Hallo iedereen,

Alweer een nieuwe dag, dus een nieuw verhaal.
Vanuit onze vorige bestemming bereikten we onze nieuwe slaapplaats met enige vertraging.
Onderweg was het lampje van motorproblemen aangesprongen, dus zochten we maar naar een officiële mazda garage onderweg. Gelukkig waren we op dat moment nog in Oostenrijk. We hadden juist goed en wel de Arlbergpas overgestoken en moesten nog een goede 100 km naar onze nieuwe bestemming in Zwitserland.
Een 30 km verder vonden we volgens internet de garage, dus wij daarnaar toe. We hadden gezien dat de middagpauze begon van 12u en duurde tot 13u15. Het was nog haastten om er op tijd te geraken en nog voor de pauze geholpen te worden.
Koersen kon onderweg ook niet, door de vele snelheidslimieten, maar we kwamen toch nog aan om 11u50, juist genoeg tijd om onze parlé te kunnen doen.
We werden vriendelijk ontvangen, maar we moesten toch wachten tot na de middagpauze voor we geholpen konden worden.
Geen probleem, het was wat het was. Wij dan vol goede moed het dorpje in, waar letterlijk niets te zien was. We liepen hier en daar een winkel binnen, en dronken iets op een terrasje. We reden dan terug naar de garage, waar de computer aan de auto werd gehangen om het probleem uit te lezen. Een dik uur hebben we toch in de garage verspeeld, maar gelukkig was er geen probleem met de auto! Kosten gespaard dus, al een geluk! Ze hadden wel gezien dat er een marter wat genkabbeld had aan de isolatie onder de motorkap, maar toch geen enkel slangske had doorgebeten.

Met enige vertraging kwamen we dus aan op ons nieuw verblijf. We werden hartelijk ontvangen en konden ons installeren op de kamer.
De wandeling die we voorzien hadden, tenminste als we iets vroeger waren aangekomen, wou Tony dan toch nog doen. Ook onze gastvrouw zei dat het daar heel mooi was, en de wandeling niet te lang zou duren, ongeveer 1 uurtje naar de Seealpsee. Het weer was niet 100%, veel wolken en onderweg wat regen. Het eerste deel was belachelijk stijl, afin, er viel niet veel te lachen met onze tong tot op onze knieën, maar daarna werd het gelukkig toch minder steil. Onderweg kregen we af en toe toch nog regen op ons dak en het was nogal grijs. Ondertussen was het zowat etenstijd geworden en aten we aan de hut bij de Seealpsee. Tony naam gegrilde kip met een frisse salade ikzelf een huisgemaakte Gordon blue met frietjes, en een drankje. Daar kregen we voor het eerst de Zwitserse prijzen onder onze neus geschoven. 10 euro supplement voor een portie frieten...in totaal betaalden we 80 euro voor ons 2en. We babbelden natuurlijk ook met de 4 oudere vrouwen die aan onze tafel zaten, en kregen de hele uitleg voor de schitterende wandeling de dag erna.

We wandelden terug naar de auto, deze keer niet langs de bosweg naar beneden, maar langs de "gemakkelijke" asfaltweg naar beneden. Het was niet te doen, de tenen tot vooraan in onze wandelschoenen, nog nooit zo'n stijl asfalt wegske naar beneden meegemaakt!
Aan de auto vonden we nog een kleine attentie als verwelkoming van...de politie. Een parkeerboete van 40 Zwitserse franken. We hadden nochthans betaald aan de automaat. Blijkbaar stonden we zoals andere op de verkeerde parkeerplaats. Eentje voor grote voertuigen zoals bussen enz...
Onze vriendinnen van aan de tafel kwamen we op de parking ook tegen. De een zei de boete niet te betalen, volgens de ander was het schandalig, en volgens de andere moesten we wel betalen...We babbelden nog wat en ik zei dat wel nog 4 sponsors zochten, maar het mocht niet baten :-)

We reden opnieuw naar onze kamer, waar we moe in slaap vielen.

Vele groetjes aan iedereen!
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek