Hallo iedereen!

Hier zijn we opnieuw met een nieuw verhaal.
Na het ontbijt vertrokken we met de auto naar Niederthai, een dorpje in een van de zijdalen van het Ötztal. We planden een wandeling naar de Schweinfurter Hütte. Een hut gelegen op 2034 m. Bij aankomst op de parking zag het er maar miezerig, grijs een bewolkt uit. Er viel wat nattigheid en de omliggende toppen waren niet te zien.
We hadden er niet veel zin in. Waarschijnlijk ook door de vele kilometers die we ondertussen de voorbije weken te voet hadden afgelegd!
En we hadden ook geen zin om ons nat te laten regenen!

We besloten het gemakkelijker te maken, en naar Imst te rijden. Daar parkeerden we onze auto in Hoch-Imst en startten de Rosengartenschlucht wandeling. Zoals velen onder jullie weten, een wandeling door een smalle kloof waar het wilde water doorheen klutst. Het is niet meer de Schlucht zoals vroeger, en bepaalde delen werden opnieuw aangelegd, om de grote toeristenstroom de baas te kunnen. Nieuwe houten staketsels maken nu plaats voor de oude rotsige en glibberige wandelpaadjes. Een deel van de oude charme van weleer is vervlogen tijd. Wij kozen de gemakkelijkste richting, maar vele toeristen kruisten ons pad van beneden naar boven. Al puffend en zuchten klommen ze omhoog.
We kwamen uiteindelijk beneden aan, en vlak voor de aankomst in het centrum, bewonderden we opnieuw ( zoals elke keer) de oude huizen die tegen de rotswand zijn aangebouwd. Half huis, half uitgegraven in de rots. Geen gewone rots, maar allerlei opeengepakt en aangedrukt materiaal naar beneden geschoven door de oeroude gletscher, die er ondertussen al lang niet meer is. Was een kamer te klein, of war er te weinig plaats voor een nieuwe, grotere kast, werd de kamer gewoon verder in de rots uitgegraven. Een van de huizen is toch speciaal, want daar woonde Heinz ( diegene waar ik en Tony en vroeger ik met ons ma en pa) in zijn kinderjaren.
Na deze toch wel speciale huizen, kom je in het centrum van Imst. Daar mag een bezoekje aan Konditorei " Regenburger" niet ontbreken! Hoewel het er druk was, was de bazin al van achter haar toog naar ons te zwaaien en stak haar duimen omhoog. We wisten op dat moment dat onze favoriete stukken "Kuchen" er nog waren!
Nog we de bestelling doorgaven werden er al een stuk Sachtertorte en Kardinalsschitte aan de kant gezet. Natuurlijk kennen ze ons daar al wel 20 jaar en elke keer opnieuw maakt ze even tijd om met ons te komen babbelen en te vragen hoe het met de familie gesteld is. Het is echt fijn zo onthaald te worden en te zien dat ze ons zeker kennen!

Na het genot van de Kuchen vertrokken we naar de bushalte, maar eerst langs de apotheek voor een bestelling Murmeltiersalf ( op bestelling vanuit België). So far so good, tot moeder natuur op het toneel verscheen! Gelukkig wist Tony nog waar de openbare toiletten waren, en kon ik mijzelf even in de verloskamer opsluiten! Hierdoor mistten we wel een bus, maar na een half uurtje namen we de volgende bus naar Hoch-Imst. Onze auto stond er nog steeds op ons te wachten.

We reden naar huis, genoten van een deugddoende douche. We hadden de dag tevoren gereserveerd, omdat er vandaag live muziek werd gespeeld. Op het overvolle terras kregen we ons plaatsje toegewezen door een sympathieke jongedame. Alez, we bekeken elkaar toch even zonder iets te zeggen. Er was iets vreemd, waarschijnlijk was ze in een vorig leven wel een hij geweest! Maar ja, we zijn modern, en vinden dat allemaal maar gewoon. :-)

Onze Nederlandse bovenburen ( van het huis waar we slapen) hadden niet gereserveerd. Ze liepen voorbij het terras en konden geen plaatsje meer bemachtigen. Tony had ze opgemerkt, liep er naartoe, en zei hen dat het zeker ok was om bij ons aan tafel te komen zitten. Zo konden ze ook genieten van het live muziek spektakel.

Het was een gezellige avond, en samen wandelden we naar ons verblijf. Wat later dan voorzien, en het verslagje van deze dag was voor een andere keer.

Het werd stillaan donker voor onze ogen, de "plafeturen" gingen naar beneden. Hoog tijd om het licht uit te doen en te slapen!
Vele groetjes vanuit Oetz.
Dirk en Tony

Als extraatje nog een paar foto's van onze bomma kamer en badkamer!

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek