorbij komende (berg)treintjes.

Het werd een Barbeque chicken pizza voor Tony ( zonder champignons welteverstaan) en ikzelf ging helemaal voor de rösti met hesp en kaas overbakken, en spiegelei. Het zag er niet te veel uit, maar moest toch moeite doen om alles binnen te werken.
Daarna reden we naar de kamer. Niet lang erna, begonnen donkere dreigende onweerswolken onze richting uit te komen. Even erna vielen de eerste druppels en klonken de eerste donderslagen. Tony stelde de knappe, sympathieke....baas voor om onze parasol dicht te doen en plat te leggen en de kussens van de tuinmeubeltjes binnen te leggen, MAAR... ik snelde de knappe, lekkere, sympathieke baas ter hulp en SAMEN deden we op het grotere terras van de zaak hetzelfde.

Het onweer barstte serieus los, en de bliksemschichten flitsten langs alle kanten voorbij. Een indrukwekkend zicht in de bergen. Tony stond al de hele tijd te filmen in de hoop de bliksem vast te kunnen leggen.
De bazin kwam ondertussen ook nog het ontbijt voor morgen brengen, met extra brood, melk en koffie. We kregen ondertussen ook nog de complimenten dat we onze kamer zo opgeruimd en proper hielden.

We hoorden ook nog van de eigenaar dat het deze nacht zou afkoelen tot zo'n 11 graden en volgens de voorspellingen morgen een 15 graden gehaald zouden worden.
Maar het weer is hier heel wispelturig, en als de wind zou draaien, zou het toch nog zo'n 20 graden kunnen worden. We zien nog wel wat morgen ons brengt!

Als laatste een klein kwisvraagje, hoeveel keer zijn wij op de laatste foto te zien?!

Dit was het verhaal van vandaag.
Voor meer nieuws, kijk morgen opnieuw :-)

Vele groetjes aan iedereen!
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek