Hallo iedereen!

We hebben eindelijk opnieuw tijd gevonden om jullie wat meer nieuws van de voorbije dagen te sturen.
Na het lekkere ontbijt, Tony met allerlei gezonde dingen, ik met de eeuwige Nutella vertrokken we op weg voor een wandeling naar de Bachlalm. Deze alm ligt op 1490 m hoogte, en is via een niet al te steile weg te bereiken. In de onmiddellijke omgeving van de alm leeft een groep murmeldieren. Deze zijn worden door de uitbater van de alm regelmatig gevoederd, en zijn dus mensen gewoon. We hopen ze dus van kortbij te zien. Verschillende foto's op internet doen de ronde waarin de dieren door de toeristen met wortels gevoederd worden.
We vonden de parkeerplaats, lieten onze auto achter en begonnen aan de weg naar boven. Langs de Forststrasse ging het met momenten toch wel tamelijk steil naar boven. Eenmaal het bos uit, leek de weg toch iets minder steil te worden. Het was in elk geval zweten tot we er kwamen. De zon was weer volle bak van de partij.
Grote tegenslag: het kleine terras zat al vol! We gingen dan maar op een bankje zitten achter de alm, in de weide. De hoop was nog groot. Binnenkort zouden de murmeldieren zich wel laten zien...
We wachtten en wachtten, op de dieren en tot onze grote spijt bleef het terras overvol, niet moeilijk met maar een paar tafels en stoelen...
We genoten van een appeltje en onze zelf meegesleepte drank. De murmeldieren waren niet te zien, we waren er rond de middag, en waarschijnlijk was het veel te warm. Ze kruipen dan in hun holen en gangen om zich te beschermen tegen de zon. Het was de eerste keer in de bergen, dat we voor onze lijn zorgden :-)
Na de middagpauze, begonnen we aan de terugweg. De weg terug verliep zonder problemen en we kwamen opnieuw aan onze auto. We hadden geluk, deze stond helemaal in de schaduw!
Het was nog tamelijk vroeg op de namiddag, en onze spieren hadden nog niet genoeg afgezien en hadden ook nog wat calorieën te verbranden, dus besloten we nog een andere wandeling uit te kiezen.
We reden met de auto tot aan de Reiteralm. Eerst dachten we de lift te nemen (die was gratis via onze sommerkarte) zodat we daarvan ook eens konden genieten. We bedachten ons, als we lang boven zouden blijven, was er geen lift meer terug, en zouden we helemaal te voet naar beneden moeten wandelen, en zoveel calorieën verliezen, zou ook zonde zijn!
Achteraf bleek dat de "Mautstrasse" tot boven, ( tolweg) ook gratis in de sommerkarte inbegrepen was. We parkeerden de auto boven, en dachten aan alles! Eerst eten!!!! Als het boven laat zou worden, dan zou op de terugweg de hut allang gesloten zijn, en dus ook de keuken. En dat zou natuurlijk een grote catastrofe zijn!
We vertrokken naar de eerste top, de "Gasselhöhe" op 2001 m. Vandaar ging het verder via naar de hogere top, de Rippeteck (2109 m). Daar zouden we dan toch blijven tot de zon onderging, om van daarboven een aantal foto's van de ondergaande zon te maken. Daarna zouden we nog afdalen via de Spiegelsee, een bergmeer waarin de Dachtstein mooie gespiegeld wordt, tenminste als er geen wind is.
Zo gezegd zo gedaan, de weg naar boven was doenbaar, enkel het laatste stuk ging wat steil omhoog. Uiteindelijk bleven we er nog enkele uren boven, tot de zon helemaal onderging. Een supermooi uitzicht natuurlijk. Daarna ging het in het donker naar beneden, langs de Spiegelsee, en uiteindelijk kwamen we rond 22u30 aan de auto aan.
Toen volgde nog de rit vanop de Reiteralm naar het dal. Een kronkelende weg door de donkere bossen naar beneden.
Moe en voldaan kwamen we aan. Hoog tijd om het bedje in te kruipen!

Vele groetjes,
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek