Hallo iedereen,

Een nieuwe dag, met nieuwe verhalen!
Na een zalige nachtrust zakten we weer af naar de ontbijtruimte, klaar voor de harde korsten te trotseren!
Het was er gezellig druk, niet overdreven, maar toch genoeg volk om niet moederziel alleen te zijn.
De corona passen werden al bij onze aankomst gecontroleerd, dus iedereen die hier rondliep, was wel ok.
Tony had zin in een andere koffie, en bediende het scherm van het koffieapparaat als een echte expert. Scrollen naar link of rechts om door het menu te bladeren. Koffie nemen is tegenwoordig een echte high-tech zaak geworden. Blijkbaar had hij toch iets te lang een of ander icoontje aangeraakt, want het machine begon te borrelen en te pruttelen. Daar kwam een warme choco te voorschijn. Zeemzoet en stijf van de suiker, niet zijn ding! De choco werd vakkundig meegenomen naar de tafel, waar hij gewoon als versiering diende. Ook voor mij was de chocomelk veel te zoet, ik weet het, het is bijna niet te geloven!
We genoten op het gemak van het ontbijt en vertrokken erna naar een ander dorpje, Turckheim, ook in de omgeving van Colmar. Het weer was ook weer zoals de dag ervoor grijs begonnen, en ook nu viel er af en toe wat regen of miezerde het.
We liepen wat heen en weer in de smalle straatjes en vertrokken daarna voor een wandeling in de Vogezen, de bergketen naast de Elzas. We hadden deze korte wandeling op internet gevonden. Door de bossen ging het omhoog naar uitzichtspunt " Le Galtz".
In een half uurtje loop je vanaf het bedevaartsoord Trois Épis naar dit bijzondere uitzichtpunt toe, vanwaar je met helder weer een mooi 360-graden panorama hebt met als hoogtepunten onder meer de Vogezentoppen, het Zwarte Woud in Duitsland en heel in de verte de bergen van Berner Oberland in Zwitserland, tenminste bij klaar weer! Boven op de heuvel staat een groot gezegend Christusbeeld dat in 1930 werd opgericht ter ere van de aansluiting van de Elzas bij Frankrijk, na de Eerste Wereldoorlog.
Onze wandeling naar boven duurde wat langer dan een half uurtje. We hadden de wegbeschrijving nochthans goed gelezen, maar toch ergens misgelopen in het bos.
Na een breed bospad dat licht omhoog liep, daalden we opnieuw af...heel raar om naar een uitzichtspunt te geraken dat boven op de berg gelegen was. Verder zagen een goed verstopt bordje dat de weg wees. Steil omhoog het bos in. Het wandelpad was vettig en vol natte bladeren. Tony maakte zich ongerust over mijn schoenen, ik had aan de auto niet gewisseld met mijn wandelschoenen...( ik zou mijn schoenen "verdisterweren, vermasakreren en om zeep helpen"). Ik hield vol dat het gewoon alleen maar nat was, en als dat droogde alles ok zou zijn, en hoopte maar dat ik gelijk zou hebben! :-)
Uiteindelijk kwamen we toch heelhuids boven.

Boven op de toren aan de voet van het beeld is bitter weinig plaats, en het was er koud! Tony daalde terug in de toren de trappen af in afwachting dat ik klaar was met de verplichte fotootjes van het uitzicht.
Het uitzicht was mooi, maar van korte duur. Als snel kwam de mist opzetten en er was niks meer te zien.
De afdaling maakten we dan weer langs de juiste weg, die had Tony ondertussen op internet gevonden en op maximum een half uurtje stonden we aan de auto.
Vandaar reden we naar Eguisheim, en ander dorpje in de Elzas, en even mooi als alle andere. Het was toch nog te vroeg om al naar de kamer af te zakken of te gaan eten. We maakten er een korte wandeling.
Via tripadvisor zochten we een restaurantje. Onze keuze viel op eentje in Riquewihr. Een wat moderner geval in 1 van de oude huisjes. Op de menukaart stonden zoals overal veel traditionele kost uit de Elzas. Choucroute met 5 soorten vlees, hammetjes met been enz enz, niet direct iets voor ons. We lieten ons eerst verleiden door een aperitiefje.
Tony koos de vegetarische lasagne, ik ging dan toch maar voor de choucroute met 5 vleessoorten. Choucroute is nu niet echt mijn ding, maar ik wou toch wel iets uit de streek proberen. De vleessoorten smaakten. ( Tony vond het allemaal maar vettig spek en worsten). De choucroute was niet slecht, maar veel te veel!
De lasagne viel niet echt in de smaak. Gevuld met pompoen en veel champignons. Droge boel door de pompoen, en champignons zijn ook niet aan hem besteed.
We reden terug naar Colmar en maakten 's avonds nog een wandeling door de straatjes.
Daarna keerden we terug naar onze kamer, waar we onder de lakens kropen!

Groetjes,
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek