Hallo iedereen,

De voorbije nacht was heel roemoerig geweest. Niet bij ons op de kamer! Wij konden de slaap goed gebruiken, maar recht tegenover ons lag een of ander café. Met de ramen open stond de muziek loeihard, om de plaatstelijke jeugd de avond van hun leven te bezorgen. Zelfs met de ramen dicht, leek het alsof de DJ naast ons bed het beste van zichzelf gaf!

Vandaag ons eerste en laatste ontbijt in het hotel in Mo I Rana.
De ontbijtruimte was in de kelder voorzien, en aangekleed met antieke snuisterijen en brocante spullen uit een ver trein-verleden.
Oude koffers, treinlampen en stukken sporen, oude metalen naamborden enzoverder. Volgens Tony een grote hoop oude stofnest die dringend moest weggegooid worden, en vervangen door een fris en jong interieur. De muren zou hij heel licht maken, de tafels zus en zo, afin, op 10 min tijd had hij de hele ontbijtruimte gerenoveerd!
Gelukkig had hij op het eten minder commentaar, dan viel dan toch in de smaak. Enkel de koffie was niet top, maar daar had ik weinig last van :-)

Nadat we alles in de auto hadden gepropt ( de auto begint er binnenin meer en meer als een stort uit te zien) konden we vertrekken voor ongeveer 600 km, naar Oppdal. En dus ook weer een stukje dichter bij huis.
Zoals altijd is het bijzonder kalm onderweg, maar we geraakten toch maar langzaam vooruit door de lage snelheid die hier overal is toegelaten. En natuurlijk het doorkruisen van vele kleine dorpjes en de bochtige wegen helpen er ook niet echt bij.

Het eerste deel van de autorit was nog vrij zonnig. Maar daarna zat het ons wat minder mee. Regelmatig regende of miezerde het. Het landschap werd half verstopt door de mist. Maar ook in de regen is Noorwegen mooi! We kregen vele mooie zichten vanuit de auto cadeau. Door de regen konden we jammer genoeg niet uitstappen om een paar foto's te maken.
Het begon ondertussen al later te worden, en omdat we nog genoeg kilometers voor de boeg hadden, besloten we onderweg gastronomisch te gaan eten. Wie weet hoe laat we in het hotel aankwamen aan dit tempo, en was er dan nog wel ergens iets open om te gaan eten? Het was ook zondag, en de meeste zaken zijn dan allemaal gesloten, behalve....Mc Donalds. Als echte Noren bestelden we vlot via de zelfbediening schermen wat we nodig hadden. Vettige hamburgers, frieten en cola :-) ( Natuurlijk koffie voor Tony).
Nadat we ons buikje vol aten, reden we verder richting hotel, waar we rond half 9 aankwamen.
We parkeerden de auto op de parking van het stationnetje, een heel mooi houten gebouwtje, en wandelden het hotel in om onze kamer te regelen en te vragen of we daar mochten blijven staan. Het hotel zag er mooi uit, een oud gebouw met veel charme uit lang vervlogen tijden. De receptie kwam uit de film. Een mooie statige inkomhal met open haard, zeteltjes en brandende kaarsen. We werden vriendelijk verder geholpen en kwamen van het meisje aan de receptie te weten dat we zeker op de stationsparking mochten blijven staan. Zowel in de zone voor kort parkeren als lang parkeren werd er toch niet gecontroleerd. Maar aan de andere kant van het hotel lag de eigenlijke hotelparking.
We besloten toch de auto te verplaatsten naar de hotelparking en vandaag onze bagage naar binnen te brengen. Tony vond dat het absoluut genoeg was geweest. De auto zou en moest leeggemaakt worden. Alle bagage, en alle extra zakjes die we ondertussen verzameld hadden, vlogen de auto uit. Een zak met was, en zak met etenswaar, eentje met drank, de frigobox, afin, alles was niet vast zat aan de auto moest eraan geloven. Zelfs het automatje werd voor de 25ste keer professioneel uitgeklopt. Al een geluk dat ik geen stofzuiger mee had, of ik kon daar ook nog mee aan de slag!
We tastten alles wat in de auto moest blijven terug in de auto, het was net een lego bouwdoos. Toch was het nog niet helemaal ok. Zakjes en pakjes werden van plaats gewisseld tot alles perfect was. Eindelijk rust, want Tony was tevreden. :-)

We installeerden ons op de kamer en namen een lekkere douche. Nog even foto's bewerken van de dagen ervoor en het was alweer tijd om in het bed te kruipen. Want de dag erna moesten we er op tijd uit. De privé gids voor de muskus os safari kwam ons om 9u in de receptie van het hotel afhalen, dus Tony vond het absoluut nodig om VOOR 7u OP TE STAAN!!! Ik dacht bij mijzelf, niet iedereen heeft een uur nodig om aan zijn haar te prullen, maar bon, ik zweeg maar. Dat is soms het verstandigste :-)
(Tony lacht omdat hij ondertussen meeleest wat ik hier typ).
Afin, voor we het wisten was het alweer middernacht voorbij en kropen we ons bedje in.
Een zalig zacht bedje, het zou ons wel deugd doen.

Van deze dag geen foto's door de vele regen, sorry!!!

Vanaf nu geldt dus oogjes toe en snaveltjes dicht!
Tot volgende keer!
Dirk en Tony xxx

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek