Hallo iedereen,

Vandaag vertrekken we na het ontbijt in het hotel in Nacka (Stockholm) voor een rit naar Rødbyhavn (Denemarken). Daar zullen we morgen de ferry nemen naar Puttgarden (Duitsland) vanwaar we nog ongeveer 650 km moeten rijden om thuis te geraken.
Eenmaal we Stockholm uit waren geraakt konden we genieten van een echte autostrade. We hadden 2 baanvakken ter beschikking en de maximum snelheid was 110 km/uur. Met de cruise-control maakte ik er 130 van en gingen zo goed vooruit.
Af en toe stopten we natuurlijk voor een plaspauze en iets te drinken. In het heenrijden naar Noorwegen had ik onderweg de voorruit bij een benzinestation eens proper gemaakt. Dat is nu al een maand geleden en het is er aan te zien. De gehele voorruit en voorkant van de auto is omgetoverd tot een groot slagveld.
De gehele ruit is bezaaid met uitgesmeerde ingewanden van insekten van allerlei slag. Daarom zien we ook verschillende kleurtjes op het glas die het geheel wat opvrolijken. Elke keer als we tanken wil ik de ruit zuiver maken, maar ofwel vergeet ik het, ofwel is er geen borstel voorhanden. Wij kijken vandaag 800 km lang op de ruit die momenteel dienst doet als kerkhof. In mezelf denk ik aan de 28 instektenbeten die ik bij de laatste wandeling mocht ontvangen. De wraak is zoet als ik alle kleurtjes op de voorruit bekijk.
Onderweg komen we eventjes in een file van 10 minuutjes. Dat valt reuzegoed mee!
Daarna komt er nog een stuk met een enkel baanvak. Wanneer de baan opgesplitst wordt in 2 rijvakken is het altijd spannend. Kunnen we voldoende caravans voorbijsteken of niet...
De Denen hebben achteraan ook een gele nummerplaat met zwarte letters. Toch is het verschil met Nederland van ver te zien. De Nederlanders trekken een sleurhut (caravan) voort, de Denen niet.
Voor we in Denemarken aankomen, moeten we enkele reuzachtige bruggen overrijden. De eerste is een geval van 16 km helemaal over de zee. Indrukwekkend!
We komen in Denemarken aan en worden verwend door de toegelaten 130 km/u. De laatste 100 km zullen wel vlot verlopen.
Ondertussen is het landschap helemaal veranderden de waarschuwingsborden voor wilde dieren komen we niet meer tegen. De wereld rondom ons ziet er plat uit. Hoe dichter we bij onze bestemming komen, hoe meer graanvelden er te zien zijn. Links en rechts van de banen waaien de gouden aren in de wind. Hier en daar zijn boeren druk bezig het graan de oogsten.
Tony ziet van dit alles weinig. Hij geniet van het comfort van onze auto. Uren lang kan hij diep nadenken. Zo noemt hij het tenminste. Plots schrikt hij recht door zijn eigen gesnurk. "Huh, zei gij iets"? vraagt hij dan. Neenee, ikke ni!
Wat ons gisteren heel vreemd overkwam, en ook vandaag klinkt voor jullie heel normaal in de oren: het is ongelooflijk, maar 's avonds en 's nachts is het donker. Dit hebben wij al 4 weken niet meer meegemaakt!
Na het inchecken aan de volautomatische incheckbalie ( met je reserveringsnummer kan je uit de automaat je kaart toveren waarmee je de kamerdeur kan openen) rijden we even naar Naksov aan het Naksov Fjord in de hoop een restaurantje te vinden waar we iets kunnen eten. Gisteren was het vrij laat geworden en konden we enkel nog bij Mc Donalds terecht. Meneer Donalds was wel vriendelijk, maar we hadden vandaag toch liever iets anders op het menu.
In het centrum van Naksov vonden we een sympathiek restaurantje waar we iets aten. We vertrokken er en wandelden het dorp eens rond. Een leuk stadje met mooie huisjes.
Daarna reden we nog even naar Naksov Fjord en de pier. We namen er enkele fotootjes van de ondergaande zon, en reden opnieuw naar onze slaapplaats van vandaag.
Een hotel waar de meeste gasten maar 1 nacht verblijven. Dit is ook duidelijk aan de naam "Stop 'n sleep".

Vele groetjes uit Denemarken,
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek