Hallokes iedereen!

Gisteren viel er eigenlijk niet zo heel veel te vertellen.
Na het ontbijt vertrokken we met de auto naar Obertraun, gelegen aan de Hallstättersee.
Die avond zouden we met de gondelbaan boven op de Krippenstein aankomen, en er logeren in de hut. Om sjiek te doen, wordt dit dan "lodge" genoemd, op zijn Engels.
De dag begon mooi, veel zon en niet teveel wolken. In de namiddag zou er opnieuw regen komen, en misschien wel onweer.
We kwamen aan in Obertraun en wandelden langs het water tot aan " het magische punt" Een uitzichtpunt langs de kant van het water met een mooi zicht op Hallstatt. In elke vakantiebrochure van Oberösterreich is wel een foto van dit dorpje te zien.
Het zou een kalme wandeling worden, en langs het water, dus vrij plat. Het pad dat we volgden liep jammer genoeg niet altijd langs het water, en op veel plaatsen was het meer eigenlijk niet te zien. Regelmatig moesten we ook aan de kant voor de vele fietsers die achter ons door kwamen. Een echte pest! Verder door was er een pad aangelegd dat over het water hing. Tony vond het idee wel goed om er een aantal latjes met nagels te placeren, om zo van de fietsers af te geraken. Ik vulde het aan met een winkel met fietsenbanden. Het zou een goeddraaiend commerceke kunnen worden! Misschien iets voor volgend jaar?
We wandelden verder, dan eens omhoog, dan weer omlaag, en stonden toch al wat nat van het zweet.
We hadden het wel gezien, het zicht om Hallstatt was wel mooi, maar goede fotootjes maken was een andere zaak, de zon stond namelijk helemaal verkeerd, dat stond mij natuurlijk niet aan. Maar het is wat het is. Tony had daar met de gsm natuurlijk helemaal geen last van :-)
Er was ook nog een rood bootje voorbijgekomen. Ik maakte was foto's, riep vanuit de kant naar de dappere roeiers en vroeg hun email adres zondat we de foto's konden opsturen. We moesten toch iets doen om ons bezig te houden!
Wat later kregen een hongerke, zo eentje niet groot genoeg voor een wienerschnitzel, maar te klein om te doen alsof er niks was, en kozen een terrasje uit met mooi zicht op het meer. Onmiddellijk werd naar onze vaccinatiebewijs gevraagd. Een goede zaak.
Wij dachten dat in Oostenrijk enkel Duits gesproken werd, maar we werden in het Engels aangesproken. Een beetje onverwacht en het was even zoeken naar de juiste woorden. Tony bestelde iets met veel chocolade, het werd straciatellataart en ik ging voor de kersentaart. Daarbij nog een koffietje en een spezzi. Onnodig te vertellen wie wat dronk :-)
Het werd tijd om naar boven te gaan. De rugzakken hadden we gevuld met wat echt nodig was. Een lange broek voor smorgens, wat extra T-shirts/pull/KW/jas enzovoort. Het plan was om de dag erna goed vroeg op te staan om de zonsopgang te zien.
Ondertussen was het helemaal dichtgetrokken en grote wolken en mistflarden maakten de top onzichtbaar. Daar zouden wij slapen, geen ... te zien...
Met de kabine omhoog, eerst met zicht, daarna niks meer. Een dikke laag wolken en het was om zeep. Boven stapten we uit, en zagen...geen steek! Maar echt geen steek! Een dikke witte muur van mist, voor de rest niks. Wij en onze medereizigers stonden er alleen buiten. Niemand die ons de weg wees, geen enkele wegwijzer te zien. De een keek eens links, de andere rechts...niemand durfde ver te wandelen, niemand wist of het de juiste richting was...
We liepen met zen allen de trappen af. Dan maar rechtdoor. Opeens hoorden we ergens stemmen. Anderen kwamen ons tegemoet, afgaande op ons gebabbel. Vlak voor onze neus stond opeens een bord met "lodge", we waren dus goed op weg.
Binnen aangekomen stonden we even te babbelen met de man die mee in de gondel zat. Hij was met zijn vrouw en 3 zonen naar boven gekomen. De man was echt te beklagen. 3 grote sportzakken volgepakt, en zwaar ook. Blijkbaar kwam hij uit Israël. En madam wou persé water mee naar boven slepen en ...haar boeken om er te lezen...wat een klucht!
We checkten in, kregen onze kamer toegewezen op het einde van de gang. Eten kon nog tot 19u30. Veel uitpakken was er niet bij, we hadden zo weinig mogelijk meegenomen, dus genoten Tony niet veel later van een spaghetti, en ik van een Wienerschnitzel. Ondertussen brak het onweer los, en rammelde het hele kot.
Nog was prullen om de laptop en we gingen slapen. Er was wel internet zodat we een vervolg op pindat konden posten, maar onze plannen om de morgen erna vroeg op te staan deden ons vroeg in bed kruipen!

Hopelijk een mooie morgen, geen wolken of mist!
Wij kennen het vervolg al, jullie binnenkort ook.

Blijk kijken op hetzelfde kanaal, zelfde uur!

Groetjes aan iedereen van ons 2en!
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek