Goede morgen iedereen!!!!
Of eigenlijk avond, want ondertussen is het hier 23u06...

Zoals gezegd, kropen we gisteren opnieuw moe het bedje in...en naar goede corona traditie, kon ik ook deze morgen langer blijven liggen.
Dankzij de corona-crisis, kon ik ook veel thuiswerken, ipv elke keer naar Brussel te reizen. Dus dat betekent wat minder extreem vroeg opstaan, zo rond 7u ivp 5u.
Een groot verschil, en na enkele maanden ben ik het ondertussen gewoon geworden.
Dus ook deze morgen langer in bed blijven liggen, zo tot 7u30-8u.
Corona brengt dus zo ook zijn voordelen mee...maar de net iets andere foto's zoals oa zonsopgangen zijn moeilijk zonder wekker te verkrijgen. Dat was vroeger geen probleem, ik was al wakker voor de zon nog maar dacht zich te laten zien.
Afin, we sliepen dus goed, en genoten opnieuw van ons ontbijt met witte handschoentjes :-)

Daarna vertrokken we voor een bergtocht, de "Salzalpentour". Salzalpen omdat er hier heel vroeger zout uit de bergen werd gewonnen.
Na een mooie klim, eerst via een brede toegangsweg voor goederen ( voor de kenners: Forststrasse) kwamen we al snel op een bospad uit. Het pad ging duidelijk omhoog, maar het was met het aangepaste tempo nog wel te doen. Verder door kwamen het bospad en de Forststrasse weer samen. Duidelijk aangegeven, lag de Grünsteinhütte nog 35 minuten ver via de normale weg. Tony vond het natuurlijk nodig om weer het bospad te kiezen...
Het pad veranderde al snel van een steile bergweg, vol stenen en wortels, naar een pad dat recht omhoog de berg om ging. Gedaan met het slingerende weggetje, geen "serpentines" meer om de vele hoogtemeters die moesten overwonnen worden nog doenbaar te maken.
Na een aantal afzien-momenten kwamen boven aan. We waren er alleen en genoten van het uitzicht. De echte top van de Grünstein lag maar even verder, en na een kwartiertje stapen kwamen we er aan. Zoals te verwachten voor een berg met eerder bescheiden hoogte, kwamen we toe op "camping Esmeralda". De uitdrukking van Tony om te zeggen dat er heel veel volk was...
We maakten enkele foto's en daalden vanop de top op het gemak af. Na een 15 à 20 minuutjes bereikten we de Grünsteinhütte, gelegen op 1220 m.
We dronken en aten er iets. Tenminste, ik toch. Tony hield het bij Johannesberenschorle.
Ook daar weer verplicht met mondkapje op om op het terras te komen, maar eenmaal aan tafel, mag het mondkapje af. Er werd ons ook gevraagd om een kaartje in te vullen met onze gegevens zoals naam en tel. nummer. Bij een eventuele besmetting kan er dan met ons contact worden opgenomen. Dat is, zo bleek, ook de gewoonte in de andere hutten/almen. We verlieten de alm en trokken naar de Kührointhütte (1420 m).
Vanaf deze hut maakten we een kleine omweg van 30 minuten (enkele "rit") naar de Archenkanzel, een uitzichtspunt vanwaar de Königssee te bewonderen is, tenminste een stukje ervan.
We keerden op onze passen terug naar de Kührointhütte en verder door naar de Alpbachalm (1035m). Daar genoten we nog van een drankje voor de laatste afdaling naar de parking aan te vatten.
Een mooie wandeling, maar ook wel een lange...De bergen zijn hier een stuk lager dan we gewoon zijn in tirol. Dus denk ik ook vlug dat het allemaal wel zal meevallen en niet te ver is...
We begonnen aan de wandeling om 11 u, en kwamen uiteindelijk rond 18u15 opnieuw aan onze auto aan. Volgens internet een toer van 13,1 km en overwonnen we 929 hoogtemeters. Diegenen die in de bergen wandelen weten dat dit toch niet niks is.
In de auto besloten we om rechtstreeks naar een restaurant te rijden, en ons niet eerst op de kamer op te frissen. Het zou alleen maar later en later worden.
We vonden, alweer via tripadvisor (lang leve internet) een restaurant in Schönau.
Daarna naar de kamer, genieten van de douche! Tony prult nog wat op zijn gsm, en ik zorg voor leesvoer voor de thuisblijvers.

Vele groetjes vanuit de Duitse Alpen!
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek